Των θέσεών του για το νομοσχέδιο που σκοπό έχει την αποσυμφόρηση των φυλακών υπεραμύνεται το υπουργείο Δικαιοσύνης. Ο αρμόδιος υπουργός Νίκος Παρασκευόπουλος σε ανακοίνωσή του απάντησε στις αιτιάσεις της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων που με μια σκληρή ανακοίνωση υποστήριξαν ότι το νομοθέτημα «παρά τον ανθρωπισμό που διαπνέει μείζον μέρος των προς ψήφιση διατάξεων, όσον αφορά στην απόλυση καταδίκων ασθενών (από ορισμένες νόσους) ή αναπήρων (ορισμένων ποσοστών), είναι αμφίβολο εάν ένας τέτοιος «à la carte» ανθρωπισμός μπορεί να αποτελέσει επιστημονικά αποδεκτό κριτήριο επιεικούς μεταχείρισης κατηγοριών καταδίκων».
Σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Δικαιοσύνης υποστηρίζει.
– Το Υπουργείο Δικαιοσύνης σέβεται το ρόλο και εκτιμά τις θέσεις των Εισαγγελικών Λειτουργών. Ωστόσο, η ανακοίνωση του Δ.Σ. της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος, για το τρέχον νομοσχέδιό του, δεν εισφέρει προτάσεις.
– Σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης και υπό το βάρος των ευθυνών από την υπερφόρτωση των φυλακών και των συνεχών και δαπανηρών καταδικών από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ο νομοθέτης καλείται να βρει, εδώ και τώρα, λύσεις, έστω και προσωρινές. Η αποφόρτιση του σωφρονιστικού συστήματος μέσω λελογισμένων, διαβαθμισμένων και με κριτήρια αποφυλακίσεων ανταποκρίνεται ακριβώς σ’ αυτή την ανάγκη. Οι Κώδικες που θα ακολουθήσουν θα θέσουν σε πλήρως ορθολογική βάση τα πράγματα.
– Οι ασθενείς και τα άτομα με βαριές αναπηρίες βιώνουν τη φυλακή ως διπλό δεινό. Συνεπώς, η διευκόλυνση, και πάλι με όρους, της απόλυσής τους ανταποκρίνεται σ’ ένα δίκαιο ισοζύγιο της ποινής που προβλέπεται και της ποινής που πραγματικά εκτίεται. Η αναφορά σε «’à la cart’ ανθρωπισμό» είναι άτοπη και αστήρικτη.
– Ο σεβασμός στις δικαστικές αποφάσεις δεν αφαιρεί από το νομοθέτη την αρμοδιότητα να επιλέγει το μέτρο και τον τρόπο έκτισης της εκάστοτε ποινής. Η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄, για παράδειγμα, ακριβώς επαναφέρει την αντιστοιχία της ποινής που επιβλήθηκε μ’ αυτήν που εκτίεται.
– Ο τρόπος επιβολής των ποινικών κυρώσεων ή των προσωρινών κρατήσεων, μαζί με την υπερποινικοποίηση, αποτελούν εξίσου γενικούς παράγοντες που οδηγούν στην υπερφόρτωση του σωφρονιστικού συστήματος.
– Μονόπλευρα τιμωρητικές λογικές απηχούν ξεπερασμένες και τελικά αδιέξοδες αντιλήψεις που δεν αρμόζουν σ’ ένα κράτος ανθρωπισμού. Η απομάκρυνση απ’ αυτές δεν μπορεί να θεωρείται «ασέβεια προς τους νόμους».
– Η νομική αλλά και πολιτική διαφωνία, στο πλαίσιο ενός ειλικρινούς και εποικοδομητικού διαλόγου, είναι σεβαστές. Σ’ ένα τέτοιο διάλογο προσβλέπουμε με τους εισαγγελικούς λειτουργούς της χώρας μας.
