Στις τελευταίες θέσεις του ευρωπαϊκού χάρτη Δωρεάς Οργάνων και Μεταμοσχεύσεων βρίσκεται η Ελλάδα, ενώ τα τελευταία χρόνια δραματική είναι και η μείωση των αξιοποιούμενων δοτών, κάτι που έχει οδηγήσει σε αντίστοιχη μείωση των μεταμοσχεύσεων.
Με αφορμή την «Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων», που από το 2007 έχει θεσπιστεί να γιορτάζεται κάθε χρόνο την 1η Νοεμβρίου – ημέρα εορτασμού των Αγίων Αναργύρων, Κοσμά και Δαμιανού, Προστατών της Μεταμόσχευσης- ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων κρούει εκ νέου το καμπανάκι για το ζήτημα, υπενθυμίζοντας στο ευρύ κοινό τη σημασία της Δωρεάς Οργάνων.
Ο ΕΟΜ ανέλαβε την ευθύνη ανάπτυξης του μεταμοσχευτικού προγράμματος της χώρας μας στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με μόλις 40 δότες το έτος (3,6 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού – α.ε.π.) και 97 μεταμοσχεύσεις οργάνων ετησίως. Κατόπιν ετών προσπαθειών, το 2008 οι δότες οργάνων έφτασαν τους 98 (8,9 δότες α.ε.π.) και οι μεταμοσχεύσεις από αποβιώσαντα δότη τις 266. Η καθοδική πορεία έκτοτε οδήγησε εφέτος, για το έτος 2015, οι δότες να αριθμούν τους 30 (2,7 α.ε.π.) και οι μεταμοσχεύσεις συμπαγών οργάνων να αγγίζουν μόλις τις 69. Αντίστοιχα στην Ευρώπη, ο μέσος ευρωπαϊκός είναι στους 20 δότες α.ε.π., ενώ υπάρχουν χώρες που αξιοποιούν 35 δότες α.ε.π. και ως εκ τούτου πραγματοποιούν χιλιάδες μεταμοσχεύσεις.
Αναζητώντας τις αιτίες της κάμψης, αυτές εντοπίζονται κυρίως στη δυσλειτουργία του συστήματος υγείας, υποσύστημα του οποίου είναι και αυτό των μεταμοσχεύσεων. Η Δωρεά Οργάνων στη συνείδηση του κόσμου παραμένει ως μία πράξη άμεσα συνδεδεμένη με αλτρουιστικά συναισθήματα και εκφράζει την ανάγκη για συνοχή & αλληλοϋποστήριξη των ανθρώπων μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι, όμως η ανεπάρκεια του συστήματος υγείας να μετουσιώσει τη «διάθεση προσφοράς» των πολιτών σε «πράξη δωρεάς», συχνά ακυρώνει τη διάθεση αυτή. Άμεση προτεραιότητα του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ.), ως αρμόδιου φορέα, είναι η αύξηση της διαθεσιμότητας οργάνων προς μεταμόσχευση.
Για την εκπλήρωση όμως αυτού του σκοπού, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η υποστήριξη των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ.) από την πολιτεία, για τη διευκόλυνση του σημαντικού έργου τους, και κυρίως η επάρκεια κλινών σε αυτές, πρωτίστως για τους ασθενείς με ελπίδες επιβίωσης, αλλά και για τους δυνητικούς δότες οργάνων.
Παράλληλα με αυτά απαραίτητη είναι η ανάπτυξη προγραμμάτων ποιοτικού ελέγχου των διαδικασιών δωρεάς και μεταμόσχευσης, η ενίσχυση της αξιοπιστίας του συστήματος μεταμοσχεύσεων στην κοινή γνώμη, η διεύρυνση της «δεξαμενής» των δοτών οργάνων, η ενίσχυση των μονάδων μεταμόσχευσης, η περαιτέρω ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού και η βελτίωση της προσβασιμότητας και της σωστής πληροφόρησης των ασθενών για τη θεραπεία μέσω της μεταμόσχευσης.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
