Γράφει
ο Νεκτάριος Καλογήρου
Πυρετωδώς εργάζονται οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στη δράση «Nature of art at Rodini» για την ολοκλήρωση της περιηγητικής έκθεσης εικαστικών που θα πραγματοποιηθεί από την 1η έως τις 05 Σεπτεμβρίου στο πάρκο Ροδινιού.
Μετά την παρέμβαση των ίδιων, με τη συνεργασία συνεργείων της Διεύθυνσης Πρασίνου και με τη συμμετοχή εθελοντών, το πάρκο έχει καθαριστεί σε μεγάλο βαθμό. Ηδη η περιήγηση σε αυτό αποτελεί αναψυχή και πλέον στα στενά του δρομάκια δεν υπάρχουν σκουπίδια, ξερά κλαδιά ή άλλα υλικά. Μάλιστα, η προοπτική υλοποίησης ενός μεγάλου προγράμματος παρέμβασης, επισκευών και αναβάθμισης, όπως ανακοινώθηκε προχθές από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, έχει γεμίσει χαρά όλους εκείνους που είχαν την ιδέα να αναδείξουν το πάρκο Ροδίνι.
Οι εικαστικοί που συμμετέχουν στη δράση μίλησαν προς τη «δημοκρατική» για τα έργα που ετοιμάζουν και σε δύο εκδόσεις η εφημερίδα θα παρουσιάσει τις σκέψεις τους και τα μηνύματα που οι ίδιοι θέλουν να περάσουν.
Πιο συγκεκριμένα, οι πρώτοι εννέα καλλιτέχνες που συμμετέχουν στη δράση, αναφέρουν για τα έργα τους:
Αλίντα Σπηλιώτη
“Πρόκειται για μια σειρά από μικρογλυπτά από ψυχρό πηλό που δημιουργούν μια οικογένεια – κοινωνία με το όνομα “Οι ωραίοι κοιμώμενοι”. Αυτός είναι και ο τίτλος του έργου. Ολο αυτό αφορά σε ανθρώπινες, και όχι μόνο, φιγούρες, αποχαυνωμένες, κοιμισμένες ή μισοκοιμισμένες. Διαλυμένοι άνθρωποι στη λήθη τους. Όπως το παραμύθι της Ωραίας Κοιμωμένης, έτσι και αυτοί νέκρωσαν το πρόβλημα, την κατάρα και έπεσαν σε ύπνο βαθύ μέχρις ότου κάποιος έρθει να τους σώσει, με ένα φιλί, με ένα μαχαίρι, δεν ξέρω. Τις φιγούρες, καθώς επίσης και τη κίνησή τους και τις εκφράσεις τους τις έχω εμπνευστεί από τη παρατήρηση ανθρώπων γύρω μου, μέσα μου. Μπορεί να ’ναι όλα και όλοι. Ο ένας που κρύβει ολάκερο κόσμο εντός του. Η εποχή μας η ίδια, προσωποποιημένη. Το αποτέλεσμα της στα μάτια μας, στα σώματά μας”.
Δάμων Παπακυριακού
«Το έργο έχει τίτλο: “Όπου υπάρχει θέληση υπάρχει ελπίδα”. Η βάση του γλυπτού είναι ένα ξερό κούτσουρο, όπου έχει αναρτηθεί ένας ιστός και καταλήγει σε μια πέτρινη σύνθεση η οποία είναι έτσι φτιαγμένη έτσι ώστε να φιλοξενεί φυσικά φυτά.
Ο συμβολισμός του γλυπτού είναι απλός: Το ξερό κούτσουρο τονίζει την αντιαισθητική αίσθηση της εγκατάλειψης, η πέτρινη σύνθεση την παρέμβαση των καλλιτεχνών, και μέσα σ’ αυτήν την δημιουργική παρέμβαση ξαναγεννιέται το πράσινο και η ελπίδα για ένα πιο όμορφο περιβάλλον και ένα αξιοθέατο που θα μας κάνει όλους περήφανους για το Ροδίνι.
Τα υλικά του γλυπτού είναι : Ξύλο, πέτρες, φυσικά φυτά».
Νίκη Σπάρταλη
«Αν σταθείς να αφουγκραστείς, κοιτάξεις γύρω σου τη φύση θα δεις μια ισορροπία, μια ηρεμία, μια λειτουργικότητα του σύμπαντος σε απόλυτη αρμονία. Σύμφωνα με τον Εμπεδοκλή, (495π.Χ–435π.Χ) το σύμπαν αποτελείται από τέσσερα στοιχεία (ριζώματα): το νερό, τη γη, τον αέρα, και τη φωτιά. Αυτά είναι αμετάβλητα, αγέννητα και άφθαρτα.
Το νερό τρέφει τη γη, τα φυτά, τα ζώα, τον άνθρωπο. Θεωρείται ανεξάντλητη πηγή ζωής και ενέργειας, που χαρίζει δύναμη και καλή υγεία.
Ο αέρας συμβολίζει τη ψυχή. Αντιπροσωπεύει την αγνότητα, τη διαφάνεια, τη καθαρότητα. Το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό του είναι η μεταβλητότητά του και η έλλειψη σταθερότητάς του.
Η γη θεωρήθηκε από όλους τους πολιτισμούς η μήτρα της ζωής. Η «Μητέρα-Γη», σύμβολο γονιμότητας λατρεύτηκε σαν θεότητα. Είναι σύμβολο σταθερότητας της ύπαρξης.
Η φωτιά αντιπροσωπεύει την προσωπική ανησυχία και το εσωτερικό πάθος. Έχει άμεση σχέση με τον ήλιο και αντανακλά τις ιδιότητές του. Συμβολίζει την πνευματική δύναμη και τη διαφώτιση».
Ειρήνη Βαζούκου
«Θα ήταν γύρω στον 3ο με 4ο πχ αιώνα όταν η Νύμφη αυτή επέλεξε να εγκατασταθεί σε αυτό το πάρκο με τις υπόλοιπες φίλες της τις Νηρηίδες λόγων της ύπαρξης νερού, δένδρων και της απίστευτης ομορφιάς του. Κτίζονταν τότε μια πόλη η Ρόδος και συγχρόνως αυτό το πάρκο. Έγινε και μια ρητορική σχολή του Αισχίνη και της άρεσε να ακούει από τα δένδρα ψηλά… να ακούει τον Κικέρωνα, τον Απολλώνιο τον Ρόδιο και άλλους. Τα χρόνια πέρασαν νύμφες, άνθρωποι, παιδιά, πουλιά, πήγαιναν και έρχονταν από αυτό το πάρκο αλλά η “Νύμφη του Ροδινιού” δεν έφυγε ποτέ από εκεί.
Τον τελευταίο καιρό όμως είχε “κουρνιάσει” πολύ βαθιά στο πάρκο, σε μέρος σκοτεινό, γιατί την πείραζε η μυρωδιά από τον βούρκο που είχε δημιουργηθεί και τα στάσιμα νερά λόγω έλλειψης φροντίδας και καθαριότητας. Οι φίλες της οι Νηρηίδες έφυγαν, καθώς και οι υπόλοιπες νύμφες.
Και εκεί, στον βαθύ της λήθαργο, άκουσε κάποιες φωνές που την καλούσαν· της έλεγαν να “ξυπνήσει” να ανέβει πάλι στα δένδρα, γιατί το αυτό το ΄΄σπίτι ΄΄ που επέλεξε αιώνες να ζεί, θα καθαριστεί και θα γίνει και πάλι όμορφο. Είναι δύσπιστη…είναι θυμωμένη…και μας κοιτάζει με αυστηρότητα αλλά και με ελπίδα ότι θα υλοποιηθούν οι υποσχέσεις και περιμένει να το δεί αυτό…».
Έργο: ΄Η νύμφη του Ροδινιού΄ Ακρυλικά σε διάφανο banner 150εκ Χ100εκ.
Μαριάννα Δημοπούλου
«Είθισται να φτιάχνονται γλυπτά για τις επιφανείς προσωπικότητες, δεν ήταν λίγες εξάλλου εκείνες που περπάτησαν στα μονοπάτια του πάρκου του. Στην εγκατάσταση, που έστησα για την έκθεση “H Φύση της Τέχνης”, στράφηκα στους απλούς περαστικούς των οποίων η παρουσία ανέκαθεν ήταν απαραίτητη για τη διατήρηση και τη μη εγκατάλειψη του πάρκου. Οι μικρές φιγούρες (φτιαγμένες από λευκό πηλό, με μέγιστη διάσταση τα 4 εκατοστά) λειτουργούν ουσιαστικά ως σημείωση στον χώρο· τα ίχνη που χάθηκαν όλων όσων περπάτησαν, διασκέδασαν και ονειρεύτηκαν κάτω από τη δροσερή σκιά αυτών των δέντρων, αλλά και ως κάλεσμα, για στροφή στην επιγραφή που είχαν σμιλέψει οι Ιταλοί: «ΩΡΑΙΟ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΡΟΔΙΝΙΟΥ – ΟΠΟΙΟΣ ΣΕ ΠΙΝΕΙ ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙ».
Μάγκυ Πολίτη
«Γεννημένη στη Ρόδο, με επαγγελματική εκπαίδευση (ΙΕΚ) ως τουριστικός πράκτορας και ως τεχνικός φαρμάκων, μεγαλώνοντας πάντα με προσέλκυαν οι τέχνες, όμως συνήθως περισσότερο ως παρατηρητή παρά ως συμμετέχουσα.
Η εν λόγω σειρά ξεκίνησε ως ένα προσωπικό έργο με το όνομα “Διαφορετικά Πρόσωπα” και απεικονίζει την τάση του ανθρώπινου εγκέφαλου, ως βασικό ένστικτο επιβίωσης, να ψάχνει και να αναγνωρίζει πρότυπα προσώπων σχεδόν οπουδήποτε. Εδώ με μια οικολογική πινελιά. Φύση και ανθρωπογενή στοιχεία παρουσιάζουν μια άλλη προοπτική του κόσμου μας.
Heike Kummer
«Η ανθρώπινη ψυχή διαμορφώνεται από πολλά επίπεδα.
Πάντα μου άρεσε η σημύδα, ένα δέντρο που υπάρχει στις βορινές περιοχές. Έχει πολλές πρακτικές και μυθολογικές σημασίες για τούς ανθρώπους. Στην μυθολογία είναι δέντρο προστασίας. Ήταν οδοδείκτης στις διασταυρώσεις στον κάμπο γιατί το ανοιχτό της χρώμα φαίνεται από μακριά και την νύχτα. Η φλούδα της έχει ένα εξαιρετικό χαρακτήρα, αποτελείται από πολλές λεπτές στρώσεις. Οι εξωτερικές δείχνουν ανοιχτό άσπρο – γκρι και προς τα μέσα σκουραίνουν και έχουν αποχρώσεις από ανοιχτό έως σκούρο μπες-πορτοκαλί.
Χρησιμοποιώντας αυτή την ιδιαιτερότητα το υλικού δημιούργησα μορφές».
Ευαγγελία Βατσάκη
«Η νύμφη του δάσους σε διάταση στέκεται μέσα στη φύση, είναι η φύση ανθρωπόμορφη, όμορφη μα ακατέργαστη.
Γαλήνια αιωρείται, συγχρόνως επιβλητική και δυναμική.
Βρίσκεται σε διάταση, όπως κάθε τι που δέχεται πίεση μεγαλύτερη από το φυσιολογικό.
Απροσδιόριστο αν η δύναμη αυτή ασκείται από το εσωτερικό της, από το εξωτερικό της, ή εάν δεν υφίσταται τέτοιος διαχωρισμός.
Απλώνεται στους άξονες, κατακτώντας έτσι περισσότερο χώρο, μα και καθιστώντας τον κεντρικό της κορμό πιο ευάλωτο.
Είναι από δική της θέληση, στην προσπάθειά της κάτι να φτάσει, είναι ένας εξωτερικός παράγοντας που δοκιμάζει τα όριά της ή μήπως είναι αυτή η φυσιολογική της φύση(μορφή) τελικά;
Η νύμφη του δάσους σε διάταση είναι η Φύση προσωποποιημένη, που παίζει με τις δυνάμεις της μέσα στην καρδιά του δάσους».
Μαρία Φιλίππου
Πρώτο έργο: Μία εικόνα χίλιες λέξεις και μία ζωγραφιά χίλιοι ήχοι! Βλέποντας τα σύννεφα σε έναν πίνακα ήδη σκεφτόμαστε τα μπουμπουνητά και τις βροχοστάλες. Το δάσος μάς βάζει στην περιέργεια να φανταστούμε ποιά πουλιά θα ακουστούν ανάμεσα στο θρόισμα των φύλλων. Οι εποχές που αλλάζουν δημιουργούν την ηχητική μας παλέτα στο πάρκο του Ροδινιού, με όργανα και ήχους που θα εξερευνήσουμε ώστε να μιμηθούν τη φύση.
Δεύτερο έργο: Κουστούμια προσαρμοσμένα σε δέντρα από πλαστικές σακούλες. Το δέντρο, το ρούχο και η σακούλα. Τρία συστατικά για να μπερδευτεί η φύση με τη μόδα και την κατανάλωση. Το αναλλοίωτο με το ευτελές και την τέχνη».
