Είναι αλήθεια πως οι εθνικές εορτές συνεγείρουν τον ενθουσιασμό και την έμπνευση των κομματικών επιτελείων, πολιτικών, πολιτευτών και λοιπών αρχόντων. Ετσι, αρχίζουν τα μηνύματα επετειακού χαρακτήρα τα οποία «είναι πάντα επίκαιρα». Κι εκεί αρχίζει το «μήνυμα» να τοποθετείται στα μέτρα του καθενός . Δεν ξέρω πραγματικά εάν πιστεύουν γράφοντάς τα, οι μεν πως το «Όχι» του ’40 εμπνέει τον κόσμο για και να απελευθερωθεί από τα «δεσμά» του μνημονίου από την «κατοχή» των δανειστών λένε κάποιοι θερμόαιμοι, από την αριστερά που καταστρέφει τη χώρα κάποιοι πιο… exream ή οι δε, πως μονοιασμένοι και ενωμένοι όπως οι πρόγονοί μας θα φτάσουμε στο φως της ανάπτυξης, σε μια «Ελλάδα που αλλάζει και γίνεται αντάξια της θυσίας των προγόνων μας». Μήπως να σκεφτούν σοβαρά ότι τα διαβάζουν μεταξύ τους, εξ ου και το ότι μετά βγαίνουν στις τηλεοράσεις και καταδικάζει ο ένας το μήνυμα του άλλου; Υ.Γ. Εκεί δε στη Θεσσαλονίκη όπου παρέλασαν όλοι οι υποψήφιοι της ΝΔ, είχαμε σημαντική… πρόοδο. Επαθαν όλοι «Ανθιμο». Κατάφεραν να συνδέσουν τον Άγιο Δημήτριο με την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Του χρόνου ή σε κάποιες άλλες εκλογές, μπορούμε να δηλώσουμε του Αγίου Γεωργίου πως πάμε να πάρουμε την Πόλη.
Τα «μηνύματα»
