Πολλές προσδοκίες εναποτίθενται στις κάλπες του 2019 για να… αποσβέσουν την γκρίνια και την μιζέρια των τελευταίων ετών.
Είναι όμως πράγματι εντυπωσιακό, πως δεν έχουμε εμπεδώσει ακόμα ότι οι εκλεγμένοι πολιτικοί μας αντικατοπτρίζουν την κρίση μας και την βαρύτητα την οποία εμείς προσδίδουμε στην ψήφο μας.
Για να απαιτήσει κανείς καλύτερους εκπροσώπους, θα πρέπει πρώτα να τους ψηφίσει. Τόσο απλό όσο και περίπλοκο. Η άλλως πως «τοιοῦτοι ἔπρεπεν ἡμῖν ἀρχιερεῖς».
Στην περίπτωση των εκλεγμένων πολιτικών μας ταγών, όσο κι αν θέλουμε να ρίχνουμε το ανάθεμα στους ίδιους για τις επιλογές, τους χειρισμούς και τις αποφάσεις τους που επηρεάζουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τη ζωή μας, η πικρή αλήθεια είναι ότι είμαστε συνυπεύθυνοι.
Η ανευθυνότητα, η αδιαφορία, η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε σε ένα μεγάλο βαθμό πια την εκλογική διαδικασία, μετατρέπεται σε πολιτικό πεπρωμένο από το οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Το πολιτικό λοιπόν αυτό πεπρωμένο κατευθύνει, απαρέγκλιτα, την καθημερινότητά μας, χωρίς να είμαστε σε θέση να αντιδράσουμε σε ό,τι αυτό μας επιτάσσει για το μέλλον και την εξέλιξή μας.
Ο όρος πεπρωμένο προέρχεται από το πέπρωται, που κατά κυριολεξία, σημαίνει: αυτό που έχει καθοριστεί από τη μοίρα. Το πολιτικό πεπρωμένο όμως είναι αυτό που καθορίζεται από δική μας επιλογή, ασχέτως αν στωικά το υπομένουμε αποδεχόμενοι ότι δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Μπορούμε. Γιατί εμείς το διαμορφώνουμε.
Οι σοβαροί πολιτικοί, προκύπτουν από σοβαρές διαδικασίες. Αν δεν αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα τις επερχόμενες εκλογές, γιατί θα πρέπει να περιμένουμε διαφορετικό αποτέλεσμα ως προς την ικανότητα και την ποιότητα των πολιτικών μας;
Εφ΄όσον με την ανοχή μας καλλιεργήθηκε αυτό το νοσηρό κλίμα, γιατί θεωρούμε ότι άλλοι είναι εκείνοι πρέπει να το αλλάξουν;
A-τυπος και υπογραμμός: Kισμέτ
