Ο τίτλος του ενημερωτικού δελτίου τύπου του Δήμου Ρόδου στις 24/8/201 : «Ο Δήμος Ρόδου αναβιώνει το πάρκο στο Ροδίνι» προκειμένου να ενημερωθούμε πως : «Εγκρίθηκε στις 22 Αυγούστου από τη Διαχειριστική Αρχή η ένταξη της μελέτης του Δήμου Ρόδου για την «Προστασία και Ανάδειξη του Πάρκου Ροδίνι στη Ρόδο» σε χρηματοδότηση για δράσεις προστασίας και ανάδειξης της φυσικής κληρονομιάς. Η έγκριση του έργου €488.400, το οποίο περιέχει δράσεις συντήρησης του πάρκου που επί χρόνια είχε αφεθεί στη φθορά του χρόνου.»
Στη φθορά του χρόνου λοιπόν, ένα πάρκο εγκαταλελειμμένο χρόνια, που ποτέ δεν προσέχθηκε ούτε η ιστορική του αξία, ούτε η πολιτιστική, ούτε η περιβαλλοντική, αφημένο στην καλή θέληση των κατά καιρούς εθελοντών, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός σε διαμαρτυρίες, φωτογραφίες ντροπής και δημοσιεύματα.
Ηταν Ιούνιος του 2013 όταν σε ρεπορτάζ της «δ» εκτός από το μαύρο χάλι του πάρκου , διαβάζαμε μέχρι και καταγγελίες θανάτωσης ζώων που βρίσκονται στο Ροδίνι. Πάπιες και χήνες προκειμένου να γίνουν τροφή. Τα δε παγώνια που υπήρχαν στο Πάρκο, έκαναν (και κάνουν βόλτες) στην Ανάληψη, αναζητώντας τροφή. Να μην πούμε (ξανά) για την πικρή ιστορία του περίφημου Ελαφοκομείου που βρίσκεται εκεί. Την ίδια εποχή σε εκδήλωση για την δημιουργία Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρισης με σκοπό την διαχείριση του πάρκου, ο Δήμαρχος δήλωνε, πως η Δημοτική Αρχή στηρίζει ανάλογες δράσεις, πιστεύοντας ότι η σύμπραξη Δήμου και ενεργών πολιτών μπορεί να δώσει επιτυχή αποτελέσματα σε μια συγκυρία που οι συνεργασίες αποτελούν τη μόνη διέξοδο. Πέραν τούτου ουδέν. Ούτι ένα ξύλο να καρφωθεί στα γεφυράκια που χάσκουν επικίνδυνα. Για να μην πάμε λοιπόν πιο παλιά, για το ποιος άφησε στη φθορά του χρόνου το πάρκο και χαθούμε στο πινγκ-πονγκ , ας κάνουν κάποιοι την αυτοκριτική τους, τι ακριβώς έγινε από τότε που εκείνοι ανέλαβαν την διαχείριση του τόπου, εκτός από το να «στηρίζουν» «εθελοντικές δράσεις και συνέργειες». Οσο για τον αγώνα ταχύτητας να προλάβουν την ανακοίνωση της Περιφέρειας , μη και παρανοήσουμε ποιος θα « αναβιώσει το πάρκο του Ροδινιού», μια χαρά μου ακούγεται αυτό του Περιφερειάρχη στην ανακοίνωση του για την εξασφάλιση των χρημάτων και τι εργασίες ακριβώς πρόκειται να γίνουν : «Όταν συνειδητοποιούμε πόσο νοικοκυριό χρειάζεται ακόμα, τότε θα έπρεπε να είναι, θεωρητικά τουλάχιστον, πολύ πιο εύκολο να εγκαταλειφθεί και η πολιτική της “τζάμπα λεζάντας”. Χρειάζεται ακόμα δρόμος …» Πάρα πολύς θα έλεγα για να περάσουμε από τα λόγια, τα προεκλογικά σχέδια επί χάρτου, την ανέξοδη λύση των εθελοντών » σε πράξεις και σε αποτελέσματα και κυρίως να γλυτώσουμε από το σύνδρομο του «κατόπιν ενεργειών μου» σε μεγάλες λεζάντες.
