Εχουμε την «αποκαλυπτική δημοσιογραφία» όπου η ιστορία της κοπέλας που δέχτηκε το βιτριόλι δεν αντιμετωπίζεται σαν μια φρικτή ιστορία. Εφημερίδες, ιστοσελίδες και τηλεοπτικές εκπομπές Την μετατρέπουν σε δραματοποιημένο θέαμα με λεπτομέρειες για τη προσωπική, ερωτική της ζωή με πλούσιο φωτογραφικό υλικό του θύματος. αναφέροντας ότι «η άτυχη Ιωάννα ήταν κοπέλα με εντυπωσιακή εμφάνιση» και παραθέτουν φωτογραφίες της από τους προσωπικούς της λογαριασμούς στα κοινωνικά δίκτυα, δημιουργώντας αμφιβολίες για το πώς έβγαζε τα προς το ζην λέγοντας πως «χωρίς ιδιαίτερες σπουδές κατόρθωνε να κάνει πολλά ταξίδια», μαζί με φωτογραφίες στους προορισμούς αυτούς. Δεν λείπει η μομφή πως «ερωτική αντιζηλία» όπλισε το χέρι εκείνης που της έριξε βιτριόλι. Για να είχε τέτοιο μίσος η γυναίκα που επιτέθηκε, τότε το θύμα “κάτι θα έκανε. Ολα γεμάτα υπονοούμενα, εύπεπτα για αναγνώστες και τηλεθεατές. Στην ίδια λογική κινήθηκαν άλλωστε και οι βιαστές και δολοφόνοι της Ελένης Τοπαλούδη, που προσπάθησαν να πλήξουν την ηθική ενός νεκρού κοριτσιού. Από την άλλη, έχουμε και την «σοβαρή δημοσιογραφία», σοβαρών υποτίθεται δημοσιογράφων, όπου μετά το κομμωτήριο της Φώφης Γεννηματά, που θεωρήθηκε λόγος απουσίας από την Βουλή και όχι φυσικά κάτι άλλο, χθες μας πληροφόρησαν οτι «καλό το μίνι της Αχτσιόγλου, αλλά, δεν μπορώ να πω, και το περιεχόμενο καλό είναι». Ζούμε σε υπέροχους δημοσιογραφικούς καιρούς που οι δήθεν «σοβαροί», αποδεικνύονται επικίνδυνα γελοίοι. Ομιλούσες γραβάτες κάνουν πλακίτσα για ανεγκέφαλους.
Γελοίες ομιλούσες γραβάτες
