Από νωρίς το πρωί σήμερα 4 μεγάλα τουρκικά αλιευτικά σκάφη (μηχανότρατες) ψαρεύουν εντατικά στα ελληνικά νερά, κοντά στις ακτές των Φούρνων, 25 μίλια από τις τουρκικές ακτές, όπως καταγράφεται από ερευνητικό σκάφος του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος που βρίσκεται από τα ξημερώματα στην περιοχή. Το ίδιο συνέβη κατ’ επανάληψη τις προηγούμενες ημέρες και καθώς δεν αντιμετωπίστηκε από τις ελληνικές αρχές, βλέπουμε το πρόβλημα να διογκώνεται και να εδραιώνεται.
Αν επρόκειτο για μικρά αλιευτικά σκάφη το ζήτημα αυτό δεν θα μας απασχολούσε ιδιαίτερα τουλάχιστον αναφορικά με τη βιωσιμότητα των θαλασσών μας και οι ειδικοί θα έπρεπε να ασχοληθούν με την ελληνοτουρκική διάσταση του θέματος. Όμως αυτή τη στιγμή διενεργείται μία προκλητική καταστροφή, για την οποία η ευθύνη μοιράζεται τόσο στα μεγάλα τουρκικά αλιευτικά σκάφη, όσο και από στην ελληνική πολιτεία που διαχρονικά εφαρμόζει μία αλλοπρόσαλλη πολιτική πάνω σε αυτό το τόσο σοβαρό θέμα.
Οι μηχανότρατες είναι αλιευτικά σκάφη βιομηχανικής κλίμακας. Καθώς ψαρεύουν, σέρνουν στον πυθμένα της θάλασσας ένα μεγάλο σάκο που παραμένει ανοιχτός με 2 μεγάλες σιδερένιες «πόρτες» – η κάθε μία εκ των οποίων ζυγίζει περίπου ένα τόνο. Καθώς οι πόρτες, ο σάκος και οι βαριές αλυσίδες σέρνονται στο βυθό, το κάθε πέρασμα της μηχανότρατας προκαλεί καταστροφικές επιπτώσεις σε ένα σημαντικό αλιευτικό πεδίο το οποίο ήδη είναι ιδιαίτερα υποβαθμισμένο από πλευράς αλιευτικής παραγωγής. Αξιοσημείωτο είναι ότι η συγκεκριμένη περιοχή στηρίζει κάποια από τα σημαντικότερα εναπομείναντα στη Μεσόγειο προστατευόμενα ενδιαιτήματα κοραλλιών και ασβεστολιθικών ροδοφυκών, τα οποία χρειάστηκαν πολλές χιλιάδες χρόνια για να σχηματιστούν. Όλα αυτά συμβαίνουν σε μία εποχή που οι ελληνικές μηχανότρατες σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία βρίσκονται σε περίοδο παύσης αλιείας στα ελληνικά νερά.
Πολλοί αναρωτιούνται εύλογα ποιος ο ρόλος των λιμενικών αρχών. Σύμφωνα με πληροφορίες τα λιμεναρχεία δεν έχουν την εντολή να παρέμβουν δυναμικά για να αντιμετωπίσουν αυτά τα περιστατικά, με αποτέλεσμα να περιορίζονται στη διενέργεια συστάσεων κάτι που είναι γνωστό στα τουρκικά αλιευτικά και ουσιαστικά εκθέτει την αδυναμία μας ως χώρα. Έτσι δίνεται «χώρος» στα μεγάλα τουρκικά αλιευτικά, που χρόνο με το χρόνο εδραιώνουν την παρουσία τους στις ακτές των ελληνικών νησιών.
Οι ακριτικές νησιωτικές κοινωνίες που βιώνουν τις τελευταίες εβδομάδες την ένταση στο Αιγαίο, και τώρα έχουν να αντιμετωπίσουν και την καταλήστευση των αλιευτικών τους πόρων νιώθουν τεράστια ανασφάλεια και αγανάκτηση. Δεν μπορούν να αντιληφθούν εάν τελικά η πολιτεία έχει τη βούληση να προασπίσει την ασφάλειά αλλά και τα συμφέροντά τους.
Δυστυχώς αυτή αλλοπρόσαλλη πολιτική προσέγγιση ή μάλλον απραξία, δεν αποτελεί κάτι καινούργιο αλλά κάτι που το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος παρακολουθεί εδώ και πολλά χρόνια στο Αιγαίο. Δίνει το χώρο στα τουρκικά αλιευτικά να ψαρεύουν παράνομα και καταστροφικά στα ελληνικά νερά, ενώ παράλληλα υποσκάπτει το μέλλον τόσο της αλιείας όσο και των νησιωτών, καθώς οι ψαράδες των νησιών θα πρέπει να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους σε αυτά τα διαλυμένα οικοσυστήματα και αλιευτικά πεδία.
