Η αναξιοποίητη αξιοποίηση

Την άμεση έναρξη των διαδικασιών για την αξιοποίηση των σημαντικότερων ακινήτων που έχει στην ιδιοκτησία του ο δήμος Ρόδου, ανακοίνωσε ο δήμαρχος Φώτης Χατζηδιάκος στα πλαίσια των προσπαθειών που καταβάλλονται για την αντιμετώπιση των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων του, ειδικά μετά την κατάργηση του δημοτικού φόρου.
Ευτυχώς και ο ΔΗΦΟΔΩ δηλαδή.
Πρώτα τα αφήνεις να καταρρεύσουν , αδιαφορείς χρόνια ολόκληρα για την αξιοποίησή του συγκριτικού σου πλεονεκτήματος, με τέτοιο τρόπο, ώστε να προσφέρει και στην ποιότητα ζωής των κατοίκων ,αλλά και να προσθέσει στο τουριστικό σου προϊόν. Αδιαφορείς για την προστασία της πολιτιστικής σου κληρονομιάς και της ιστορίας του τόπου σου. Κι ύστερα έρχεται η κρίση, το ΤΑΙΠΕΔ , οι λίστες «αξιοποίησης», η κατάργηση του ΔΗΦΟΔΩ.
‘ Ερχονται και κάποιοι, οι οποίοι σε εγκαλούν λέγοντάς σου : « και τι θέλεις; Είναι καλύτερα που μένουν ερείπια και σκουπιδότοποι αντί να αξιοποιηθούν;»
Είναι οι ίδιοι που χρόνια τώρα έγραφαν την «αξιοποίηση» στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, βλέποντας πακτωλούς χρημάτων να περνούν από τα χέρια τους τον παλιό καλό εκείνο καιρό.
Γιατί που να τους πάει το μυαλό ότι «αξιοποίηση» μπορεί να σημαίνει εκτός των άλλων : αναδεικνύω την ιστορία του τόπου μου μέσα από τα αρχιτεκτονικά της και ιστορικά μνημεία.
‘ Οχι. Η ελληνική πολιτική ηγεσία δε θέλησε ποτέ να αξιοποιήσει αυτή την περιουσία-κληρονομιά της.
Αδιάφορη, έβλεπε τον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου να καταρρέουν στη φθορά του χρόνου και της λήθης ή κάποια που πεισματικά αντιστέκονταν, πήραν το δρόμο του πλειστηριασμού ( βλέπε Σανατόριο, βλέπε Villa de Vecchi) θεωρώντας ότι η περιουσία αυτή είναι η κληρονομιά που τους άφησε η γιαγιά τους.
Η «αξιοποίηση» απεδείχθη πως είναι λέξη εσχάτης ανάγκης, για κυβερνήσεις και δημοτικούς άρχοντες.
Το ελληνικό κράτος θυμάται την περιουσία του, ή καλύτερα ότι απέμεινε από αυτήν, ψάχνοντας εμίρηδες και επενδυτές να την διαχειρισθούν. ‘ Η καλύτερα να την ξεπουλήσουν όσο- όσο.
Η ανεπάρκεια των πολιτικών, να ανταποκριθούν στην περίφημη λέξη: «αξιοποίηση», που τόσο αγάπησαν αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια, αποτυπώνεται μέσα στις λίστες του ΤΑΙΠΕΔ και στα ερείπια που συναντάμε.
Ούτε να διαχειρισθούν έξυπνα, ούτε να αξιοποιήσουν είναι ικανοί.
Λογικό να βγάζουν από την κασέλα αυτοί πωλητήρια κι εμείς να τους θεωρούμε ικανούς για το μόνο πράγμα που μπορούν να κάνουν, μη έχοντας εμπιστοσύνη στις ερμηνείες της λέξης που δίνουν.
Μια ματιά γύρω μας και θα βρούμε την λέξη «αξιοποίηση» να έχει μείνει αναξιοποίητη και κάποιους να ψάχνουν μέτρα για την τόνωση, την ανάπτυξη και επιμήκυνση του τουρισμού σε καινούργια λήμματα.
Γιατί κάτι πρέπει να λένε καινούργιο…
Να παράγουν έργο λέξεων και εντυπώσεων.
Καινούργιο κοσκινάκι μου και που να σε κρεμάσω ο «εναλλακτικός» τουρισμός.
Λες κι όσοι θα πήγαιναν να κάνουν tracking για παράδειγμα στον Προφήτη Ηλία, δεν θα τους έβγαζε μάτι το Σανατόριο ή η Villa De Vecchi κουνώντας με θλίψη το κεφάλι τους.
Μην πούμε για τα κάστρα τα οποία ίσα-ίσα που στέκονται.
Αλλά ευτυχώς κάποια από αυτά τα θυμήθηκε εκτός από το ΤΑΙΠΕΔ και ο ΔΗΦΟΔΩ.
Ελπίζω πως σήμερα το πολιτικό προσωπικό του τόπου, ξύπνησε υπερήφανο για τις αποφάσεις.
Και υπερηφάνως κάποιοι θα μας πουν « Και τι θέλετε; Να είναι σκουπιδότοποι;»
Στην ερώτηση «Γιατί τα αφήσατε να γίνουν σκουπιδότοποι;» θα ήμουν ευτυχής εάν είχα μια απάντηση.
Αποκλείονται οι απαντήσεις « εγώ δεν ήμουν τότε Βουλευτής, Δήμαρχος κ.λ.π.»
Εκτός του ότι πλειοψηφικά οι ίδιοι εναλλάσσονται στην διαχείριση από διαφορετικές καρέκλες, τα κόμματά τους είναι εκείνα που άλωσαν τον τόπο και την χώρα ολόκληρη.
’Οπως βεβαίως αποκλείονται «αναλήψεις πολιτικών ευθυνών» και περιγραφές «παθογενιών» που μας έφαγαν το κεφάλι, αλλά τώρα πρέπει να γίνουμε μια «κανονική ευρωπαϊκή χώρα».
Οι περισσότεροι από εμάς που είχαμε έστω και μία φορά την ευκαιρία να επισκεφθούμε μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, είδαμε τη σπουδή με την οποία οι Γάλλοι, οι Γερμανοί ή οι Βρετανοί, για παράδειγμα, προωθούν και φροντίζουν τον πολιτισμό και τα μνημεία τους. Τα αξιοποιούν!
Η λέξη- το λέει και το λεξικό- σημαίνει:
1. Εκμεταλλεύομαι όσο καλύτερα μπορώ.
2. Χρησιμοποιώ όσο καλύτερα μπορώ.
Και γι’ αυτό Παιδεία πολιτισμού χρειάζεται, αισθητικής και πολιτική βούληση.
‘Αγνωστες λέξεις στο μεταπολιτευτικό μας λεξιλόγιο.