Σε περιόδους κρίσης, σε περιόδους, όπου η ΕΙΚΟΝΑ κατισχύει της πραγματικότητας, οφείλουμε να σχεδιάζουμε και υλοποιούμε πολιτικές, που θα μας παρέχουν τη μέγιστη ωφέλεια.
Η Ελλάδα δείχνει (εικόνα και όχι μόνον) να βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Ανθρωπιστική κρίση,ύφεση,ανεπάρκεια πόρων(;), συνεχής διεθνής δανεισμός, δεσμεύσεις, υποθήκευση δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, υπερβολικό και μη εξυπηρετούμενο Δημόσιο και Ιδιωτικό χρέος. Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης.
Οι «πολιτικοί μας ταγοί» επιλέγουν το μη χείρον βέλτιστον. Από την αυτοκτονία επιλέγουν την καταστροφή(κατά τα λεγόμενά τους). Αλήθεια υπάρχει διέξοδος,υπάρχει άλλος δρόμος; Και βέβαια η απάντηση είναι ΝΑΙ υπάρχει. Φτάνει να αξιοποιήσουμε όλα μας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Ένα από αυτά είναι τα 6000 νησιά μας τα σχεδόν 15000 χιλιόμετρα της Ελληνικής ακτογραμμής.
Άμεσα και πριν την ολοκλήρωση της όποιας συμφωνίας με τους δανειστές να δείξουμε πόσο ισχυροί είμαστε. Να προχωρήσουμε, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ισραήλ, σε άμεση οριοθέτηση της Ελληνικής ΑΟΖ στο σύνολο της θαλάσσιας έκτασης, που μας αναλογεί και που λόγω των νησιών, πενταπλασιάζει (κατά τον Καθηγητή κ. Ηλία Μπεριάτο) την έκταση της Ελλάδας .
Έτσι θα είμαστε το δεύτερο κράτος που έχει οριοθετήσει ΑΟΖ χωρίς πρώτα να την έχει ανακηρύξει. Προυπόθεση είναι να αναλάβει τη σχετική νομοθετική πρωτοβουλία η Ελληνική Κυβέρνηση(ακόμα και με την διαδικασία του κατεπείγοντος), με δεδομένο μάλιστα ότι έχει, ρητά αναφερθεί (The Concept of the Exclusive Economic Zone (EEZ), International Union For Conservation of Nature, 25 October 2012) ότι :
«Η δικαιοδοσία στην ΑΟΖ μπορεί μόνο να εξασκηθεί με τον όρο ότι προηγουμένως έχει δημιουργηθεί με βάση τους νόμους του παράκτιου κράτους. Αυτός ο όρος αναφορικά, με την δημιουργία της είναι απολύτως αναγκαίος. Χωρίς αυτόν το παράκτιο κράτος δεν διαθέτει ΑΟΖ».
Ιδού λοιπόν η ευκαιρία σε όλους τους Πολιτικούς μας να αποδείξουν ότι είναι Πολιτικοί με Π κεφαλαίο.
Τα νησιά κυρίως μας προσφέρουν την ευκαιρία της μεγένθυσης της Ελληνικής Επικράτειας με τα όποια και οικονομικά οφέλη. Υπενθυμίζουμε ότι ως γνωστό, στη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (του 1982) αναφέρει ρητά στο άρθρο 121, ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Τα νησιά δηλαδή, δικαιούνται να έχουν ΑΟΖ αρκεί να το δηλώσουμε και να την προσδιορίσουμε. Αυτή είναι και η σημαντική διαφορά της νέας σύμβασης για το δίκαιο της θάλασσας από την προηγουμένη. Μπήκε η ΑΟΖ που υπερκαλύπτει την έννοια της υφαλοκρηπίδας.
Αυτό αναμφισβήτητα είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, γιατί η Τουρκία δεν μπορεί να προβάλλει τα ίδια επιχειρήματα που προβάλλει για δεκαετίες τώρα για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου. Ότι δηλαδή τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι βρίσκονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Βέβαια για να αναγνωριστεί δικαίωμα ΑΟΖ σε βραχονησίδες ή βράχους, η Σύμβαση με σαφήνεια διευκρινίζει πως αυτές θα πρέπει ή να έχουν από μόνες τους οικονομική ζωή ή να μπορούν να συντηρήσουν από μόνοι τους ανθρώπινη διαβίωση.Στους ανησυχούντες για αντιδράσεις Τουρκίας και λοιπών δυνάμεων τους παραπέμπουμε στην αναγνώριση της ΑΟΖ της Ρωσίας από την Τουρκία.
Ας μην ξεχνάμε και την σημερινή εμπλοκή της Τουρκίας στα σύνορά της με τη Συρία, τα ανυπέρβλητα εσωτερικά της προβλήματα (που ξεκινούν από τις αντιφάσεις της Τούρκικης κοινωνίας/οικονομίας). Η αδύναμη θέση της Τουρκίας είναι δεδομένη. Ώρα για αποφάσεις, ώρα για ουσιαστικές κινήσεις.
Ιδού η Ρόδος…..
Δημήτρης Σκουτέρης
Πολιτικός Επιστήμων-Πολιτικός Αναλυτής,
