Τα κόμματα, όλα τα κόμματα, αντί να ασχολούνται μόνο με τα ποσοστά που τους δίνει κάθε φορά μια δημοσκόπηση, θα είχε ενδιαφέρον να ρίξουν μερικές ματιές στη μεγάλη εκείνη ομάδα της κοινωνίας που ουσιαστικά βρίσκεται εκτός του πολιτικού παιχνιδιού. Και σε μεγάλο βαθμό, συνειδητά. Αποφεύγουν συστηματικά να δουν μια συντριπτικά μεγάλη ομάδα πολιτών που σε όλες τις μετρήσεις, κατ’ επιλογή ή όχι, παραμένουν στις στήλες της λεγόμενης αδιευκρίνιστης ψήφου. Αποφεύγουν να δουν την κλιμακούμενη άνοδο της αποχής όλα αυτά τα χρόνια. Αποφεύγουν ακόμη να δουν και μια μερίδα πολιτών που ψηφίζουν με βάσει το κριτήριο «το μη χείρον, βέλτιστο». Επιλέγουν δηλαδή το μικρότερο κακό, κάτι που δεν την λες θετική ψήφο. Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει μόνο με την αδυναμία των κομμάτων να «συγκινήσουν» αυτούς τους ανθρώπους. Αφορά στην ίδια την ποιότητα της δημοκρατίας και τη συμμετοχή των πολιτών σε όσα συμβαίνουν. Τα οποία προφανώς και τους αφορούν, αλλά δεν θεωρούν πως με την ψήφο τους μπορούν να τα επηρεάσουν. Ιδιαίτερα τα κόμματα που φρόντισαν να διαψεύσουν ελπίδες, έχουν ένα παραπάνω χρέος να μην κάνουν πως δεν βλέπουν αυτά τα «τάγματα ξυπόλητα που περπατούν σε σκοτάδια απόλυτα».
Τάγματα ξυπόλητα
