Της Ελένης Ν. Καραγιάννη
Ασχολούμαστε με αυτά που θεωρούμε σημαντικά αλλά πολλές φορές και τα ασήμαντα είναι σημαντικά. Γιατί η συχνότητα των φαινομένων που επαναλαμβάνονται είναι τόσο μεγάλη που όχι μόνο μας στεναχωρεί αλλά δημιουργεί εκτός από ένα πρόβλημα αισθητικής ένα μεγάλο περιβαλλοντικό πρόβλημα στις ήδη βεβαρημένες περιβαλλοντικά παραλίες του νησιού.
Ο λόγος για τα πλαστικά ποτηράκια του καφέ ή άλλων ροφημάτων που από τότε που ξεκίνησε η Καραντίνα έχουν γίνει κι αυτά σημείο αναφοράς είτε στις διάφορες συζητήσεις στο δρόμο είτε στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μάλιστα έχουν αναπτυχθεί και μικρές εθελοντικές ομάδες για τον καθαρισμό τους, παρόλο που το προσωπικό καθαριότητας καθαρίζει με τα μέσα που διαθέτει τα συγκεκριμένα απορρίμματα.
Πέρσι είχαμε τις μάσκες και τα γάντια να ασχολούμαστε που τα πετούσαμε εδώ κι εκεί και γέμιζαν οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια πλαστικά. Φέτος ασχολούμαστε με τα πλαστικά ποτηράκια. Δεν μας ενοχλεί φυσικά το ποτηράκι η ότι ο καθένας από μας θα πάρει το ρόφημά του για το δρόμο. Ούτε φυσικά ενοχλούμαστε από τις προτιμήσεις των καταναλωτών και από ποιο μαγαζί θα προμηθευτεί ο καθένας τον καφέ ή το ρόφημά του. Αυτό που μας ενοχλεί είναι ότι ενώ όλοι οι μεγάλοι κάδοι στο κέντρο της πόλης και ειδικά στις παραλιακές οδούς είναι άδειοι, συμπεριφερόμαστε σαν πολίτες που δεν καταλαβαίνουν ότι τα μικρά καλαθάκια του δρόμου αν γεμίσουν δεν χωράνε άλλο.
Η ειρωνεία είναι ότι είμαστε ευαισθητοποιημένοι πολίτες και μας ενοχλεί όταν δεν βλέπουμε καθαρούς κάδους στη γειτονιά του σπιτιού μας. Στην περίπτωση των παραλιακών οδών συναντάμε καλαθάκια στα οποία έχουν σχηματιστεί μικροί πύργοι από πλαστικά ποτήρια και πολλές φορές έχουν πέσει κάτω ενώ οι κάδοι στον απέναντι δρόμο άδειοι και καθαροί.
Μας ενοχλεί επίσης αν δεν καθαρίσει κάποιος τις παραλίες ή τους δρόμους αλλά μπορούμε ανενόχλητοι να ρυπαίνουμε με κάθε τρόπο. Γιατί φυσικά αυτά τα «αθώα» πλαστικά ποτηράκια ευθύνονται για τη ρύπανση όχι μόνο στους δρόμους αλλά και στις παραλίες. Τα ποτηράκια που πετάμε και σχηματίζουμε πύργους πάνω στα καλαθάκια, το βράδυ θα τα παρασύρει ο αέρας στην παραλία. Εκεί αργότερα θα πρέπει να βγάλουμε τις ωραίες φωτογραφίες μας και θα ενοχληθούμε δήθεν για την καθαριότητα. Θα μας ενοχλήσει αν κολυμπήσουμε και βρούμε μέσα στο νερό πλαστικά ποτηράκια, ή αν δούμε κανένα γλάρο με σφηνωμένο ράμφος μέσα στο πλαστικό. Μήπως τελικά βρήκαμε τρόπο διαμαρτυρίας για όσα μας βασανίζουν αφήνοντας τα πλαστικά ποτηράκια επιδεικτικά με τέτοιο τρόπο στα μικρά καλαθάκια;
Η φύση εκδικείται και η θάλασσα επιστρέφει τη ρύπανση σε αυτόν που την έκανε. Γι’ αυτό όταν φυσάει ξεβράζονται μεταξύ άλλων σκουπιδιών και χιλιάδες πλαστικά ποτήρια με το κύμα.
Ας είμαστε λίγο νοικοκύρηδες με τον τόπο μας γιατί η Ρόδος είμαστε όλοι εμείς. Ο καθένας με τη συμπεριφορά του εκπροσωπεί το κοινωνικό σύνολο είτε λιγότερο είτε περισσότερο.
Οι δε πράξεις μας έχουν αντίκτυπο στο περιβάλλον και ειδικά όταν πρόκειται για τη μόλυνση που προκαλούν τα πλαστικά οι μελέτες έχουν δείξει ότι επιστρέφουν στον άνθρωπο μέσα από την τροφική αλυσίδα. Τέλος ας κατανοήσουμε όλοι μας μικροί μεγάλοι ότι είμαστε περαστικοί και ο τόπος αυτός δεν μας ανήκει. Το να πετάμε τα πλαστικά μας ποτήρια στα γεμάτα καλαθάκια ενώ απέναντι οι κάδοι είναι καθαροί, ούτε εξυπνότερους μας κάνει ούτε φυσικά είναι ένας νέος τρόπος διαμαρτυρίας απέναντι στο κατεστημένο. Οι συμπεριφορές μας αφήνουν το αποτύπωμά μας στην ιστορία κυρίως όμως μια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Απόφοιτη Τμ. Μεσογειακών Σπουδων Απόφοιτη ΕΠΠΑΙΚ & ΠΕΣΥΠ ΑΣΠΑΙΤΕ Ρόδου Αθλήτρια Τριάθλο
