Αθώος διάπραξης του αδικήματος της υπεξαίρεσης στην υπηρεσία ποσού ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας που υπερβαίνει τα 15.000 ευρώ κρίθηκε χθες από το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων ένας υπάλληλος του Υπουργείου Πολιτισμού, που όπως προέκυψε χρησιμοποιήθηκε ως το “εξιλαστήριο θύμα” για να δικαιολογηθεί η “κακοδαιμονία” που επικρατούσε στην οικονομική διαχείρηση και στη φύλαξη των προς πώληση ειδών και εισιτηρίων του παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου στη Ρόδο!
Ο υπάλληλος, όπως έγραψε η “δ”, κατηγορήθηκε ότι ενώ του είχε ανατεθεί η διαχείριση των εισιτηρίων και των ειδών προς πώληση του αρχαιολογικού χώρου, δεν απέδιδε, ως όφειλε στο Tαμείο Aρχαιολογικών Πόρων και Aπαλλοτριώσεων του Yπουργείου Πολιτισμού το σύνολο των εισπράξεων από τη διάθεση των εισιτηρίων και τις πωλήσεις των διαφόρων ειδών, αλλά παρακρατούσε μέρος αυτών.
Σύμφωνα μάλιστα με το κατηγορητήριο είχε υπεξαιρέσει συνολικά το ποσό των 172.273,35 ευρώ.
Κατηγορήθηκε συγκεκριμένα ότι φρόντισε να μην τηρεί την κανονική σειρά των εισιτηρίων κατά τη διάθεσή τους στους επισκέπτες, πωλώντας εισιτήρια από διαφορετικές σειρές και μη αποδίδοντας τις εισπράξεις από αυτά, περαιτέρω δε εμφάνιζε ψευδώς ότι υπήρχαν αποθέματα διαφόρων βιβλίων τα οποία εκτίθεντο προς πώληση αποκρύπτοντας ότι τα αποθέματα ήταν μηδενικά, μη εκδίδοντας αποδείξεις για την πώληση αυτών και ιδιοποιούμενος παράνομα τις εισπράξεις από την πώλησή τους.
Από την ακροαματική διαδικασία προέκυψαν ωστόσο βάσιμες αμφιβολίες για την διάπραξη των αδικημάτων τα οποία του αποδόθηκαν ενώ σημειώνεται ότι το ΤΑΠΑ δεν παρέστη στη δίκη ως πολιτική αγωγή.
Συγκεκριμένα όπως προέκυψε ο συγκεκριμένος υπάλληλος ενεργούσε συνήθως την δεύτερη βάρδια στη υπηρεσία και δεν είχε την αποκλειστική ευθύνη για την πώληση εισιτηρίων και ειδών ενώ παραπέρα αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ο μόνος που είχε τα κλειδιά της αποθήκης των προς πώληση ειδών αλλά κι άλλοι οι οποίοι είχαν πρόσβαση σ’ αυτή.
Πέραν των ανωτέρω επίσης προέκυψε ότι κατά τη διενέργεια σχετικής επιθεώρησης (της πρώτης που έγινε από το ΥΠΠΟ μετά από 10 χρόνια διαχείρισης) αποδόθηκαν στον κατηγορούμενο υπεξαιρέσεις χρημάτων από εισιτήρια τα οποία είχαν χαθεί κατά τη διαδικασία αντικατάστασής τους από δραχμές σε ευρώ. Του απεδόθει συγκεκριμένα η ευθύνη για τη μη καταβολή του αντίτιμου 5.000 περίπου εισιτηρίων τα οποία ωστόσο δεν του είχαν χρεωθεί και χάθηκαν από το ΥΠΠΟ όταν έγινε η διαδικασία αντικατάστασης τους στο σύστημα του Ευρώ.
Ο κατηγορούμενος σε ανύποπτο χρόνο είχε ενημερώσει την προϊστάμενη του ότι είχε παρακρατήσει 19956 ευρώ από το ταμείο για να αντιμετωπίσει μια έκτακτη οικογενειακή του ανάγκη τα οποία όμως επέστρεψε στο ταμείο.
Ο λόγος αυτός ήταν και εκείνος που δημιούργησε τις συνθήκες για να του “φορτώσουν” όλο το έλλειμμα ή το δήθεν έλλειμμα στην οικονομική διαχείριση του Καστέλλο.
Στην απολογία του μάλιστα επεσήμανε ότι δεν είχε καμία ενημέρωση από το ΤΑΠΑ για το τρόπο που έπρεπε να γίνεται η διαχείριση ενώ επεσήμανε ότι τα κλειδιά της αποθήκης τα είχαν ακόμη 2 συνάδελφοι του.
Ο έλεγχος μάλιστα γινόταν σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις των συναδέλφων του που ο ίδιος δεχόταν καλόπιστα. Υποστήριξε ακόμη ότι σε κάθε περίπτωση ο ίδιος κατέθετε κανονικά τις εισπράξεις από τις πωλήσεις παρά το γεγονός ότι δεν είχε στην διάθεση του λογιστή για να ελέγχει τις καταστάσεις και τις εισπράξεις. Αρνήθηκε ακόμη την αξιοπιστία των οικονομικών – διαχειριστικών ελέγχων που διενεργήθηκαν και το πόρισμα της επιτροπής του ΤΑΠΑ αμφισβητώντας παράλληλα και τον καταλογισμό σε αυτόν των ευθυνών για τα ελλείμματα που προέκυψαν.
Ως συνήγοροι υπεράσπισης του παρέστησαν οι δικηγόροι κκ Ν. Πέρος και Τ. Διάκος.
