Η οικογένεια Καϊλή είναι γνωστή σε όλη την Αυστραλία και το όνομα της πλέον είναι συνώνυμο με τον θησαυρό τους βυθού, τα μαργαριτάρια. Ωστόσο έχει μακρά ναυτική πορεία που εντοπίζεται πολλά χρόνια πίσω στο ακριτικό Καστελόριζο. Πολύ πριν ο Γιώργος Παπανδρέου συνδέσει το νησί με το Μνημόνιο στις συνειδήσεις των Ελλήνων, ο καπετάν Μιχάλης Καϊλής ζούσε ψαρεύοντας και πουλώντας τα ψάρια του. Πολλά χρόνια μετά, ο συνονόματος εγγονός του καπετάνιου, ο Μιχάλης – Γιώργος Καϊλής, ταξίδεψε στην άλλη άκρη της γης κι έφτασε στην Αυστραλία για να συνεχίσει από εκεί τη ναυτική παράδοση της οικογένειας.
Ο νεαρός Michael, όπως τον φώναζαν εκεί, ξεκίνησε από χαμηλά, πιάνοντας δουλειά ως ψαράς αστακών στο Legde Point. Με τα έσοδα από την πώληση του αυτοκινήτου της γυναίκας του, ο Michael τελικά άνοιξε μια επιχείρηση εμπορίας και πώληση αστακών στη Dongara της Δυτικής Αυστραλίας και κάπως έτσι μπήκε το πρώτο λιθαράκι του Ομίλου MG Kailis.
Κι ενώ η εταιρεία Dongara αναπτυσσόταν και εξελισσόταν ο νεαρός επιχειρηματίας βρήκε κι άλλες ευκαιρίες στη βιομηχανία θαλασσινών εδεσμάτων. Τα επόμενα εγχειρήματά του ξεκίνησαν το 1963 όταν άρχισε την αλιεία γαρίδας με τράτες στον Κόλπο Exmouth και έγινε ο πρώτος κάτοικος του οικισμού που υπάρχει σήμερα στο Learmonth. Δεν πέρασε πολύς καιρός που το εργοστάσιό του έφτασε να επεξεργάζεται 250.000 κιλά γαρίδες το κάθε ημερολογιακό έτος.
Και πάλι όμως ο Michael δεν ήταν ικανοποιημένος. Στα 1965 του ήρθε η ιδέα να εκθρέψει τόνο χρησιμοποιώντας γρι γρι με δίχτυα. Το όραμά του αυτό δεν καρποφόρησε παρά πολλά χρόνια μετά. Τότε ήταν που ο Michael kailis άρχισε να ασχολείται με τη ναυπηγική στο Fremantle. Την ίδια εποχή, το εξαγωγικό κομμάτι της επιχείρησής του γνώρισε μεγάλη άνθηση, καθώς η αγορά επεκτάθηκε σε Ιαπωνία, ΗΠΑ, Κίνα και Ευρώπη.
Χρονιά- σταθμός υπήρξε το 1975, οπότε και η οικογένεια εισήλθε δυναμικά στη βιομηχανία μαργαριταριών μέσω της θυγατρικής της, Broome Pearls Pty Ltd. Μέσα σε μια δεκαετία, η εταιρεία είχε αναδειχθεί σε σημαντικό παίκτη της αγοράς μέχρι που έγινε η Νο2 παραγωγός καλλιεργημένων μαργαριταριών της Νότιας Θάλασσας της Αυστραλίας. Μαζί με τη σύζυγό του, τη γιατρό, Patricia Kailis, θεωρούνται πρωτοπόροι στον εκσυγχρονισμό της καλλιέργειας μαργαριταριών. Μάλιστα, η Patricia ήταν η δημιουργός των μεθόδων που διατηρούσαν τα στρείδια σε άριστη κατάσταση, ώστε να τηρούν όλα τα στάνταρντ για αψεγάδιαστα μαργαριτάρια. Η εταιρεία έχει διεθνή αναγνώριση και λόγω των επενδύσεών της στην έρευνα και την ανάπτυξη της συγκεκριμένης βιομηχανίας.
Όσο για το όνειρο εκτροφής τόνου τελικά πραγματοποιήθηκε και αυτό το 1997 όταν η MG Kailis Southern Bluefin Tuna Farm άρχισε να λειτουργεί στο Port Lincoln, του Κουίνσλαντ. Η Ιαπωνία είναι η μεγαλύτερη αγορά για τόνο Νότιου Ειρηνικού και η μεγαλύτερη ποσότητα τόνου πωλήθηκε σε δημοπρασίες για την παρασκευή σούσι.
Το 2005, η επιχείρηση του άοκνου επιχειρηματία σταμάτησε κάθε δραστηριότητα σχετικά με τη βιομηχανία επεξεργασίας αστακών με στόχο να επικεντρωθεί σε άλλους τομείς και επενδυτικά σχέδια.
Και μπορεί ο καπετάν Μιχάλης να “έφυγε” εδώ και αρκετά χρόνια, η εταιρεία του όμως έχει κατορθώσει να γίνει μια από τις κορυφαίες στο είδος της. Το τμήμα θαλασσινών εδεσμάτων τροφοδοτεί την παγκόσμια αγορά, ενώ η επιτυχημένη πορεία της βοήθησε να αναπτυχθούν οικονομικά και κοινωνικά πολλές παραθαλάσσιες πόλεις στη Δυτική Αυστραλία.
Ο όμιλος εξακολουθεί να είναι ουσιαστικά μια οικογενειακή επιχείρηση που δραστηριοποιείται εξίσου καλά στον τομέα τροφίμων, στη ναυπηγική, αλλά και στην αγορά κοσμημάτων.
Οι γόνοι της οικογένειας Καϊλή δραστηριοποιύνται σε διάφορους επιχειρηματικούς τομείς, όπως, για παράδειγμα ο νεαρός Βίκτορ Καϊλής, ο οποίος έχει πάρει την εκμετάλλευση έκτασης στη γνωστή παραλία του Περτθ, Trigge Beach., την οποία φιλοδοξεί να κένει “hot” σημείο συνάντησης και διασκέδασης γαι τουρίστες και ντόπιους θαμώνες.
newmoney.gr
Το Καστελλορίζο μας γράφεται με δύο λάμδα. Παρακαλούμε να μην γράφετε λάθος
το όνομα του νησιού μας. Ως δημοσιογράφοι, και μάλιστα Δωδεκανήσιοι θα
έπρεπε να γνωρίζετε τη σωστή ορθογραφία.