Αναστοχασμός

Εάν μέτρο για το επίπεδο πολιτισμού μίας κοινωνίας είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει όσους δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτόν τους, τότε οι αποκαλύψεις που έκανε πρόσφατα η υφυπουργός Εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου, για όσα συνέβαιναν σε ορφανοτροφείο καταδεικνύουν το μέγεθος της ηθικής κατάπτωσης που μας περιστοιχίζει. Οχι μόνον όπως καταγγέλλεται, γιατί άνθρωποι οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι με την επιμέλεια μικρών παιδιών επιδίδονταν σε κάθε λογής βιαιοπραγίες εναντίον των μικρών αγοριών και παρέμεναν απαθείς για τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησής τους, αλλά -και ενδεχομένως κυριότερα- επειδή εκείνοι οι οποίοι ήταν εκ του νόμου αρμόδιοι με την εποπτεία τους, η διοίκηση του συγκεκριμένου ιδρύματος, γνώριζαν και παρέμεναν άπραγοι. Παιδιά που τα πήραμε από τραγικά περιβάλλοντα για να τους ζεστάνουμε την ψυχή και τελικά τα αποτελειώνουμε. Υποχρεωτικός  ο αναστοχασμός μας, έναντι του τρόπου με τον οποίο η ελληνική πολιτεία αντιμετωπίζει φαινόμενα που μας πάνε πίσω στην εποχή του Ολιβερ Τουίστ…