Συνέντευξη
στη Μαίρη Φώτη
Ο πρώτος Ελληνας δήμαρχος, πρώτης γενιάς, της Αμερικής είναι Καλυμνιακής καταγωγής. Πρόκειται για τον Chris Alahouzos (Χρυσόστομος Αλαχούζος) ο οποίος εξελέγη δήμαρχος το 2016 στο «ελληνικό χωριό» της Αμερικής, το Tarpon Springs.
Συναντήσαμε τον κ. Chris Alahouzos στην Χάλκη, την οποία επισκέφθηκε έπειτα από πρόσκληση του δημάρχου του νησιού κ. Μ. Πατρού, πριν μεταβεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κάλυμνο, από την οποία «δεν έφυγε ποτέ», όπως λέει.
Στην συνέντευξή του σήμερα στην «δημοκρατική», αναφέρεται στις συνθήκες που ανάγκασαν την οικογένειά του να εγκαταλείψει την Ελλάδα, για το πώς μετά από μια πολύ επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα ασχολήθηκε με την πολιτική αλλά και πώς νιώθει για την νέα γενιά μεταναστών που αναζητά καλύτερη τύχη στο εξωτερικό.
Συγκρατεί με δυσκολία τα δάκρυα όταν μιλά για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας και σημειώνει πως «δεν της αξίζει αυτό που περνά», χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα για τους Ελληνες πολιτικούς και περιμένει κάποιος από αυτούς να αναλάβει το «πολιτικό κόστος» για να βγάλει την χώρα από το αδιέξοδο.
• Πώς βρεθήκατε στην Αμερική;
Το 1966 πήγαμε ως μετανάστες στην Αμερική, ο πατέρας μου εγώ και ο αδελφός μου. 0 πατέρας μου πήγε ως σφουγγαράς κι εμείς έπρεπε να ακολουθήσουμε λόγω της οικονομικής κρίσης που υπήρχε τότε στην Ελλάδα. Και εκεί μείναμε… Η υπόσχεση που μου είχε δώσει τότε ο πατέρας μου είναι ότι θα πάμε για μερικά χρόνια, θα δουλέψουμε και θα επιστρέψουμε. Μέσα μου ήξερα ότι αυτό δεν θα γινόταν. Πού θα πήγαινε ένα παιδί 13 ετών να δουλέψει για να μαζέψει λεφτά και να ξεχρεώσουμε για να μπορέσουμε να γυρίσουμε πίσω;
• Μέχρι τα 13 σας χρόνια ζούσατε στην Κάλυμνο;
Ναι. Στην Αμερική, συνέχισα το σχολείο και παράλληλα δούλευα τα βράδια, 40 ώρες την εβδομάδα, σε ένα εστιατόριο, όπου όλοι μέσα ήταν Χαλκίτες.
• Θέλατε να επιστρέψετε στην Ελλάδα;
Πάντα ήθελα να γυρίσω, διότι δεν ήταν δική μου θέληση να φύγω. Ποτέ δεν ήθελα να φύγω από την Ελλάδα. Αλλά… μαθαίνεις να ζεις όπου κι αν είσαι. Η ζωή συνεxίστηκε, τελείωσα το Γυμνάσιο και μετά το Λύκειο. Παρ’όλο που ήμουν καλός μαθητής, τότε διδόταν μια υποτροφία μόνο σε έναν μαθητή για όλο το Λύκειο. Όπως καταλαβαίνετε δεν θα έδιδαν την υποτροφία σε έναν μετανάστη… Ηξερα ότι τα οικονομικά της οικογένειας δεν ήταν αρκετά για να πάω στο Πανεπιστήμιο και τότε αποφάσισα να ενταχθώ στο στρατό. Υπηρέτησα στους πεζοναύτες (U.S. Marines) και τελειώνοντας την θητεία μου είχα την δυνατότητα να σπουδάσω, διότι το αμερικανικό κράτος καλύπτει τα έξοδα στους στρατιώτες που θέλουν να φοιτήσουν στο Πανεπιστήμιο, αρκεί να έχουν καλούς βαθμούς.
• Οπότε μετά πήγατε στο Πανεπιστήμιο;
Ναι. Ξεκίνησα να δουλεύω σε μια μεγάλη εταιρεία και παράλληλα με την πορεία των σπουδών μου και αναλόγως με τα πτυχία μου στην διάρκεια των ετών, έπαιρνα προαγωγές. Εφτασα λοιπόν, στο ανώτερο επίπεδο της εταιρείας, δεν υπήρχε μεγαλύτερη θέση να προαχθώ.
• Με μία τόσο επιτυχημένη επαγγελματική πορεία, πώς προέκυψε η ενασχόληση με τα κοινά;
Πριν από περίπου 20 χρόνια, ο πατέρας μου ήταν ο πρόεδρος των Καλυμνίων στην Αμερική. Ηταν ένας άνθρωπος που δεν είχε τελειώσει ούτε το δημοτικό σχολείο, ήταν σφουγγαράς. Εκανε μεγάλες προσπάθειες να κρατήσει ενωμένη την καλυμνιακή κοινότητα. Πολλές φορές, όταν μετά το γραφείο επισκεπτόμουν τους γονείς μου, μου ζητούσε την άποψή μου για διάφορα θέματα της καλυμνιακής κοινότητας και ταυτόχρονα τον βοηθούσα με τα θέματα της γραφειοκρατίας. Μια μέρα μου λέει «τώρα που εσύ φτιάχτηκες πρέπει να βοηθήσεις τους Καλύμνιους, πρέπει να κάνουμε κάτι, να έχουμε μια βάση». Είναι δύσκολο να πεις «όχι» στον πατέρα σου. Του είπα, λοιπόν, ότι θα προσπαθήσω αλλά μόλις ολοκληρώσω αυτό που έπρεπε να κάνω, θα αποχωρήσω. Και συμφώνησε. Τότε, αγοράσαμε το «Καλυμνιακό Σπίτι», το οποίο όχι μόνο ξεχρέωσα αλλά έμειναν και 28.000 δολάρια απόθεμα στο ταμείο. Μετά είπα στον πατέρα μου, «ok τώρα έγιναν αυτό που θέλαμε, οι Καλύμνιοι απέκτησαν στέγη. Η αποστολή μου έχει τελειώσει». Όμως, τότε πολλοί πατριώτες, με προσέγγισαν και μου ζήτησαν να θέσω υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος. Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα τέτοιο σκοπό διότι ακόμα η επαγγελματική μου πορεία ήταν σε άνοδο. Οι άνθρωποι αυτοί όμως επέμεναν και μου είπαν ότι θα μπορούσα να καταφέρω και τα δύο παράλληλα, επισημαίνοντάς μου μάλιστα ότι «το χρωστάω στο Τάρπον Σπριγκς», με έφεραν στο φιλότιμο… Κάπως έτσι έθεσα υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος, έτρεξα μόνος μου διότι εκεί οι δημοτικοί σύμβουλοι είναι ανεξάρτητοι, δεν είναι όπως εδώ που είναι ομάδα. Εθεσα λοιπόν υποψηφιότητα και κέρδισα. Υπηρέτησα για τρία χρόνια, έθεσα ξανά υποψηφιότητα εξελέγην με ποσοστό 72% και διετέλεσα αντιδήμαρχος. Τότε λοιπόν, επειδή ήθελα να βοηθήσω την πόλη μου, ανακοίνωσα ότι την επόμενη φορά θα έθετα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Κι αυτό έγινε.
• Είστε ο πρώτος Ελληνας δήμαρχος, πρώτης γενιάς, σε όλη την Αμερική. Είναι μια μεγάλη κατάκτηση, για ένα παιδί που έφυγε από την Κάλυμνο 13 ετών, διότι ο σφουγγαράς πατέρας του έπρεπε να πάει να δουλέψει για να ζήσει την οικογένειά του.
Εγώ πιστεύω ότι κάποιος έπρεπε απλώς να κάνει αυτή την εργασία και ήμουν εγώ ο κατάλληλος για να την φέρει εις πέρας.
• Πόσοι Ελληνες ζουν στο Τάρπον Σπρινγκς;
Το ποσοστό των Ελλήνων εκεί είναι το 11,8% του πληθυσμού. Στο Τάρπονγκ Σπρινγκς ζουν 24.795 άνθρωποι.
• Δωδεκανησιακής καταγωγής οι περισσότεροι;
Ναι, είναι Καλύμνιοι, Χαλκίτες και Συμιακοί οι περισσότεροι. Τώρα με πας σε ένα πολύ σημαντικό θέμα. Τον ελληνικό χαρακτήρα του Τάρπον Σπρινγκς, την διατήρηση των ηθών και εθίμων μας, τον χρωστάμε στους Ελληνες που έφτασαν εκεί από τα τρία αυτά νησιά. Εφεραν την σπογγαλιεία, την οικογένεια, την θρησκεία… Η θρησκεία παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Με υπερηφάνεια θέλω αν πω ότι έχουμε μια από τις πιο όμορφες εκκλησίες της Αμερικής. Είναι ο Αγιος Νικόλαος και δεν είναι τυχαίο, αφού πρόκειται για την προστάτη των ναυτικών. Η εκκλησία χτίστηκε από τους σφουγγαράδες, που πάντα την τελευταία «ψαριά» την διέθεταν για τον Αγιο Νικόλαο, για να χτιστεί η εκκλησία αλλά και για να διατηρηθεί. Εβγαζαν τα σφουγγάρια σε πλειστηριασμό και τα χρήματα τα έδιναν για την κατασκευή του ναού. Θυμάμαι τον πατέρα μου, πάντα να κρατά την τελευταία ψαριά για την εκκλησία. Ηταν “τα σφουγγάρια του Αη Νικόλα”. Και οι τρεις κοινότητες, των Καλυμνίων, των Χαλκιτών και των Συμιακών είναι πολύ θρησκευόμενοι άνθρωποι. Η εκκλησία ήταν και είναι ο συνδετικός κρίκος, μας κρατά ενωμένους αλλά και βοηθά τα παιδιά να συνεχίσουν τα ήθη και τα έθιμα της Ελλάδας.
• Ερχονται μετανάστες σήμερα στο Τάρπον Σπρινγκς από τα νησιά μας;
Σήμερα έρχονται πτυχιούχοι μετανάστες. Πριν μερικούς μήνες, ήρθε ένας γιατρός από την Ρόδο.
• Σας στενοχωρεί που βλέπετε μια νέα γενιά μεταναστών να έρχεται στην Αμερική;
Ναι. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που βλέπω. Αλλά μην με παρεξηγήσετε, τους θέλουμε τους ανθρώπους αυτούς και τους βοηθάμε με κάθε τρόπο να κάνουν το καλύτερο ξεκίνημα. Όμως στενοχωριέμαι γιατί η Ελλάδα χάνει τα καλύτερα μυαλά της.
• Εσείς έχετε ακόμα στο μυαλό σας να γυρίσετε στην Ελλάδα, όπως τότε που ήσασταν παιδί;
Όχι. Επειδή είμαι ρεαλιστής, δεν βλέπω τον τρόπο να γυρίσω πίσω. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έφυγα ποτέ…
• Τα προβλήματα που βιώνει η σήμερα η Ελλάδα, πώς τα βλέπετε οι Ελληνες του εξωτερικού;
Την Ελλάδα την σέβονται όλοι οι Αμερικάνοι διότι είναι εκείνη που έδωσε τα πρώτα φώτα στην Οικουμένη. Ο,τι διδάσκεται σήμερα στα Πανεπιστήμια γεννήθηκε στην Ελλάδα και πάντα ήμουν περήφανος γι αυτό. Οι Αμερικάνοι, την σέβονται αλλά δεν την αγαπούν, διότι δεν είναι η πατρίδα τους. Οι Ελληνες όμως της Αμερικής και την σέβονται και την αγαπούν, αλλά είναι πολύ θυμωμένοι. Είναι θυμωμένοι που ήρθε η Ελλάδα στην σημερινή κατάσταση. Αφησαν την Ελλάδα, που είναι ένα διαμάντι για όλο τον κόσμο, να χρεωκοπήσει. Δεν μου αρέσει ούτε εμένα ούτε στους άλλους Ελληνες του εξωτερικού να ακούνε αρνητικά πράγματα για την χώρα μας, διότι δεν αξίζει αυτό στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα έτυχε να μην έχει καλούς αρχηγούς.
• Είναι θέμα τύχης λέτε;
Ηθελα να το πω κομψά, απαλά…
• Ως Ελληνας πολιτικός στο εξωτερικό, εσείς τους δικούς μας πολιτικούς πώς τους βλέπετε;
-Ως επάγγελμα. There is a difference between passion and occupation…
• Βλέπετε φως στην άκρη του τούνελ για την Ελλάδα;
Η Ελλάδα αν δεν πάρει δύσκολα μέτρα, δεν βλέπω φως.
• Ακόμα πιο δύσκολα μέτρα;
Ναι. Αυτά τα μέτρα δεν είναι δύσκολα, είναι μόνο για να διατηρείται. Κι όσο διατηρείται είναι σαν να σκάβει ακόμα περισσότερο τον λάκκο για να μπει μέσα.
• Τι θα προτείνατε;
Κάποιοι στο παρελθόν θεώρησαν ως καλή ιδέα να επενδύσει η Ελλάδα μόνον στον τουρισμό και ότι από εκεί θα μπορούσε να ζήσει. Είναι το χειρότερο που θα μπορούσε ποτέ να κάνει η Ελλάδα. Ο τουρισμός είναι μια επικερδής βιομηχανία. Βγάζεις γρήγορα λεφτά αλλά είναι πολύ επικίνδυνη. Αν παραπατήσει η οικονομία πέφτει και ο τουρισμός και αν πέσει ο τουρισμός πέφτει και η οικονομία. Είναι συνδεδεμένα. Χρειάζεται άλλη κατεύθυνση. Η Ελλάδα έχει τόσα πολλά αγαθά που όμως δεν τα χρησιμοποιεί πια. Τα χρησιμοποιούσε στο παρελθόν και τα παράτησε για το γρήγορο χρήμα, το οποίο μας οδήγησε εδώ που είμαστε σήμερα.
• Οι Ελληνες της Αμερικής, που είναι ισχυροί οικονομικά και κατέχουν σημαντικά αξιώματα, υπάρχει τρόπος να μας στηρίξουν; Θέλουν μας στηρίξουν;
Οι Ελληνες του εξωτερικού, σε όποια γωνιά του πλανήτη κι αν βρίσκονται, ποτέ δεν έπαψαν να αγαπούν την χώρα τους, ποτέ δεν έπαψαν να νιώθουν Ελληνες και να κάνουν ο,τι μπορούν για την πατρίδα τους. Η βοήθεια όμως δεν μπορεί να έρθει από έξω. Η βοήθεια πρέπει να δοθεί από μέσα, από την βάση. Η βάση είναι αυτή που πρέπει να αλλάξει και να ζητήσει την συνδρομή και την βοήθεια από έξω. Δεν μπορεί να βοηθήσει κάποιος σαν εμένα αν η βάση δεν αλλάξει. Το μόνο που θα κάνουμε σε αυτή την περίπτωση είναι να βάλουμε ένα τσιρότο σε μια μεγάλη πληγή. Το αίμα όμως, θα συνεχίσει να τρέχει.
• Όταν λέτε η βάση τι εννοείτε; Τον κόσμο, την πολιτική, τους πολιτικούς; Τι απ’ όλα;
Λέω η βάση διότι και ο κόσμος φταίει αλλά περισσότερο οι πολιτικοί που έφεραν τον κόσμο σε αυτή την κατάσταση.
• Διακρίνω απογοήτευση από όσα βλέπετε να συμβαίνουν στην Ελλάδα.
Αγανάκτηση είναι! Δεν αξίζει στην Ελλάδα αυτό που περνάει σήμερα. Ο κόσμος της Ελλάδας είναι έξυπνος, ικανός, σπουδασμένος… Οποιος πάει στο εξωτερικό πετυχαίνει. Λέτε να γίνονται πιο έξυπνοι όταν πηγαίνουν στο εξωτερικό; Οχι βέβαια. Η Ελλάδα προσφέρει καλύτερη παιδεία απ’ότι έξω. Το παράξενο είναι ότι η Ελλάδα έχει πολύ καλούς οικονομολόγους αλλά δεν πράττουν αυτά που σπούδασαν και αυτά που διδάσκουν οι ίδιοι στα πανεπιστήμια.
• Κλείνοντας την συνέντευξη κ. Αλαχούζο, στα νέα παιδιά που θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό για μια καλύτερη ζωή, τι έχετε να πείτε;
Ολοι θέλουν να δούνε το καλύτερο για τον εαυτό τους, γι αυτό με πήρε κι εμένα ο πατέρας μου και φύγαμε. Αλλά αν το κοιτάξεις πατριωτικά, αν το κοιτάξεις ως Ελληνας, δεν θέλω να φύγει κανείς από την Ελλάδα. Θα ήθελα να αλλάξει το σύστημα της Ελλάδας, θέλω οι υπεύθυνοι να τολμήσουν να κάνουν τις αλλαγές κι ας έχει αυτό πολιτικό κόστος. Τους αξίζει να αναλάβουν το πολιτικό κόστος και να το πληρώσουν διότι αυτοί έφεραν την χώρα σε αυτό το σημείο που είναι σήμερα.
