Περί ομοψυχίας

Μιας και μέρα εθνικής γιορτής που είναι θα ακούσουμε από τους πολιτικούς μας ουκ ολίγες φορές την λέξη «ομοψυχία» καλό θα ήταν για να έχει ουσία να  ξεκινήσουν από τον εαυτό τους για να μπορέσουν  στη συνέχεια να εμπνεύσουν και να ενώσουν και όλους εμάς. Σύμφωνα με την εικόνα που σήμερα έχουμε, η έννοια, της συναίνεσης, της ομοψυχίας έχει τελείως εξοριστεί από τους σχεδιασμούς τόσο από την μεριά της κυβέρν ησης, όσο και της αντιπολίτευσης. Στο χέρι τους είναι, εαν πράγματι- όπως λένε- επιθυμούν το καλό της χώρας και των πολιτών της, με συγκεκριμένες προτάσεις, με επεξεργασμένες και κοστολογημένες λύσεις, μ’ ένα πολιτικό συμβόλαιο με το οποίο θα δεσμεύουν και θα αλληλοδεσμεύονται, να… στριμώξουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να του αποσπάσουν τη συνεννόηση που λέει ότι θέλει. Θα μου πείτε τέτοιου είδους προγραμματικά συμβόλαια είχαν συνομολογηθεί μεταξύ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ή μεταξύ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με τα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε. Κάθε συγκυρία όμως, είναι μια άλλη φορά. Δεν ξέρω πόσο ακόμη  παρακάτω πρέπει να πάμε, πόσο ακόμη να διαλυθούν ζωές και χώρα,  μέχρι το ο πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό να «θεραπεύσουν» ορισμένες από τις πληγές που προκάλεσαν στο σώμα της χώρας και της κοινωνίας.