Αντιπαρατίθεσαι στους πραξικοπηματίες γιατί θέλεις να μην καταλυθεί η Δημοκρατία. Υπερασπίζεσαι τους δημοκρατικούς κανόνες γιατί αρνείσαι τον απολυταρχισμό και την τυραννία. Όταν λοιπόν ένα πραξικόπημα αποτυγχάνει, η Δημοκρατία έχει νικήσει. Σωστά; Σωστά! Με ικανές όμως αμφιβολίες για την γειτονική μας χώρα, που τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Για να είμαστε ακριβείς, από όλα όσα κατά καιρούς ακούμε να συμβαίνουν στην Τουρκία μπορούμε να πούμε πως απετράπη η κατάργηση του πολιτεύματος. Αυτού που έχει στο μυαλό του ο Ερντογάν. Γιατί εάν κρίνουμε από τις εικόνες των τελευταίων ημερών δημοκρατία δεν το λες ακριβώς τις συλλήψεις, βασανισμούς κι εξευτελισμοί στρατιωτικών, τα ξεγυμνώματα, μαστιγώματα , τον αποκεφαλισμό στρατιώτη , από σύγχρονους γενίτσαρους αφοσιωμένους στον Σουλτάνο, συν τις ανατριχιαστικές αναγγελίες για επαναφορά της θανατικής ποινής. «Εμείς φοβόμασταν τη νύχτα που ξημέρωνε Σάββατο. Μόνο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν φοβόταν!» γράφει σε ένα συγκλονιστικό κείμενο η Τουρκάλα συγγραφέας και πολιτική αρθρογράφος Ετζέ Τεμελκουράν. «Χάρη μάς κάνει ο Αλλάχ μ’ αυτό. Γιατί; Επειδή αυτό το περιστατικό θα φέρει μία εκκαθάριση στις ένοπλες δυνάμεις μας είπε ο Πρόεδρος». Μ’ αυτό ήταν σαφές σε τι χώρα θα ξυπνούσαμε το επόμενο πρωί. Σε μια χώρα, στην οποία κυκλοφορούν φωτογραφίες, που δείχνουν έναν από εκείνους, που κλήθηκαν να βγουν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τη δημοκρατία, να κόβει το λαρύγγι σε έναν στρατιώτη που είχε παραδοθεί…» Την Δημοκρατία λοιπόν ας την αφήσουμε ήσυχη. Και κυρίως οι ηγέτες που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα στις τηλεοράσεις και διαλαλούν πόσο λυπούνται που πλήττεται έτσι βάρβαρα. Εκτός εάν εννοούν την «δημοκρατία» που οι ίδιοι έχουν «χτίσει» . Που ολιγαρχία το λες μάλλον, «δημοκρατία» αυτών που υμνούν και κολακεύουν την εξουσία και τις ελίτ. Ας σταματήσει λοιπόν αυτή η υποκρισία.
«Δημοκρατία»
