Στη Βουλή για 7-8 ώρες ξεδίπλωναν το όραμά τους για την πολύπαθη παιδεία, προσπαθώντας να πείσουν το φιλοθεάμον κοινό, ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής: αυτός που δεν πέρασε ποτέ ούτε έξω από δημόσιο σχολείο ή εκείνος που στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικό. Μη σου τύχει ν’ ακούς κορώνες για «ίσες ευκαιρίες» και την ώρα εκείνη, να πετύχεις στο διαδίκτυο άρθρο για εκπαιδευτικά συστήματα που επίκλησή τους έγινε στη Βουλή «Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε κι εμείς το σύστημα της Φινλανδίας» αναρωτήθηκε ένας εκ των αρχηγών. Xαμογελάς πικρά, η απελπισία σου γίνεται μεγαλύτερη, σκύβεις και συνεχίζεις να διαβάζεις το άρθρο :
«Στον πίνακα βρίσκεται ένας χάρτης της Ευρώπης και τα παιδιά πρέπει να συνδυάσουν τις χώρες με τις διάφορες κλιματολογικές συνθήκες. Για παράδειγμα, σήμερα έχει ήλιο στη Φινλανδία, ομίχλη στη Δανία. Δεν πρόκειται για μάθημα γεωγραφίας, αλλά μάθημα αγγλικών, με όχημα τη γεωγραφία. Ετσι διδάσκεται η πλειονότητα των μαθημάτων σε ένα πρωτοποριακό δημοτικό σχολείο του Ελσίνκι.
«Θέλουμε τα παιδιά να διδάσκονται σε ένα περιβάλλον ασφαλές, χαρούμενο, ήρεμο και εμπνευσμένο» εξηγεί η διευθύντρια του δημοτικού σχολείου. Περπατώντας στου διαδρόμους κανείς συναντά παιδιά να παίζουν σκάκι, ενώ λίγο παρακάτω παιδιά τρέχουν πάνω κάτω συλλέγοντας πληροφορίες για διάφορα μέρη της Αφρικής στο πλαίσιο ενός διασκεδαστικού παιχνιδιού που έχουν στήσει.
Ένας έφηβος μπορεί να πάρει μάθημα επαγγελματικής κατάρτισης το οποίο θα διδαχθεί στο… κυλικείο του σχολείου. Όσο θα βρίσκεται στο κυλικείο θα διδαχθεί, εκτός από το πώς να σερβίρει στους πελάτες, βασικά στοιχεία μαθηματικών, γραφής, επικοινωνίας ακόμη και ξένων γλωσσών (που θα χρειαστεί για να εξυπηρετήσει έναν ξένο πελάτη). Οι ακαδημαϊκώς προσανατολισμένοι μαθητές μπορεί να διδαχθούν το μάθημα της ΕΕ για παράδειγμα το οποίο συνδυάζει οικονομικά, ιστορία, γλώσσες και γεωγραφία.
Παράλληλα προωθείται η κατάργηση της τάξης με την κλασική της μορφή, όπου κάθονται οι μαθητές στα θρανία και αντικαθίσταται από ομάδες οι οποίες εργάζονται μαζί για την επίλυση προβλημάτων, ενισχύοντας τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες. χωρών οι οποίες πειραματίζονται εδώ και χρόνια στο εκπαιδευτικό σύστημα, με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Την συνταγή της επιτυχίας δεν την έχουν βρει ακόμα ούτε στη Σουηδία ούτε στη Φινλανδία, συμφωνούν ωστόσο στο εξής: η εκπαίδευση πρέπει να γίνεται με έναν τρόπο προσιτό προς το παιδί, να του εγείρει το ενδιαφέρον ώστε να μην το αντιμετωπίζει ως υποχρέωση. Παράλληλα για τις μεγαλύτερες ηλικίες θα πρέπει να είναι λίγο πιο κοντά στην πραγματική ζωή και την αγορά εργασίας.
Στη Σουηδία: -Απαγορεύονται τα διαγωνίσματα γιατί αποθαρρύνει τη συνεργασία και ενισχύει τον ατομικισμό -Απαγορεύεται ρητώς η συμμετοχή των γονέων στο διάβασμα στο σπίτι, το οποίο είναι ελάχιστο
-Εκδρομές και εξωσχολικές δραστηριότητες εντάσσονται στο πρόγραμμα του σχολείου και δεν αποτελούν επιβράβευση
-Μία μέρα την εβδομάδα μπορεί ο μαθητής να μην προσέλθει στην πρώτη ώρα του μαθήματος εάν επιθυμεί να κοιμηθεί λίγο παραπάνω
-Το φαγητό είναι υπόθεση του σχολείου, δεν υπάρχει κυλικείο και αν θέλει να φέρει κάτι από το σπίτι ο μαθητής περιορίζεται σε φρούτα ή λαχανικά
-Παίζουν και με ηλεκτρονικά παιχνίδια στο σχολείο το οποίο τους παρέχει τον εξοπλισμό, για να μην θεωρείται κάτι απαγορευμένο -Δύο ώρες την εβδομάδα επιλέγουν οι μαθητές ποιο μάθημα θα κάνουν.
-Κάθε τάξη καλείται να διαχειριστεί έναν μικρό προϋπολογισμό χρημάτων τον οποίο κατευθύνει όπου επιλέξει αφού έχει προηγηθεί από τους μαθητές η σχετική έρευνα αγοράς
-Τα πάρτι γίνονται στο σχολείο κατόπιν συνεννόησης με τον σύλλογο γονέων, ενώ τα παιδιά φροντίζουν οι τάξεις να παραδίδονται στην ίδια κατάσταση που παρελήφθησαν
-Οι μαθητές δεν βαθμολογούνται ανά τρίμηνο, αλλά αξιολογούν τους καθηγητές και τις συνθήκες στο σχολείο».
Η συζήτηση στη Βουλή τέλειωσε. Δεν υπάρχει ελπίδα με Τσίπρα ή χωρίς Τσίπρα. Ας μη αυταπατώμεθα. Αν κάτι θα μπορούσε να αλλάξει στην παιδεία, θα είχε αλλάξει χρόνια τώρα που την «μεταρρυθμίζουν». Στην Ελλάδα της κρίσης, το παιδί του πλούσιου, το παιδί ακόμα και του «αριστερού» ηγέτη, θα φοιτήσει σε ένα καλό ιδιωτικό σχολείο και αργότερα σε κάποιο ξένο Πανεπιστήμιο. Το παιδί του φτωχού θα αρκεσθεί στην ερειπωμένη δημόσια εκπαίδευση, που δεν αξιοποιεί τις κλίσεις του, που δεν το προικίζει με καμιά σχεδόν δεξιότητα και θα ακούει παρηγορητικούς λόγους περί «αριστείας» περί «ίσων ευκαιριών» και ως μεταρρύθμιση, επίτευξη υψηλού στόχου, την παρουσία δασκάλων από την πρώτη ημέρα του αγιασμού.
Το άρθρο για το σουηδικό και φινλανδικό εκαπιδευτικό σύστημα από το penna.gr
