Πυρκαγιά εκδηλώθηκε την Παρασκευή το μεσημέρι, στις 1,45 μ.μ. σε πυκνό δάσος των Μαριτσών. Ο προοπτική μιας εφιαλτικής καταστροφής, για μια στιγμή, πάγωσε όλους όσους είδαν την εστία της φωτιάς και την κατεύθυνση της προς Ψίνθο και Πεταλούδες. Ένα τεράστιο τρίγωνο, μοναδικό σε δασική βλάστηση, Μαριτσά – Ψίνθος – Πεταλούδες κινδύνευε, για μια άλλη φορά να γίνει παρανάλωμα του πυρός. Ευτυχώς, αυτή τη φορά, Μεγάλη Παρασκευή, Ο Θεός έβαλε το χέρι του, και… οι Μαριτσενοί το δικό τους.
Μόλις, στην εκκλησία του χωριού, τελείωσε ο Αναγνώστης το ¨Σήμερον κρεμάται επί ξύλου¨ και πριν ο ιερέας προλάβει να πει το ¨Διευχών¨, ακούστηκε η πρώτη κραυγή ¨πυρκαγιά κάτω από Τον Σωτήρα¨. Σε χρόνο μηδέν οι άνδρες του χωριού, μικροί και μεγάλοι, πολλοί με τις γραβάτες τους ακόμα, βρέθηκαν στην εστία της φωτιάς. Ψύχραιμα, συντονισμένα, χωρίς ηρωισμούς, λες και έγινε βίωμα τους η πυρόσβεση, με μεγάλη πείρα και σε πλήρη ετοιμότητα, έκανα δύο ανθρωποαλυσίδες πάνω στην απότομη πλαγιά του βουνού. Η πρώτη ακολουθούσε κατά μήκος το μέτωπο της φωτιάς το οποίο επεκτεινόταν κατά περίπου εκατόν μέτρα και η δεύτερη αλυσίδα περίμενε το μέτωπο της φωτιάς για ¨κόντρα φόκο¨ Όλοι περίμεναν καρτερικά την πυροσβεστική η οποία έγκαιρα είχε ειδοποιηθεί, να καταφθάσει.
Με την άμεση άφιξη της πυροσβεστικής, δόθηκαν οι κατάλληλες οδηγίες στους εθελοντές από τους πυροσβέστες, απλώθηκαν οι μάνικες στις δύο ανθρωποαλυσίδες που ευρίσκοντο σε αναμονή και πλήρη ετοιμότητα και άρχισε η πυρόσβεση. Σε μισή ώρα, ο εφιάλτης εξαφανίσθηκε. Η φωτιά δεν πρόλαβε να κάμει ιδιαίτερη ζημιά. Ευτυχώς, αυτή τη φορά, αποφύγαμε μια μεγάλη καταστροφή.
Όσοι βρεθήκαμε εκεί μόνο υπερηφάνεια μπορούσαμε να αισθανθούμε γι’ αυτούς τους αυθόρμητους ανθρώπους. Ήταν υπέροχο να βλέπεις στα μάτια τους και στις κινήσεις τους τόση αγάπη για τον τόπο μας, για τη φύση, το περιβάλλον, για το χωριό μας, και πόσο γνωστικοί όλοι τους. Χωρίς ηρωισμούς, και τόση ταπεινότητα. Μπράβο τους!
Ένας αυτόπτης Μαριτσενός.
φωτογραφία αρχείου
