Σε ηλικία 99 ετών, τα ξημερώματα της Δευτέρας 29 Μαΐου 2017, έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πρώην πρωθυπουργός και επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ένας από τους τελευταίους μεγάλους πολιτικούς της χώρας. Πέθανε πέντε χρόνια και 23 μέρες μετά τη σύντροφο της ζωής του, Μαρίκα Μητσοτάκη.
Ήταν λίγο πριν από τις 02:00 όταν έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του. “Σήμερα στη 01:00 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έφυγε από τη ζωή, περιστοιχισμένος από τους ανθρώπους που αγαπούσε και τον αγαπούσαν”, ανέφερε η λιτή ανακοίνωση της οικογένειας Μητσοτάκη, που εκδόθηκε λίγο αργότερα.
Εδώ και πολύ καιρό, η υγεία του πρώην πρωθυπουργού ήταν πολύ κλονισμένη. Ο θάνατος της αγαπημένης του συζύγου Μαρίκας, τον κατέβαλε ακόμη περισσότερο. Μαζί είχαν αποκτήσει τέσσερα παιδιά (Κατερίνα, Αλεξάνδρα, Ντόρα και Κυριάκο), πολλά εγγόνια και δισέγγονα.
Ήταν 6 Ιουνίου 1953 όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παντρεύτηκε τη Μαρίκα Γιαννούκου, κόρη πλούσιας οικογένειας των Αθηνών. Έμειναν μαζί μέχρι το θάνατό της, στις 6 Μαΐου του 2012.
Ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους πολιτικούς, για πολλούς το αντίπαλο δέος του Ανδρέα Παπανδρέου, χρησιμοποιούσε πολύ συχνά (και δέχτηκε ανελέητη σάτυρα γι’ αυτό) τη φράση “γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε”. Δεν τον πείραξαν ποτέ οι κακίες πως ήταν γκαντέμης και πάντα τις αντιμετώπιζε με χιούμορ.
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Ο τελευταίος μεγάλος
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γεννήθηκε στα Χανιά, στις 18 Οκτωβρίου 1918. Ήταν ο δευτερότοκος γιος του δημοσιογράφου και πολιτικού Κυριάκου Μητσοτάκη (1883-1944) και της Σταυρούλας Πλουμιδάκη, γόνου πολιτικής οικογένειας των Χανίων και μικρανιψιάς του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στα Χανιά, όπου ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές τον Ιούνιο του 1935 από το Πρακτικό Λύκειο της πόλης. Στη συνέχεια σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), από το οποίο αποφοίτησε τις παραμονές του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιστασιακών οργανώσεων στην Κρήτη, συνελήφθη από τους Γερμανούς και καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο.
Μέλος οικογένειας με παράδοση στην πολιτική, δεν άργησε να εμπλακεί στα κοινά. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1946. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Κέντρου και πήρε μέρος στον λεγόμενο “Ανένδοτο Αγώνα” (1961-1963) κατά της κυβέρνησης Καραμανλή. Ακολούθησε η κρίση του Ιουλίου 1965, όταν ήρθε σε ρήξη με τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και αποχώρησε, μαζί με άλλα στελέχη από την κυβέρνηση. Χαρακτηρίστηκαν αποστάτες και προδότες της Ένωσης Κέντρου και οι κυβερνήσεις που σχημάτισαν χαρακτηρίστηκαν “κυβερνήσεις των Αποστατών”.
Για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη η περίοδος των «Ιουλιανών» θα αποτελέσει μόνιμη πηγή επιθέσεων από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι όχι μόνο δεν θέλησε να ανατρέψει τον Γεώργιο Παπανδρέου, αλλά προσπάθησε ως την τελευταία στιγμή να τον αποτρέψει από τη σύγκρουση με τον βασιλιά και την παραίτηση. Μία σύγκρουση που κινδύνευε να φέρει αντιμέτωπη την κυβέρνηση με τις Ένοπλες Δυνάμεις, τις οποίες έλεγχε απόλυτα ο βασιλιάς με ευθύνη και του Γεωργίου Παπανδρέου, όπως έχει δηλώσει. Από την ώρα, όμως, της παραίτησης Παπανδρέου, ο Μητσοτάκης στήριξε τις κυβερνήσεις των «Αποστατών», σε μία προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης. «Ήταν μια δύσκολη πολιτική απόφαση, με προβλεπόμενο μεγάλο προσωπικό κόστος. Έκανα, όμως, εκείνο που μου υπαγόρευε η συνείδησή μου».
Όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 συνελήφθη και έφυγε στο εξωτερικό με την οικογένειά του, όπου ανέπτυξε αντιδικτατορικό αγώνα. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1973, μετά την άρση του στρατιωτικού νόμου, συνελήφθη και πάλι, από τη χούντα του Ιωαννίδη, και αποφυλακίστηκε με τη μεταπολίτευση.
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ίδρυσε το «Κόμμα Νεοφιλελευθέρων» που εξέλεξε στις εκλογές του 1977 δυο βουλευτές, τον ίδιο και τον Παύλο Βαρδινογιάννη.
Το 1978 όμως εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία και την 1η Σεπτεμβρίου 1984 εξελέγη αρχηγός της, επικρατώντας του Κωστή Στεφανόπουλου. Ηγήθηκε του κόμματος στις εκλογές του 1985, στις οποίες και ηττήθηκε. Μετά την ήττα παραιτήθηκε και έθεσε εκ νέου θέμα ηγεσίας. Στις εσωκομματικές εκλογές που ακολούθησαν επανεξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, με την νέα εκλογή του να είναι η αιτία που αποχώρησε από το κόμμα ο Κωστής Στεφανόπουλος για να ιδρύσει τη ΔΗΑΝΑ.
Στις δύο βουλευτικές εκλογές του 1989 δεν κατάφερε να κερδίσει την αυτοδυναμία. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διαπραγματεύεται με την ηγεσία του Συνασπισμού της Αριστεράς τον σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Τζανή Τζανετάκη, με πρωταρχικό στόχο την «κάθαρση», τη μη παραγραφή των σκανδάλων κατά τη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (το γνωστό πλέον «βρώμικο ’89»).
Το Νοέμβριο του 1989 έγιναν νέες εκλογές, στις οποίες η ΝΔ και πάλι δεν εξασφάλισε κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Τότε, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υποστήριξε οικουμενική κυβέρνηση με πρωθυπουργό των Ξενοφώντα Ζολώτα με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού.
Τελικά, ό,τι δεν πέτυχε το ’89, το πέτυχε στις εκλογές της 9ης Απριλίου του 1990, οπότε και σχημάτισε κυβέρνηση υπό την προεδρία του. Ήταν 72 ετών όταν έγινε πρωθυπουργός. Έμεινε στο Μαξίμου μέχρι το 1993 όταν έπεσε γιατί απέσυρε την υποστήριξή του ο ο βουλευτής Κιλκίς, Γιώργος Σιμπιλίδης. Είχε προηγηθεί βέβαια και η φυγή Σαμαρά…
Στις εκλογές του Οκτωβρίου του 1993 ηττήθηκε και παραιτήθηκε από την ηγεσία της ΝΔ, του απονεμήθηκε δε ο τίτλος του Επιτίμου Προέδρου του κόμματος.
Από τότε εκλεγόταν βουλευτής μέχρι το 2004. Παρά την παύση της κοινοβουλευτικής του δράσης εξακολουθούσε μέχρι την τελευταία στιγμή να προβαίνει σε πολιτικές παρεμβάσεις διαμέσου των μέσων ενημέρωσης ή της επαφής του με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες.
Από την Νέα Δημοκρατία εκδόθηκε χθες η ακόλουθη ανακοίνωση:
Έφυγε δικαιωμένος και πλήρης ημερών ο πρώην πρωθυπουργός και επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ο άνθρωπος που ταύτισε τη ζωή του και την πολιτική του διαδρομή με τη σύγχρονη ιστορία του τόπου.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα του δημόσιου βίου, που στη μεγάλη του διαδρομή άνοιγε δρόμους. Για αυτό και περνά στην ιστορία ως ένας πολιτικός πολύ μπροστά από την εποχή του.
Διακρίθηκε για την αντιστασιακή και αντιδικτατορική του δράση. Συνέβαλλε, όσο λίγοι, στην εθνική συμφιλίωση και στην υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών.
Ξεχώρισε με το ήθος του και με τη συνέπεια λόγων και έργων. Ήταν ένας φλογερός πατριώτης, ταυτισμένος με τον τόπο του, την Κρήτη και ταυτόχρονα ένας πολίτης του κόσμου. Αγωνίστηκε για μια Ελλάδα υπερήφανη, στο κέντρο των Ευρωπαϊκών εξελίξεων.
Ήταν ο πολιτικός του ρεαλισμού, της συνεννόησης, των ανοιχτών οριζόντων, που υπηρέτησε με συνέπεια τον ορθό λόγο, την αλήθεια, τις μεγάλες αλλαγές, συχνά κόντρα στο ρεύμα. Με βαθιά πίστη στη Δημοκρατία και στον διάλογο, πορεύτηκε όλη του τη ζωή τιμώντας το ελληνικό Κοινοβούλιο επί 58 χρόνια.
Ένας ευπατρίδης της πολιτικής, με βαθιά ριζωμένη αίσθηση καθήκοντος, που οδήγησε την παράταξη σε τρεις μεγαλειώδεις νίκες, έχοντας μαζί του σχεδόν έναν στους δύο Έλληνες. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπηρέτησε τη Νέα Δημοκρατία με αυταπάρνηση και αφοσίωση ως το τέλος της ζωής του.
Σύσσωμη η οικογένεια της Νέας Δημοκρατίας, – ο Πρόεδρος, οι βουλευτές, τα στελέχη και όλοι οι φίλοι της μεγάλης φιλελεύθερης δημοκρατικής παράταξης – αποχαιρετούν με ευγνωμοσύνη και οδύνη τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Το 1941 πήρε μέρος ως έφεδρος αξιωματικός στις επιχειρήσεις του Μακεδονικού μετώπου. Την περίοδο της γερμανικής κατοχής συμμετείχε στην Αντίσταση κατά των κατακτητών ως ηγετικό στέλεχος της Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης. Για τη δράση του αυτή φυλακίστηκε και καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο από τους Γερμανούς.
Κατά τη δεύτερη φυλάκιση απελευθερώθηκε μετά από ανταλλαγή Βρετανών και Γερμανών αιχμαλώτων, η οποία συμφωνήθηκε σε ανώτατο στρατιωτικό επίπεδο μεταξύ Βρετανίας και Γερμανίας. Για την αντιστασιακή του δράση τιμήθηκε το 1986 από το Βρετανικό Κοινοβούλιο.
Πρωταγωνίστησε στην πραγματοποίηση των Συμφωνιών του Θερίσσου και της Τρομάρισσας, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα την αποφυγή της εμφύλιας διαμάχης στην Κρήτη.
Οξυδερκής, διορατικός και ρεαλιστής, υπήρξε η φωνή της λογικής, της συναίνεσης και της μετριοπάθειας στη μακρά σταδιοδρομία του στο ελληνικό Κοινοβούλιο, που διήρκεσε 58 χρόνια.
Η συμβολή του στην άρση των διχαστικών διαχωριστικών γραμμών του εμφυλίου πολέμου και στην ενότητα του Ελληνικού λαού υπήρξε καθοριστική. Εργάστηκε συστηματικά για την σταθερή ευρωπαϊκή πορεία της πατρίδας μας και τη συμμετοχή της στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση. Στην πολιτική του πορεία ήταν σταθερά αντίθετος στο λαϊκισμό και τη δημαγωγία. Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής το 1946 και ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη Βουλή το 2004.
Ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υφυπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου το 1951.
Στις 21 Απριλίου 1967, συνελήφθη από τη δικτατορία των συνταγματαρχών και κρατήθηκε σε καθεστώς περιορισμού. Αφέθηκε ελεύθερος με την αμνηστία του Δεκεμβρίου 1967 και διέφυγε στη Γαλλία. Εκεί, παρέμεινε περίπου πεντέμισι χρόνια, συμμετέχοντας ενεργά στη δράση κατά του στρατιωτικού καθεστώτος. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1973. Μετά το πραξικόπημα της 25ης Νοεμβρίου συνελήφθη εκ νέου και ελευθερώθηκε τελικώς τον Ιούλιο του 1974, οπότε και ανατράπηκε το δικτατορικό καθεστώς.
Το 1977, συμμετείχε στις εκλογές της ως αρχηγός και ιδρυτής του Κόμματος των Νεοφιλελευθέρων και εξελέγη βουλευτής στην περιφέρεια Χανίων. Ένα χρόνο αργότερα, προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, επί Προεδρίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το 1981 ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος.
Εξελέγη Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας το Σεπτέμβριο του 1984. Τον Ιούνιο και το Νοέμβριο του 1989 η Νέα Δημοκρατία κατέκτησε στις εκλογές την πρώτη θέση και συνέβαλε στο σχηματισμό της Κυβέρνησης Τζανετάκη σε συνεργασία με το Συνασπισμό και στη συνέχεια της οικουμενικής Κυβέρνησης.
Στις 8 Απριλίου 1990, υπό την ηγεσία του, η Νέα Δημοκρατία νίκησε στις εκλογές, σχηματίζοντας Κυβέρνηση. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ανέλαβε πρωθυπουργός της Ελλάδας, θέση στην οποία παρέμεινε ως τις 10 Οκτωβρίου του 1993.
Με πρόταση του Μ. Έβερτ και ομόφωνη απόφαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ανακηρύχθηκε επίτιμος Πρόεδρος του Κόμματος στις 3 Νοεμβρίου του 1993.
Τον Ιούνιο του 1997, τιμήθηκε με το μέγα βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας «Ιπεκτσί» για τις δράσεις του υπέρ της προσέγγισης της Ελλάδας με την Τουρκία.
Τον Οκτώβριο του 2005, ιδρύθηκε προς τιμήν του έδρα Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ του Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ.
Η ΝΟ.Δ.Ε ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ ΓΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ
ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
Έφυγε σήμερα από τη ζωή ένας σπουδαίος πολιτικός άνδρας, ένας μεγάλος ηγέτης, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ο άνθρωπος που πολέμησε όσο κανείς άλλος τη μεγάλη μάστιγα του λαϊκισμού που ευθύνεται αποκλειστικά για τα δεινά της πατρίδας μας και με εφιαλτικό τρόπο βιώνουμε σήμερα.
Ο πολιτικός που υποστήριξε με πάθος και συνέπεια τις αρχές του φιλελευθερισμού και προειδοποίησε έγκαιρα για τις επιπτώσεις από τη συνέχιση της εφαρμογής λαθεμένων πολιτικών, αρεστών προσωρινά, καταστροφικών όμως σε βάθος χρόνου.
Έλεγε πάντα την αλήθεια χωρίς να φοβάται και να υπολογίζει το πολιτικό κόστος παρά μόνο το συμφέρον της πατρίδας. Πάντα μπροστά από την εποχή του. Και δικαιώθηκε εν ζωή.
Σ’ ευχαριστούμε Πρόεδρε για όλα όσα πρόσφερες στην Πατρίδα μας κι ευχόμαστε ένα αγαπημένο μέλος της οικογένειάς σου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ,γνωρίζοντας καλά τις αρχές που εσύ του δίδαξες , να εκπληρώσει με επιτυχία όλα όσα οραματίστηκες.
ΤΟΠΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
ΡΟΔΟΥ
Πολύτιμη η παρακαταθήκη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στη Δημοκρατία και στον τόπο μας.
Έφυγε σήμερα από τη ζωή στη 1:00 πλήρης ημερών ο επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ. και πρώην Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Κυρ. Μητσοτάκης. Υπήρξε αναμφίβολα ένας μεγάλος ηγέτης και ένα από τα ιστορικότερα στελέχη της παράταξης μας. Σημαίνουσα προσωπικότητα με μακρά θητεία στον Ελληνικό πολιτικό βίο για πολλές δεκαετίες, πάντα με γνώμονα την αφοσίωση στα Δημοκρατικά Ιδεώδη και στις αρχές της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν για εμάς ένας αγωνιστής της παράταξης και της πολιτικής με βαθιά και διαχρονική πίστη στις αρχές του Φιλελευθερισμού και του Ευρωπαϊκού Προσανατολισμού, θέσεις για τις οποίες δικαιώθηκε. Σήμερα περισσότερο από ποτέ στους χαλεπούς καιρούς του λαϊκισμού και της προπαγάνδας που έχουν κατακλύσει την πολιτική ζωή της χώρας, έχουμε ως παρακαταθήκη τις αρχές που τον διέκριναν όπως ήταν ο οικονομικός ορθολογισμός, ο ρεαλισμός, η ενορατικότητα και η πατριωτική ευθύνη.
Τα εννέα χρόνια της προεδρίας του όταν και τότε η πατρίδα μας στροβιλιζόταν στη δίνη της δημαγωγίας, του ανέξοδου λαϊκισμού, των ψεύτικων υποσχέσεων και των πελατειακών λογικών, ανέδειξε την αναγκαιότητα μετεξέλιξης της χώρας σε ένα σύγχρονο μεταρρυθμιστικό μοντέλο πολιτικής δράσης με καθαρά φιλελεύθερη κατεύθυνση. Τα τρία χρόνια που διετέλεσε Πρωθυπουργός διακρίθηκε για τα αναπτυξιακά προγράμματα μεγάλης εμβέλειας που εφάρμοσε, κόντρα στην μάστιγα του ανεύθυνου συνδικαλισμού και των λαϊκίστικων κινημάτων που καταδυνάστευαν τη χώρα. Οδήγησε τη Ν.Δ. σε κρίσιμες και δύσκολες μάχες ακολουθώντας πιστά τις αξίες της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης. Το ήθος, η μαχητικότητα και οι αγώνες του θα αποτελούν παράδειγμα για όλους μας.
Όλα τα μέλη της ΔΗΜ.Τ.Ο. Ρόδου της Ν.Δ., εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήρια στον Πρόεδρο μας Κυριάκο και σε όλη την οικογένειά του.
Αθάνατος.
Σε τοπικό επίπεδο, σε δηλώσεις προέβησαν ακόμα ο πρ. υπουργός Αρ. Παυλίδης, ο βουλευτής Μάνος Κόνσολας, ο πρώην βουλευτής της Ν.Δ. Βασίλης Υψηλάντης, ο δήμαρχος Ρόδου Φ. Χατζηδιάκος, ο χωρικός αντιπεριφερειάρχης Χ. Κόκκινος και ο πολιτευτής της Ν.Δ. Στ. Δράκος.
