Με απόφαση που εξέδωσε χθες το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, έγινε εν μέρει δεκτή η αίτηση 48 συμβασιούχων της πρώην ΔΕΥΑ Ιαλυσού κατά της ΔΕΥΑ Ρόδου και διατάσσεται η επιχείρηση να αποδέχεται προσωρινά τις υπηρεσίες τους, με την καταβολή του νόμιμου μισθού τους, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της με αριθμό κατάθεσης 97/16-4-2014 αγωγής που άσκησαν.
Το δικαστήριο έκανε συγκεκριμένα δεκτή την αίτηση για 17 συμβασιούχους και συγκεκριμένα για τους κ.κ. Κλεάνθη Αθανάσιο του Γεωργίου, Γεώργιο – Νεκτάριο Κόνιαρη του Χρήστου, Σάββα Κώτη του Ανδρέα, Αντώνιο Μαύρο του Εμμανουήλ, Μιχαήλ Μοσκιού του Σπυρίδωνος, Παρασκευά Κοντού Λουκά του Αριστείδη, Γεώργιο Πεστλίκη του Αναστασίου , Εμμανουήλ Πεταυράκη του Κωνσταντίνου, Σάββα Πιλατέρη του Παράσχου, Σαχίνη Κωνσταντίνο του Μιχαήλ, Σαχίνη Σάββα του Μιχαήλ, Σκουλούκα Νεκτάριο Μιχαήλ του Εμμανουήλ, Στάγκα Στέργιο του Μιχαήλ, Στεργάκη Στέργιο του Αντωνίου, Στεφανίδη Πέτρο του Ιωάννη, Τελώνη Αικατερίνη του Ιωάννη και Χατζηδημητρίου Μιχαήλ του Ιωάννη.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την καθ’ ης να αποδέχεται προσωρινά μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της με αριθμό κατάθεσης 97/16-4-2014 αγωγής που άσκησαν οι αμέσως παραπάνω αιτούντες, τις υπηρεσίες αυτών, με την καταβολή του νόμιμου μισθού τους.
Με αίτησή τους οι συμβασιούχοι εξέθεσαν ότι εργάστηκαν, αρχικά στο ΝΠΙΔ με την επωνυμία «Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ιαλυσού (ΔΕΥΑΙ)», κατά τα αναφερόμενα χρονικά διαστήματα ο καθένας και με τις αναφερόμενες ιδιότητες, με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου ή με συμβάσεις έργου, σαφώς υποκρύπτουσες συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας, και στη συνέχεια απασχολήθηκαν στο ΝΠΙΔ με την επωνυμία «Δημοτική επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ρόδου», στο οποίο μεταφέρθηκαν, δυνάμει του άρθρου 283 του Ν. 3852/2010 όλα τα δικαιώματα και υπόχρεες του ΝΠΙΔ της «ΔΕΥΑΙ».
Υποστήριξαν ότι οι συμβάσεις έργου τους υπέκρυπταν σχέση εξηρτημένης εργασίας καθόσον, εργάζονταν με πλήρες ωράριο, σε πενθήμερη εβδομαδιαία βάση, σύμφωνα με τις οδηγίες των προϊσταμένων τους, ως προς τον τόπο, τρόπο και χρόνο παροχής υπηρεσιών.
Διατείνονται ακόμη ότι το ΝΠΙΔ «ΔΕΥΑΙ» με τις αναφερόμενες στην αίτηση αποφάσεις του αναγνώρισε ότι οι εργασιακές τους σχέσεις κατέστησαν αορίστου χρόνου, αλλά δεν κατέστη δυνατή η οριστική έγκριση των αποφάσεων αυτών, πλην όμως το ως άνω ΝΠΙΔ (ΔΕΥΑΙ) παρέτεινε σιωπηρά ετησίως τις συμβάσεις μέχρι και τη δημοσίευση του νόμου 3850/2010, οπότε και οι υποχρεώσεις του τελευταίου νομικού προσώπου μεταβιβάστηκαν στο ΝΠΙΔ «Δημοτική Επιχείρηση Υδρευσης και Αποχέτευσης Ρόδου» (ΔΕΥΑΡ), καθολική διάδοχο εκ του νόμου της Δημοτικής Επιχείρησης και Αποχέτευσης Ιαλυσού.
Τόνισαν εξάλλου ότι ενόψει του σε όλη τη διάρκεια των συμβάσεων εργασίας τους, παρείχαν, τις αναλυτικά αναφερόμενες υπηρεσίες τους αρχικά στη ΔΕΥΑΙ και ακολούθως στην ΔΕΥΑΡ, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες των τελευταίων και πάντα υπό τις εντολές και οδηγίες των προϊσταμένων τους, η σύναψη διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου δεν δικαιολογείται από τη φύση και το είδος των αναγκών των ως άνω νομικών προσώπων, και ως εκ τούτου η σύναψη αυτών είναι ως προς τον χρονικό περιορισμό της διάρκειας τους άκυρη και καταχρηστική και αποτελούν για έκαστο από αυτούς (αιτούντες) μία ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, αφού υπάγονται στις διατάξεις των άρθρων 1, 3 και 8 νόμου 2112/1920, σε συνδυασμό με το άρθρο 281 ΑΚ, καθώς και στις διατάξεις Οδηγίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. της 28-6-1999, αλλά και ενόψει του ότι πληρούν τις προϋποθέσεις του π.δ. 164/2004.
Πρόσθεσαν επιπλέον ότι σε κάθε περίπτωση με το άρθρο 16 του Οργανισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας της ΔΕΥΑΙ, που δημοσιεύθηκε νομίμως στο φΕΚ τ. Β, 1983/31-12-2003, οριζόταν ότι «οι συμβασιούχοι οι οποίοι θα συμπληρώνουν χρόνο απασχόλησης άνω των είκοσι τεσσάρων μηνών στην επιχείρηση χωρίς διακοπή, μεγαλύτερη των τριών μηνών θα μπορούν με απόφαση του ΔΣ της ΔΕΥΑΙ, να μετατρέπει την σχέση τους από ΙΔΟΧ σε ΙΔΑΧ, σύμφωνα με την κοινοτική οδηγία 99/70/ΕΚ του συμβουλίου της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με την συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου και να καταλαμβάνουν αντίστοιχες κενές οργανικές θέσεις ή να συνιστούν προσωποπαγείς θέσεις. Απαραίτητη προϋπόθεση για την μετατροπή της σχέσης του υπαλλήλου από ΙΔΟΧ σε ΙΔΑΧ είναι η λήψη απόφασης από το Δ.Σ. ΔΕΥΑ Ιαλυσού ότι καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες».
Ισχυρίστηκαν ότι σε εκτέλεση του άρθρου αυτού το Δ.Σ. της ΔΕΥΑ Ιαλυσού, με τις υπ’ αριθμ. 50/30-6-2006 και 87/2006 αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου της, αποφάσισε τη μετατροπή των συμβάσεων έργου των εργαζομένων σε αυτή σε συμβάσεις εργασίες αορίστου χρόνου, και ναι μεν ο Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας νοτίου Αιγαίου, με το υπ’ αριθμ. πρωτ. 12858/14-9-2006 έγγραφό του ακύρωσε την υπ’ αριθμ. 50/2006 απόφαση του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΙ, πλην όμως τούτο έπραξε αφενός εκπροθέσμως, αφετέρου αναρμοδίως, αφού αυτός είχε αρμοδιότητα να ακυρώσει την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου με την οποία εγκρίθηκε η απόφαση του διοικητικού οργάνου της επιχείρησης και επομένως η ως άνω απόφαση του Γ.Γ. της περιφέρειας είναι άκυρη.
Υποστηρίζουν ότι εφόσον με βάση τα παραπάνω οι ίδιοι συνδέονταν με τη ΔΕΥΑ Ιαλυσού με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, έπρεπε με βάση τη διάταξη του άρθρου 109 παρ. 2 του νόμου 3852/2010 (που ορίζει ότι το προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου των επιχειρήσεων που συγχωνεύονται μεταφέρεται στη νέα επιχείρηση και κατατάσσεται σε αντίστοιχες θέσεις, με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της), να μεταφερθούν στην ΔΕΥΑ Ρόδου, η οποία δημιουργήθηκε μετά από συγχώνευση όλων των δημοτικών επιχειρήσεων της νήσου της Ρόδου, κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 1 του άρθρου 109 του ως άνω νόμου, και επομένως οι σχετικές αποφάσεις του καθ’ ου η αίτηση, για αυτοδίκαιη λύση των συμβάσεών τους, στις οποίες προέβησαν θεωρώντας εσφαλμένα ότι αυτοί συνδέονταν με τη ΔΕΥΑ Ιαλυσού, με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, ισοδυναμεί καταγγελία, η οποία όμως είναι άκυρη και καταχρηστική.
