Γράφει
ο Νεκτάριος Καλογήρου
Αποτελούν μια από τις λίγες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης που έχουν πλήρως εναρμονιστεί με το τουριστικό ρεύμα. Καθημερινά δημιουργούν έργα που λειτουργούν ως μικροί πρεσβευτές της Ρόδου σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι οι ζωγράφοι του νησιού και είναι εκείνοι που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα μικρό συνεταιρισμό τα μέλη του οποίου συνεργάζονται αρμονικά για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα προς το ζην.
Τα χιλιάδες έργα που οι υπαίθριοι ζωγράφοι δημιουργούν κάθε καλοκαίρι, φέρουν την υπογραφή του δημιουργού και ακριβώς δίπλα γράφουν με μεγάλα γράμματα «RHODES” ή «Rhodos» ή απλώς «Ρόδος». Αυτά τα έργα κοσμούν τα σαλόνια στις κατοικίες των επισκεπτών του νησιού και λειτουργούν τόσο ως αναμνηστικά απολαυστικών διακοπών, αλλά και ως μέσα διαφήμισης. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν κανονιστεί οικογενειακά πακέτα διακοπών μόνο και μόνο από μια συζήτηση που με τη σειρά της ξεκίνησε με αφορμή ένα τέτοιο πίνακα.
«Είμαστε 22 άτομα στο σωματείο υπαίθριων ζωγράφων “Απελλής” και όλοι μαζί δουλεύουμε συντονισμένα, μέσα από μια συμφωνία κυρίων που έχουμε κάνει μεταξύ μας» δήλωσε προς τη “δημοκρατική” ο πρόεδρός του κ. Γιάννης Χατζηβασίλης, υιός του αείμνηστου και μεγάλου, λαϊκού καλλιτέχνη Βασίλη Χατζηβασίλη. Οι υπαίθριοι ζωγράφοι μοιράζονται στις θέσεις Νεώριο, πύλη Ντ’ Αμπουάζ, πλατεία Μουσείου και πλατεία Εβραίων Μαρτύρων. Στις θέσεις αυτές εναλλάσσονται κάθε εβδομάδα, έτσι ώστε όλοι να είναι ίσοι, όλοι να μοιράζονται εξίσου τα καλά και τα δύσκολα πόστα.
«Ολοι προσφέρουμε την καλλιτεχνία και για το λόγο αυτό συντονιστήκαμε ώστε όλοι να δουλεύουμε με τις ίδιες τιμές και όλοι να έχουμε ίσες ευκαιρίες απέναντι στους υποψήφιους πελάτες» εξήγησε ο κ. Χατζηβασίλης, αποδεικνύοντας ότι οι υγιείς συνεργασίες μπορούν να λειτουργήσουν στην πράξη και να αποφέρουν σπουδαία αποτελέσματα. Υπάρχουν, ωστόσο ελάχιστα πρόσωπα που αρνούνται να συμπράξουν με την πολιτική του Σωματείου «Απελλής» και επιδιώκουν να παζαρεύουν τις τιμές και να περιφέρονται στα πόστα. «Το Σωματείο μας ξεκίνησε το έτος 1983 και από τότε όλοι μας παλεύουμε για το καλύτερο. Εάν κάποια πρόσωπα δεν μπορούν να εναρμονιστούν με τους κανόνες που η παράδοση επέβαλε στον κλάδο μας, τότε είναι καλό να δουλεύουν σε κάποιο διαφορετικό χώρο, τον οποίο θα μπορούσε να προσδιορίσει η δημοτική αρχή».
Εκείνο που ο κ. Χατζηβασίλης προσπαθεί να εξηγήσει είναι το αυτονόητο: Εάν όλοι δεν λειτουργούν σαν ρολόι, τότε ο ένας που δεν ακολουθεί μπορεί να σταματήσει ολόκληρο το μηχανισμό. Η «παραφωνία» των ελάχιστων έχει αναγκάσει ορισμένους από τους καλλιτέχνες να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους στην πόλη της Ρόδου και να εγκατασταθούν μέσα σε ξενοδοχεία. Εκεί, στα μεγάλα ξενοδοχεία έχουν περισσότερες ευκαιρίες για να κερδίσουν πελάτες, καθώς ως ένας τουρίστας παρακινεί (άμεσα ή έμμεσα) τον άλλο στο να κάνει ένα πορτραίτο.
Η σεζόν για τους καλλιτέχνες, όπως και για όλους τους υπόλοιπους επαγγελματίες της Ρόδου, φέτος δεν πάει καλά. Οι τουρίστες είναι πιο συγκρατημένοι στις δαπάνες τους, ίσως και να μην έχουν χρήματα για να ξοδέψουν. «Ένα πορτραίτο, ή μια οικογενειακή παράσταση δημιουργείται εκείνη την ώρα μπροστά στα μάτια των επισκεπτών μας. Βλέπουν το λευκό χαρτί να ζωντανεύει με το κάρβουνο και σιγά – σιγά να παίρνουν μορφή οι εικόνες. Μαγεύονται και αυτό τους αρέσει. Αγαπούν τις εικόνες αυτές και είναι το καλύτερο αναμνηστικό από τις διακοπές τους, γιατί εμείς πάντα φροντίζουμε δίπλα στην υπογραφή μας να γράφουμε το όνομα του νησιού μας και την χρονολογία. Αυτό είναι πραγματικά όμορφο και αυτό στολίζουν στα σπίτια τους».
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι υπαίθριοι ζωγράφοι του νησιού αποτελούν σήμερα μία από τις ελάχιστες δραστηριότητες που προσφέρουν προς τους τουρίστες αυθεντική, ροδίτικη γεύση. Το γεγονός αυτό το γνωρίζουν οι επισκέπτες της Ρόδου και μάλιστα δεν είναι λίγοι εκείνοι που μεταβαίνουν στα πόστα των ζωγράφων και ζητούν μια προσωπογραφία, γιατί θεωρούν ότι το έργο που θα πάρουν, κάποια στιγμή θα αποκτήσει σοβαρή αξία. Στο θέμα της οικονομικής αξίας πιστεύουν πολλοί επισκέπτες, διότι γνωρίζουν ότι αρκετοί από τους ζωγράφους της Ρόδου είναι μεγάλοι καλλιτέχνες, αναγνωρίσιμοι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
«Τις προσωπογραφίες τις κάνουμε ως επάγγελμα, όμως η πραγματική καλλιτεχνική αξία των μελών του Σωματείου μας φαίνεται στις ατομικές και στις συλλογικές εκθέσεις που συμμετέχουν» εξήγησε προς τη “δημοκρατική” ο κ. Γιάννης Χατζηβασίλης και τόνισε ότι «τα περισσότερα μέλη του “Απελλής” το χειμώνα ταξιδεύουν σε όλη την Ευρώπη, δημιουργούν, εκπαιδεύονται, αναπτύσσονται και το καλοκαίρι επιστρέφουν στην βάση τους, για να συνεχίσουν τη σπουδαία παράδοση των ζωγράφων της Ρόδου».
