Ο Τσίπρας θα ανταμειφθεί εάν αγκαλιάσει τη νέα συμφωνία διάσωσης, αναφέρουν σε άρθρο τους οι Financial Times.
Oι σχέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους δανειστές είναι τόσο κακές που κάνουν τους Μοντέγους και τους Καπουλέτους (οι δύο αντίπαλες οικογένειες στο Ρωμαίος & Ιουλιέτα) να φαίνονται επιστήθιοι φίλοι. Κατά συνέπεια, η εμπιστοσύνη δεν είναι λιγότερο σημαντική από τις τεχνικές λεπτομέρειες στη νέα συμφωνία διάσωσης που διαπραγματεύεται η Ελλάδα με τους δανειστές της, σημειώνει άρθρο της εφημερίδας υπό τον τίτλο «Εμπιστοσύνη, εθνική ανάκαμψη και μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα».
Η ελληνική κυβέρνηση και οι ευρωπαίοι εταίροι πρέπει άμεσα να βάλουν πίσω τους την οξύτητα των τελευταίων έξι μηνών. Διότι χωρίς προσπάθεια για οικοδόμηση αμοιβαίας εμπιστοσύνης το νέο πρόγραμμα διάσωσης δεν έχει πιθανότητα επιτυχίας, αναφέρουν οι FT και προσθέτουν:
Η ευθύνη που πέφτει στον Αλέξη Τσίπρα και τους συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλη. Οι δανειστές της Ελλάδας θα βρίσκονται στη μέγιστη επαγρύπνηση, κατόπιν των αποκαλύψεων για την αριστερή πτέρυγα του κόμματος και τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη. Ενώ μια ομάδα ακροαριστερών εξέταζαν την κατάληψη των αποθεμάτων ρευστού της Τράπεζας της Ελλάδας ως ένα πρελούδιο για τη εισαγωγή ενός εθνικού νομίσματος, ο πρώην υπουργός εξέταζε ένα σχέδιο το οποίο περιελάμβανε το χακάρισμα της ιστοσελίδας της εθνικής φορολογικής αρχής για τη δημιουργία ενός παράλληλου συστήματος πληρωμών.
Όσον αφορά την ιδεολογική έμπνευση και την ανοησία τους, αυτά τα δύο σχέδια αξίζουν μια θέση κάπου ανάμεσα στον επανασταστικό ζήλο του Βλαντιμίρ Λένιν και των Μπολσεβίκων το 1917 και τις εξωφρενικά παιχνίδια του Rufus T Firefly, ηγέτη του χρεοκοπημένου κράτους της Freedonia στη περίφημη ταινία των αδελφών Μαρξ, Duck Soup. Και τα δύο ξεφούσκωσαν χωρίς να τορπιλίσουν την ιδιότητα του μέλους της ευρωζώνης για την Ελλάδα. Δημιούργησαν όμως την εντύπωση ότι ο Α. Τσίπρας δεν ελέγχει πάντοτε τους υπουργούς του. Τώρα πρέπει να πείσει τους δανειστές ότι θα κάνει μια σοβαρή προσπάθεια για να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες προτίθεται να συμφωνήσει.
Από πολλές απόψεις ο πρωθυπουργός έχει ήδη διασχίσει τον Ρουβίκωνα, αποδεχόμενος ότι ένα νέο πρόγραμμα βοήθειας ύψους μέχρι 86 δισ. θα συνδέεται με μέτρα όπως δημοσιονομική πειθαρχία, απελευθέρωση αγοράς προϊόντων, μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις, επανεξέταση της δημόσιας διοίκησης. Με την υποστήριξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης πέρασε από τη βουλή νομοσχέδια με μέτρα τα οποία η άκρα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε. Αργά ή γρήγορα, ο Τσίπρας και οι σύντροφοί του από την Αριστερή Πλατφόρμα θα πρέπει να χωρίσουν τους δρόμους τους.
Με αυτήν την προοπτική στο νου, ο πρωθυπουργός θα πρέπει να πάρει κουράγιο από το ότι μια ειλικρινής προσπάθεια να εφαρμόσει τις απαιτήσεις των δανειστών, ιδίως κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών πρέπει να αποφέρει στέρεες και πρακτικές ανταμοιβές για την Ελλάδα. Από τη στιγμή που το πρόγραμμα τρέχει, η ΕΚΤ θα είναι ελεύθερη να συμπεριλάβει το ελληνικό χρέος στην πρωτοβουλία της για αγορά κρατικών ομολόγων. Το πρόγραμμα επίσης θα επιτρέψει την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και ίσως την άρση των capital controls ακόμη και τον Γενάρη του 2016.
Η Κομισιόν σχεδιάζει να βοηθήσει την Ελλάδα κανονίζοντας εμπροσθοβαρείς εκταμιεύσεις από τα περιφερειακά κονδύλια του προϋπολογισμού της ΕΕ για το 2014-2020. Τέλος, αν η Ελλάδα κάνει μια καλεί αρχή στον μεταρρυθμιστικό δρόμο, θα είναι σε καλή θέση να ζητήσει για μια ευρεία ελάφρυνση χρέους που το ΔΝΤ και άλλοι σωστά θεωρούν αναγκαία για μια εθνική ανάκαμψη.
Όλα αυτά τα βήματα θα ανοικοδομήσουν την εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία, θα βοηθήσουν στην διάλυση της απειλής του Grexit. Aλλά ο Τσίπρας πρέπει να παίξει το ρόλο του. Για το καλό του έθνους του, πρέπει να αποδεχθεί το δυσάρεστο βάρος των μεταρρυθμίσεων, καταλήγει το δημοσίευμα των Financial Times.
