Το σημείο εκκίνησης της ΝΔ είναι ένας εκλογικός θρίαμβος. Εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ μια εκλογική πανωλεθρία. Κι είναι αυτό ακριβώς που εξηγεί γιατί το ενδιαφέρον, τουλάχιστον στην αφετηρία, δεν στρέφεται πουθενά τόσο πολύ όσο στη διαχείριση μιας συναισθηματικής κατάστασης. Στην ευφορία, την αλαζονεία ή την οίηση που μπορεί να πυροδοτήσει μια σαρωτική νίκη. Ή, από την άλλη πλευρά, στην εσωστρέφεια, την γκρίνια ή την παραίτηση που μπορεί να προκαλέσει μια ταπεινωτική ήττα. Δεν είναι τυχαίο ότι στην πρώτη του μετεκλογική συνέντευξη ο Κυρ. Μητσοτάκης άσκησε κριτική σε στελέχη του κόμματός του που, παρασυρμένα από ένα υπερχειλίζον συναίσθημα, διάβασαν το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου ως διαβατήριο και λευκή επιταγή παντοδυναμίας. Ο ίδιος μάλιστα δεν περιορίστηκε σε αυτήν την άσκηση αυτοκριτικής, αλλά εξήγγειλε περίπου ένα παρατηρητήριο εκλογικής συμπεριφοράς των στελεχών του κόμματός του από την οποία θα κριθεί ακόμη και η υποψηφιότητά τους. Υ.Γ. Αυτό το παρατηρητήριο, θα μπορούσε να το διατηρήσει ως «μετεκλογικής συμπεριφοράς στελεχών», προκειμένου να αποφύγουμε φαινόμενα οίησης, θορύβου, σαν αυτά που μας ταλαιπώρησαν από κάποιους της περασμένης τετραετίας;
Παρατηρητήριο
