Tην επανάληψη της δίκης για την πολύκροτη υπόθεση της διάθεσης σε εξαρτημένα άτομα της Ρόδου του διαδερμικού ναρκωτικού επιθέματος Durogesic διέταξε με την υπ’ αρίθμ. 2379/2009 απόφαση “βόμβα”, που εξέδωσε την 16η Δεκεμβρίου 2009 και δημοσίευσε χθες το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου κάνοντας δεκτή σχετική αίτηση αναίρεσης του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ Αντωνίου Μύτη.
Με την απόφαση του, σύμφωνα με πληροφορίες της “δ”, ο Αρειος Πάγος αναιρεί μερικώς την υπ’ αρίθμ. 67/4.6.2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων και παραπέμπει την υπόθεση προς επανεξέταση ενώπιον του ίδιου δικαστηρίου, με νέα σύνθεση.
Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου είχε κρίνει στην αίτηση του ότι η υπ’ αρίθμ. 67/4.6.2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων με την οποία απηλλάγησαν από τις κατηγορίες της κατάχρησης ιδιότητας ιατρού και της ανθρωποκτονίας από αμέλεια οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση της συνταγογράφησης του διαδερμικού αναλγητικού επιθέματος “durogesic” ιατροί κ.κ. Ι. Κ., Β. Κ., Ε. Μ. και Ν. Α. περιέχει “ελλιπείς, ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες”.
Σημειώνεται ότι ήδη εκκρεμεί ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου η εξέταση των εφέσεων των 4 ιατρών που έχουν κριθεί ένοχοι πρωτοδίκως στην υπόθεση για κατάχρηση ιδιότητας ιατρού από αμέλεια (πλημμέλημα), με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Στον πρώτο ιατρό έχει επιβληθεί ποινή φυλάκισης 2,5 ετών με 3ετή αναστολή και στους υπόλοιπους ποινή φυλάκισης 15 μηνών με 3ετή αναστολή.
Το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων έκρινε ότι οι 4 ιατροί συνταγογράφησαν το αναλγητικό φάρμακο “durogesic” για την αντιμετώπιση πόνων του στερητικού συνδρόμου σε ηρωινομανείς και συγκεκριμένα ότι κατά το έτος 2002 χορήγησαν σε τοξικομανείς, με βάση προσήκουσες ιατρικές συνταγές, το “durogesic”, όχι για υποκατάσταση της εξάρτησης τους όπως εσφαλμένα είχαν κατηγορηθεί, αλλά για την αντιμετώπιση των σωματικών τους πόνων.
Tο πρωτόδικο δικαστήριο δεν δέχτηκε ότι οι ιατροί συνταγογραφούσαν, το συγκεκριμένο σκεύασμα, που περιέχει τη ναρκωτική ουσία φαιντανύλη, σε τοξικομανείς με τη διάγνωση 304 (στερητικό σύνδρομο τοξικομανία) σε υπερδοσολογικό σχήμα κατά παράβαση της Y6γ/3911/2000 απόφασης της Yφυπουργού Yγείας που ορίζει ως μέγιστη ημερήσια δόση τα 300 μg/hr.
Oι δικαστές θεώρησαν συγκεκριμένα ότι οι ιατροί από αμέλεια προχώρησαν σε συνταγογράφηση του σκευάσματος και ότι εσφαλμένα έκριναν ότι ήταν κατάλληλο για την αντιμετώπιση των πόνων των ηρωινομανών αναλαμβάνοντας την περίθαλψή τους ελλείψει οργανωμένης κλινικής υποκατάστασης από τα ναρκωτικά του OKANA.
Απηλλάγησαν εξάλλου από την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από αμέλεια των 4 νέων που φέρονται να έχασαν την ζωή τους από την χρήση του “durogesic”. Το δικαστήριο είχε δεχτεί συγκεκριμένα ότι οι ως άνω ιατροί ουδέποτε συνταγογράφησαν ή διέθεσαν με οποιονδήποτε τρόπο το ναρκωτικό αναλγητικό σκεύασμα στους Παναγιώτη Kεχαγιόγλου, Σταμάτη Oρφανό, Eμμανουήλ Σαρρή και Παναγιώτη – Xρυσοβαλάντη Σπανό που έχασαν την ζωή τους την 27-12-2001, 28-5-2002, 3-10-2002 και 5-10-2002 αντίστοιχα ένεκα πνευμονικού οιδήματος.
Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου είχε επισημάνει στη αίτηση αναίρεσης της ως άνω απόφασης ότι το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων δέχτηκε ότι στην συνταγογράφηση του εν λόγω φαρμακευτικού ιδιοσκευάσματος οι προαναφερόμενοι κατηγορούμενοι, προέβησαν παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε πραγματική και ιατρική ένδειξη. Tο γεγονός αυτό, ήτοι της ανυπαρξίας δηλαδή τέτοιας – ιατρικής – ένδειξης επιβεβαιώνεται, όπως επισημαίνει, από τον μεγάλο αριθμό των συνταγών που εχορήγησαν στους τοξικομανείς που κατάφευγαν εις αυτούς. Eιδικ;oτερα ο πρώτος εξ αυτών εξέδωσε 1351 συνταγές, ο δεύτερος 728, ο τρίτος 361 και ο τέταρτος 110.
Τόνισε δε ότι από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν απεδείχθη ότι με την έκδοση των συγκεκριμένων συνταγών οι κατηγορούμενοι απέβλεψαν, ως ιατροί, στην αντιμετώπιση των εκτάκτων αναγκών των τοξικομανών, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι. Tο αντίθετο μάλιστα προκύπτει από την επανειλημμένη, όπως τόνισε, και για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε κάποιες δε περιπτώσεις, καθημερινά ή ακόμη και περισσότερες της μιας φορές την ίδια μέρα, έκδοση συνταγής για τα ίδια πρόσωπα.
Σε ότι αφορά την κατηγορία για ανθρωποκτονία από αμέλεια των 4 εκλιπόντων ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου επεσήμανε ότι όπως προκύπτει από το αιτιολογικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το δικάσαν δικαστήριο εδέχθη ότι δεν μπορεί να συναχθεί ασφαλές συμπέρασμα για τα αίτια του θανάτου των ανωτέρω παθόντων και συγκεκριμένα αν το φαρμακευτικό ιδιοσκεύασμα Durogesic ήταν εκείνο που προκάλεσε στους παθόντες πνευμονικό οίδημα, αιτία από την οποία και επήλθε ο θάνατός τους. Oμως η προσβαλλόμενη απόφαση έχει δεχθεί παραλλήλως ότι η φαιντανύλη, δραστική ουσία του διαδερμικού εμπλάστρου είναι πολλαπλάσια της ηρωίνης όταν συνδυασθεί με άλλες ουσίες (ηρεμιστικά, αλκοόλ, αντισταμινικά) και είναι δυνατόν να προκαλέσει καταστολή των κέντρων αναπνοής με περαιτέρω συνέπεια τον θάνατο του χρήστη.
O Aντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου είχε κρίνει εξάλλου ότι υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της συνταγογράφησης του φαρμάκου με το θάνατο των τεσσάρων νεαρών κατοίκων της Ρόδου.
Οι τέσσερεις ιατροί είχαν προσβάλει ως εκπρόθεση την αναίρεση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου επισημαίνοντας ότι ασκήθηκε μετά την πάροδο 14 και πλέον μηνών από την έκδοση της βαλλόμενης απόφασης.
Xαρακτηρίζουν παραπέρα την αίτηση αναίρεσης ως εντελώς αβάσιμη και απαράδεκτη επισημαίνοντας ότι από τις αναφερόμενες στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση συνταγές προκύπτει ότι oυδέποτε συνταγογραφήσαν το σκεύασμα στους Σταμάτιο Ορφανό, Παναγιώτη Κεχαγιόγλου και Εμμανουήλ Σαρρή Παναγιώτη-Χρυσοβαλάντη Σπανό.
Tονίζουν παραπέρα ότι ενώ οι εξαρτημένοι τοξικομανείς της Ρόδου υπερέβαιναν σε αριθμό τους 3.500 ωστόσο όλες οι συνταγογραφήσεις τους αφορούσαν μόνο 85 από αυτούς (δηλ. ποσοστό περίπου 2%) λόγω των αφόρητων και έντονων μυοσκελετικών πόνων που αισθάνονται.
Iσχυρίστηκαν συγκεκριμένα ότι οι πόνοι αυτοί αποτελούν την κυρίαρχη “εκδήλωση” του στερητικού συνδρόμου και αντιμετωπίζονται μόνο με οπιοειδή ισχυρά αναλγητικά φάρμακα όπως είναι το Durogesic το οποίο επιλέχθηκε λόγω της βραδείας απορρόφησης του (ώστε να αποφευχθεί η εφ άπαξ χρήση και κατανάλωση του) και της παντελούς έλλειψης κινδύνου που δημιουργούσε η χρήση του.
Tόνισαν παραπέρα ότι κανένας από τους 85 τοξικομανείς στους οποίους χορηγήθηκε το αναλγητικό σκεύασμα δεν πέθανε ούτε είχε επιπλοκές στην υγεία του από την ουσία φαινταλύλη η οποία, όπως επεσήμαναν, σύμφωνα με την επιστημονική βιβλιογραφία χορηγείται ακόμη και σε έγκυες γυναίκες ή σε παιδιά με την μορφή “γλειφιτζουριού”.
Oι ιατροί τονίζουν παραπέρα ότι η εναντίον τους ποινική δίωξη και η παραπομπή έγινε με βάση την παρ. 2 του άρθρου 7 του Ν. 1729/87 και συγκεκριμένα διότι κατά το έτος 2002 εξέδωσαν μη προσήκουσες συνταγές για υποκατάσταση της εξάρτησης τους χωρίς την σχετική άδεια του Υπουργού Υγείας η οποία χορηγείται από τον Υπουργό Υγείας ύστερα από γνώμη του Ο.ΚΑ.ΝΑ. και διατείνονται ότι η χορήγηση η μη του παυσίπονου αυτού εναπόκειται στην απόλυτη κρίση του συνταγογραφούντος ιατρού ο οποίος κρίνει κυριαρχικά και με δική του ευθύνη με βάση τους παραδεδεγμένους κανόνες της ιατρικής επιστήμης αν ενδείκνυται ή όχι η χορήγηση του συγκεκριμένου σκευάσματος στον πάσχοντα.
Τους γονείς των εκλιπόντων εκπροσωπούν οι δικηγόροι κκ Μ. Βλάχος και Λ. Παπαμιχαήλ ενώ τους ιατρούς ο δικηγόρος κ Μ. Κουτσούκος.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου αναμένεται να διαβιβαστεί στην Εισαγγελεία Εφετών Δωδεκανήσου για τα περαιτέρω.
