Κύριε υπουργέ, τελικά ο νόμος της φύσης που θέλει το μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό έγινε και νόμος του κράτους. Με μία κατάφορα άδικη απόφαση σας επιτρέψατε να ξανασυμβεί ένα έγκλημα με πολλά και διαφορετικά θύματα. Τα ψάρια απ τη μια μεριά, που θανατώνονται απ τις βιντζότρατες οι οποίες δεν κάνουν καμία διάκριση όταν σαρώνουν το βυθό και καταστρέφουν στο πέρασμα τους κάθε ζωντανό οργανισμό προκαλώντας παράλληλα ανεπανόρθωτες βλάβες στο θαλάσσιο οικοσύστημα, και απ΄ την άλλη τους αφημένους στο έλεος τους, ψαράδες και τις οικογένειές τους, που ξημεροβραδιάζονται στον ήλιο και στην αλμύρα για να τις θρέψουν και να μπορέσουν να επιβιώσουν οικονομικά και βιολογικά.
Στο νησί μας υπήρχαν 35 επαγγελματίες αλιείς και τώρα υπάρχουν μόλις 12. Σε όλους εσάς εκεί στα υπουργεία που σας αρέσουν οι αριθμοί, σας λέει κάτι αυτό το νούμερο; Γιατί δώσατε ξανά το δικαίωμα να μας κλέβουν τον τοπικό μας πλούτο οι «εργολάβοι» του είδους; Γιατί αντιστρατεύεστε την εναγώνια προσπάθεια μας να κρατήσουμε ζωντανά και όχι ερημωμένα τα πολύπαθα νησιά μας;
Μη σπεύσετε και σεις να βαφτίσετε μνημονιακή υποχρέωση αυτή την εντελώς άνιση μεταχείριση των μικρονησιωτών.
Μας παίρνετε τον ΦΠΑ, μας παίρνετε τα ψάρια αλλά την αξιοπρέπεια δεν μπορείτε να μας την αφαιρέσετε.
Πάρτε πίσω άμεσα αυτήν την απόφαση και αποκαταστήστε το κύρος του κράτους απέναντι στους ψαράδες του μόχθου.
Δώστε μας πίσω τα ψάρια μας και τις θάλασσές μας.
Η διαχείριση του κάθε τόπου ανήκει στους κατοίκους του, με κανόνες που θα θέσουμε όλοι από κοινού και θα τους σεβαστούμε.
Στη θεσμοθέτηση των κανόνων θα μας έχετε δίπλα σας, στην αφαίμαξη των συγκεκριμένων ανθρώπων και των οικογενειών τους, θα μας έχετε απέναντι.
