«Δεν βλέπω πώς μπορεί να επιτύχει ο διάλογος με τις σημερινές θέσεις των δύο πλευρών», σημειώνει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, σε μια συνέντευξη με πολύ ενδιαφέρον, ενώ προειδοποιεί: «Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή και να κερδηθεί χρόνος για σοβαρή και σε βάθος προετοιμασία (κάθε είδους) και άμεση κινητοποίηση δυνάμεων».
«Παρά την αποφασιστικότητα που δείχνει η κυβέρνηση, η υπερφίαλη αίσθηση της Τουρκίας ότι είναι πολύ ισχυρότερη δεν ανατρέπεται με ευχολόγια, «αυστηρά μηνύματα» και φραστικές καταδίκες. Ούτε οι τρίτοι θα ξεφύγουν εύκολα από τις ίσες αποστάσεις, ούτε βλέπω κανένα να σταματάει στρατιωτικά την Τουρκία. Γι αυτό χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή και να κερδηθεί χρόνος για σοβαρή και σε βάθος προετοιμασία (κάθε είδους) και άμεση κινητοποίηση δυνάμεων», επισημαίνει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, ενώ σημειώνει με νόημα: «Δεν βλέπω πώς μπορεί να επιτύχει ο διάλογος με τις σημερινές θέσεις των δύο πλευρών».
Η Άγκυρα προετοιμάζει έτσι μεθοδικά την προσπάθεια ανατροπής της Συνθήκης της Λοζάνης κι αυτή μόνο με επιδίωξη στρατιωτικής σύγκρουσης και συνακόλουθης αλλαγής συνόρων θα μπορούσε να γίνει. Ας μην αεροβατούμε
-Μοροτόριουμ ενός μηνός στα ελληνοτουρκικά. Τι μπορεί να συμβεί το διάστημα αυτό;
-Το μορατόριουμ μπορεί να αποδειχθεί θετικό, αλλά μπορεί και όχι, ανάλογα με το τι ακριβώς συζητιέται στον παρασκηνιακό διάλογο, το πόσο καλά έχει προετοιμαστεί η χώρα μας για τα μετέπειτα στάδια και με το πώς θα εξελιχθούν τα γενικότερα διεθνή πράγματα στο μεσοδιάστημα. Συχνά στο παρελθόν η Ελλάδα έβαζε προκαταρκτικούς «όρους» για να ξεκινήσει ο διάλογος, αλλά στη συνέχεια αναγκαζόταν μετά από κρίση που προκαλούσε έντεχνα η Τουρκία, να τους αποσύρει.
Το χειρότερο ήταν ότι επιπλέον υποχωρούσε σε συνήθως χειρότερες θέσεις (πχ μετά την ελληνοτουρκική κρίση του 1987, μετά τα Ίμια το 1996 κλπ. ). Άρα, ο απροετοίμαστος διάλογος είναι επικίνδυνος και προσοχή στις μεσολαβήσεις «ίσων αποστάσεων» των τρίτων ανάμεσα στον επιτιθέμενο και τον αμυνόμενο. Η φιλοσοφία κάθε τέτοιας μεσολάβησης είναι εξ ορισμού να βρει τα ανταλλάγματα που θα αρκέσουν στον Ερντογάν για να παγώσει (προσωρινά και μόνο) την επιθετικότητά του. Παρά την αποφασιστικότητα που δείχνει η κυβέρνηση, η υπερφίαλη αίσθηση της Τουρκίας ότι είναι πολύ ισχυρότερη δεν ανατρέπεται με ευχολόγια, «αυστηρά μηνύματα» και φραστικές καταδίκες. Ούτε οι τρίτοι θα ξεφύγουν εύκολα από τις ίσες αποστάσεις, ούτε βλέπω κανένα να σταματάει στρατιωτικά την Τουρκία. Γι αυτό χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή και να κερδηθεί χρόνος για σοβαρή και σε βάθος προετοιμασία (κάθε είδους) και άμεση κινητοποίηση δυνάμεων.
– Σε περίπτωση αποτυχίας του διαλόγου, σας ανησυχεί το ενδεχόμενο ο Ερντογάν να επανέλθει; Να οδηγηθούμε σε ένα θερμό επεισόδιο ή εκτιμάτε πως το “μορατόριουμ” θα είναι διαρκείας;
Το κυριότερο: έχω αναλυτικά εξηγήσει ότι εδώ και καιρό προτιμά πλέον απροκάλυπτα τη σύγκρουση μαζί μας, κι όχι απλά να μας σύρει μόνο σε διάλογο. Το εξηγώ αναλυτικά στο τελευταίο βιβλίο μου «Η Ελλάς των τεσσάρων θαλασσών». Προετοιμάζει έτσι μεθοδικά την προσπάθεια ανατροπής της Συνθήκης της Λοζάνης κι αυτή μόνο με επιδίωξη στρατιωτικής σύγκρουσης και συνακόλουθης αλλαγής συνόρων θα μπορούσε να γίνει. Ας μην αεροβατούμε. Ο Ερντογάν θα πιέζει συνεχώς με εντάσεις και κρίσεις μέχρι να πάρει αυτά που θέλει ή μέχρι κάποιος να τον σταματήσει.
– Στο διάστημα του ενός μηνός η κυβέρνηση τι πρέπει να κάνει;
-Πρώτον και κυριότερο, να συνειδητοποιήσουμε ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και να προετοιμαστεί μια νέα και «έξυπνη» στρατηγική γιατί αυτή που έχουμε έχει προ πολλού εκμετρήσει το ζην…Ούτε ο πόλεμος είναι η λύση, αλλ’ ούτε μπορούμε να συρθούμε σε διάλογο εκβιαζόμενοι και με πεπαλαιωμένο διπλωματικό και νομικό οπλοστάσιο. Χρειάζεται σχέδιο ρεαλιστικό και να πάρει η Ελλάδα την πρωτοβουλία των κινήσεων. Επείγει επίσης πολύ η ολοκλήρωση της οριοθέτησης, έστω και τμηματικά, με την Αίγυπτο και το ανατολικότερο τυχόν εναπομένον μέρος να παραπεμφθεί με την Αίγυπτο και την Κύπρο με «φιλικό» συνυποσχετικό στη Χάγη. Χθες!!
Άμεση εξάλλου προσοχή χρειάζεται πέρα απ´τις εχθροπραξίες στη Λιβύη στις διαπραγματεύσεις που εκτυλίσσονται παράλληλα στο παρασκήνιο και όπου συμμετέχει πρωταγωνιστικά η Τουρκία. Ενώ όμως η Άγκυρα επιδιώκει σε κάθε περίπτωση πρωτίστως να ισχυροποιήσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, αντίστροφα η Αίγυπτος αλλά και η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν άλλους πρωτεύοντες στόχους κι όχι την ακύρωση του μνημονίου. Πρέπει λοιπόν η Ελλάδα άμεσα να κινηθεί προληπτικά (μέσω κυρίως της διαμόρφωσης της ευρωπαϊκής στάσης) για να μην βγούμε οι ριγμένοι της λιβυκής επίλυσης!
Πηγή: ieidiseis.gr
