Διαβάζω την άποψη πολλών αναλυτών, αλλά και πολιτικών, που λέει, ότι ο κ. Μεϊμαράκης κατάφερε να «συμμαζέψει» -και έπεται και συνέχεια, γιατί έχει αναπτυχθεί μια τέτοια δυναμική- το κόμμα της ΝΔ, με την έννοια της επιστροφής πολλών, οι οποίοι δεν είχαν καλοδεί την αρχηγία Σαμαρά, αλλά και το πώς πολιτεύθηκε.
Ντόμπρο και κυμπάρη τον χαρακτήρισε η κυρία Μπακογιάννη. Να συμφωνήσω σε όλα αυτά. Αν έλειπε και το λεξιλόγιο το οποίο χρησιμοποιεί, που δεν τιμά ένα αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης και κόμματος θα ήταν καλύτερα.
Κυμπάρης και ντόμπρος, δεν σημαίνει πάντως πως μπορείς να χρησιμοποιείς χαρακτηρισμούς για έναν πρωθυπουργό (όποιο πρωθυπουργό) ο οποίος εκλέχθηκε δημοκρατικότατα από την πλειοψηφία των πολιτών, «χαρούμενο»,»ψευτράκο», «πονηρούλη» «που το πάει ο τύπος» ( το να’ούμε λείπει) «ο τύπος θέλει να την κοπανήσει» (αυτό το λέει σε κάθε συνέντευξη για να μας πείσει) και να θέλεις να θέτεις σοβαρή υποψηφιότητα, για να σε παρακολουθήσει κάποιος ως τον επόμενο πρωθυπουργό της χώρας και ηγέτη ενός κόμματος που θέλει να ηγείται του ευρωπαϊκού μας προσανατολισμού. Η ελληνική γλώσσα ευτυχώς, είναι πλούσια για να κάνει σκληρή κριτική και να αναδείξει τα λάθη και την ανεπάρκεια του κ. Τσίπρα ( και όχι σκέτο Τσίπρα θα πρότεινα κ. Μεϊμαράκη) Στην επόμενη συνέντευξη, θα μπορούσατε επίσης να χρησιμοποιήσετε αντί του «κοπανήσει» το «δραπετεύσει». Για να μπορούν να τον παρακολουθούν και εκείνοι που ποντάρουν στον πολιτικό πολιτισμό, στο άλλο ύφος και ήθος των πολιτικών και που πιστεύουν πως δεν μας λείπει ένας
“ε ντε λα μαγκέν ντε πρωθυπουργικ, άλα πι και φικέ ξηγιέτ’ α λε λεπτίκ.”
Ε ντε λα μαγκέν ντε πρωθυπουργίκ
