Τραντάχτηκαν τα… μάρμαρα με την απόφαση του πρωθυπουργού της Βρετανίας Ρίσι Σούνακ να ακυρώσει το ραντεβού του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενέργεια πρωτοφανή στα διπλωματικά χρονικά της χώρας. Απίθανη προσβολή για τη χώρα μας. Ακόμα και αν ο Μητσοτάκης δεν μιλούσε για «κλεμμένα», ακόμα και αν δεν έφερε ως παράδειγμα την ακρωτηριασμένη Μόνα Λίζα, το πιθανότερο είναι ο Σούνακ να αντιδρούσε με τον ίδιο τρόπο. Οι αναλυτές του βρετανικού τύπου θεωρούν πίσω από την απρέπεια κρύβεται μικροπολιτική σκοπιμότητα. Οφείλεται, όπως όλα δείχνουν, σε εσωτερικά… παιχνίδια στην πολιτική σκηνή της Βρετανίας. Ο διαμελισμός του Παρθενώνα από τον Έλγιν υπήρξε μια πράξη βανδαλισμού της εποχής της αποικιοκρατίας. Το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσε να σταθεί στη λογική είναι ότι ο Παρθενώνας ανήκει στο Λονδίνο, ή ότι το πεντελικό μάρμαρο αξίζει τη Βρετανική μούχλα της θλιβερής παγκόσμιας προθήκης κλοπιμαίων που ονομάζεται Βρετανικό μουσείο. Είναι αυτονόητο ότι στις μέρες μας τα Γλυπτά πρέπει να επανενωθούν, στο σύνολό τους, σε μόνιμη βάση, χωρίς ανταλλάγματα ή «εγγυήσεις», στον φυσικό τους χώρο. Το αίτημα αυτό δεν είναι μόνο εθνικό αλλά έχει σημαντική οικουμενική διάσταση, στη βάση της εξέχουσας παγκόσμιας αξίας ενός εμβληματικού μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς, του οποίου η ακεραιότητα πρέπει να αποκατασταθεί με βάση τις θεμελιώδεις αρχές της UNESCO (τον ισχυρότερο θεσμικό υποστηρικτή για την επανένωση του μνημείου). Δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται ότι στη συνείδηση του ελληνισμού δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές λύσεις «δανεισμού», «ανταλλαγής», «παραρτήματος» κ.λπ., που παραγράφουν τον βανδαλισμό του μνημείου. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας. Ο Πάπας Φραγκίσκος άνοιξε τον δρόμο για μια ξεκάθαρη λύση οριστικής επανένωσης με την άνευ όρων δωρεά των τριών θραυσμάτων τα οποία βρίσκονταν στο Βατικανό και ανήκουν στα γλυπτά του Παρθενώνα «ως μαρτυρία και ένδειξη της επιθυμίας για συνέχιση της οικουμενικής πορείας αλήθειας». Υ.Γ. Τα εύσημα στους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης για τη στάση που τήρησαν στο συγκεκριμένο θέμα. Μια στάση εθνική..
“Για συνέχιση της οικουμενικής πορείας αλήθειας”
