• Ο Δήμος Ρόδου οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλία για το ιστορικό κτήριο που κηρύχθηκε διατηρητέο από το 1986
Εικόνες θλίψης, εγκατάλειψης, παρακμής, συνθέτουν το απογοητευτικό σκηνικό που συναντά κανείς στις κτηριακές εγκαταστάσεις του παλιού Νοσοκομείου της Ρόδου, επί της οδού Ερυθρού Σταυρού, στην καρδιά της πόλης.
Τόσα χρόνια παραμένει σε κατάσταση αποσύνθεσης, ερειπωμένο, αποτελεί εστία μόλυνσης, έχει υποστεί τραγικές καταστροφές από τους συνεχείς βανδαλισμούς και είναι κυριολεκτικά ένα ρημαδιό, με ετοιμόρροπους τοίχους, σπασμένα πορτοπαράθυρα, σκουπίδια, διαλυμένα τα πάντα στο εσωτερικό και το εξωτερικό του κτηρίου, εικόνες που δεν μας τιμούν ως κοινωνία.
Καθημερινά άλλωστε εκεί είναι στέκι περιθωριακών και βρίσκουν καταφύγιο ναρκομανείς που το έχουν μετατρέψει σε γκέτο, για να κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών. Οι άλλοτε περιποιημένοι κήποι του, τόσο στην κεντρική είσοδο, όσο και στην εσωτερική αυλή, γεμάτοι από αγριόχορτα, κλαδιά και σκουπίδια.
Στο κτίριο έχουν προκληθεί επανειλημμένως πυρκαγιές από άστεγους που διαβιούν υπό άσχημες συνθήκες στα εγκαταλελειµµένα κτήρια και οι οποίοι δημιουργούν σοβαρά προβλήματα ασφάλειας και υγιεινής.
Σημειώνεται ότι το κεντρικό κτήριο του Νοσοκομείου, µε τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου µε αριθμούς: 66/2009, 519/2010, 211/2011 και τη 219/2012 έχει παραχωρηθεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρώπινων Δικαιωµάτων για τη στέγαση του Δικαστικού Μεγάρου και συναφών υπηρεσιών.
Ο Δήμος Ρόδου μάλιστα τον Νοέμβριο του 2012, κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κτήριο του παλαιού νοσοκομείου.
24 χρόνια τώρα το κτήριο εγκαταλείφθηκε στην τύχη του και ρημάζει, από τον Μάιο του 2000 που έγινε η μετεγκατάσταση στο νέο Νοσοκομείο με την ονομασία Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου «Ανδρέας Παπανδρέου», και παρά τις κατά καιρούς διαβεβαιώσεις που δίνονταν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τα κυβερνητικά κλιμάκια που το επισκέπτονταν, προβαίνοντας σε εξαγγελίες για την αξιοποίησή του, στοιχειώνει και κινδυνεύει με κατάρρευση.
Μάλιστα το 2013, ο νυν και τότε υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης είχε εκφράσει την αγανάκτησή του για την εικόνα εγκατάλειψης που αντίκρισε στο παλιό Νοσοκομείο της Ρόδου με ανάρτησή του στο twitter, λέγοντας ότι: ”Έγινε το νέο και εγκαταλείφθηκε το παλαιό στην τύχη του”, συνοδεύοντας την δήλωσή του και με σχετικές φωτογραφίες από τις εικόνες εγκατάλειψης. 11 χρόνια μετά το λησμόνησε και ο ίδιος, αν και ο φορέας που πρέπει να ενδιαφερθεί είναι ο Δήμος Ρόδου που οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλία και για το ιστορικό κτήριο.
Το ιστορικό
Τo πρώτο και το μεγαλύτερο νοσοκομείο, που έκτισαν οι Ιταλοί στα Δωδεκάνησα, ήταν το «Ospedale Regio» το 1926. Από τους πρώτους μήνες που έφθασε στη Ρόδο ο κυβερνήτης Mario Lago, ενδιαφέρθηκε για την κατασκευή ενός μεγάλου νοσοκομείου στο νησί. Για το σκοπό αυτό ήρθε σε συμφωνία με την Α.Ν.Μ.Ι., αντιπρόσωπος των οποίων ήταν ο γερουσιαστής Ernesto Schiaparelli και στις 24/1/1924 υπέγραψαν τη συμφωνία ίδρυσης του νοσοκομείου.
Η κατασκευή άρχισε στις 9 Αυγούστου 1924, οπότε τέθηκε και ο πρώτος λίθος. Τα σχέδια ήταν του πολιτικού μηχανικού Carlo Buscaglione.
Το νοσοκομείο ολοκληρώθηκε γρήγορα. Τα εγκαίνια έγιναν στις 3 Αυγούστου 1926 και ονομάστηκε «Ospedale Regio di Rodi», ενώ το ακτινολογικό ήταν το πρώτο τμήμα που λειτούργησε το 1925.
Στον κήπο του νοσοκομείου μεταξύ των δύο παράλληλων πτερύγων και παρουσία όλων των αρχών και πλήθους κόσμου έγινε η τελετή έναρξης της λειτουργίας του νοσοκομείου. Το ιστορικό της ίδρυσής του παρουσίασε ο διευθυντής του, καθηγητής χειρουργικής G. Gallina. Το 1938 ονομάστηκε «Ospedale Regina Elena».
Το 1948 με την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, το ιταλικό Νοσοκομείο της Ρόδου περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο, ως διάδοχο του ιταλικού δημοσίου και ειδικότερα στο Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών (σήμερα Υγείας), το οποίο και παραχωρήθηκε με Υπουργική Απόφαση στο ΝΠΔΔ, με την ονομασία Νομαρχιακό Νοσοκομείο Ρόδου «Βασίλισσα Όλγα». Έκτοτε και για να καλυφθούν οι συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες από την αύξηση του πληθυσμού και ειδικά από την αλματώδη τουριστική ανάπτυξη, έγιναν διάφορες εσωτερικές παρεμβάσεις και διαρρυθμίσεις καθώς και προσθήκες για αύξηση κλινών και εξυπηρέτηση νέων ειδικοτήτων. Με την εφαρμογή του Εθνικού Συστήματος Υγείας (Ε.Σ.Υ.) τη δεκαετία του 1980 και με την προσθήκη νέων ειδικοτήτων, οι εκάστοτε διοικήσεις προσπαθούσαν με συνεχείς εσωτερικές παρεμβάσεις και προσθήκες να καλύψουν τις υφιστάμενες ανάγκες.
Το 1986 κηρύχθηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
24 χρόνια μετά την μετεγκατάσταση στο νέο Νοσοκομείο, το ιστορικό κτίσμα παραμένει «φάντασμα» στο κέντρο της πόλης…
