Ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ από την Αφροδίτη Ερμίδη δημοσιεύτηκε στο documentonews.gr, για το Εθνικό Θέατρο της Ρόδου, που εξακολουθεί να παραμένει κλειστό και εγκαταλελειμμένο, παρά τις εξαγγελίες κατά καιρούς για την αποκατάστασή του. Στις εξαγγελίες και στις μελέτες παραμένουμε. Το ρεπορτάζ φιλοξενείς τις απόψεις τριών πολιτών: του Τζάκομο Μαρτίνι, του Δημήτρη Γρηγοριάδη και της Ίριδος Μαυράκη οι οποίοι περιγράφουν αφ’ ενός τις καθυστερήσεις να προχωρήσουν εργασίες και την αναγκαιότητά να υπάρξει ως χώρος πολιτισμού. Με τα πολλαπλά οφέλη που προσφέρουν τέτοιοι χώροι όχι μόνον στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή ενός τόπου, ως τόποι μνήμης και ταυτότητας,αλλά στον τουρισμό και την οικονομία. Γράφει συγκεκριμένα ο ο Τζάκομο Μαρτίνι, θεωρητικός του σινεμά: «Το νησί της Ρόδου έχει την τύχη να διαθέτει ένα θέατρο (Giacomo Puccini) σε άριστη κατάσταση, το οποίο χρειάζεται περιορισμένες εργασίες ανακατασκευής προκειμένου να γίνει μοντέρνος και λειτουργικός χώρος. Για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου απαιτείται μια καθαρή πολιτική βούληση που πρέπει να εκφραστεί από αυτόν που διαχειρίζεται την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και από τις επιχειρηματικές δυνάμεις οι οποίες διαχειρίστηκαν την οικονομική ανάπτυξη του νησιού με μεγάλο κέρδος. Ο λόγος για τις ενώσεις των ξενοδόχων και των εμπόρων, όπως φυσικά και τις τράπεζες. Μόνο με την ένωση όλων αυτών των δυνάμεων, υπό τον συντονισμό της δημοτικής και της περιφερειακής αρχής, θα μπορέσουν να συγκεντρωθούν οι απαραίτητοι πόροι… χωρίς βέβαια να ξεχνάμε την κεντρική κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μια τελευταία παρατήρηση: για να πραγματοποιηθεί αυτό το σύνθετο εγχείρημα είναι απαραίτητα η εμπειρία και ο επαγγελματισμός ανώτατου επιπέδου, στοιχεία που θα πρέπει να αναζητηθούν και εκτός Δωδεκανήσων.» Πολλά έχουν ειπωθεί όλα αυτά τα χρόνια, από πολλούς, εθελοντές έχουν κατά καιρούς κινητοποιηθεί, είτε να ευαισθητοποιήσουν, είτε να βοηθήσουν σε αποκατάσταση ζημιών (βλέπε πρωτοβουλία του Μαρτίνου Κανελλάκη) αλλά μέχρι στιγμής δυστυχώς καταλήγουμε στο συμπέρασμα της Ιριδος Μαυράκη: «Πιστεύω πως το θέατρο δεν ήταν ποτέ στις προτεραιότητες καμίας δημοτικής αρχής έως τώρα. Πολιτισμός δεν είναι μόνο οι εκδηλώσεις, είναι και οι χώροι που φιλοξενούν εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου.» Απλά να συμπληρώσω πως ο Πολιτισμός δεν είναι προτεραιότητα γενικότερα του ελληνικού κράτους. Και πολύ φοβάμαι πως και να υπάρξει τοπική αυτοδιοίκηση, δημοτική αρχή που να βάλει πρώτο στην ατζέντα της θέματα Πολιτισμού, όπως αυτά της συντήρησης, αποκατάστασης πολιτιστικών μνημείων που τόσα έχει η Ρόδος και που έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου, θα βρεθεί απέναντι στα γρανάζια της δυσκίνητης και αδιάφορης κεντρικής διοίκησης.
Πολιτισμός σε εγκατάλειψη
