Η αλλαγή του χρόνου έφερε, μεταξύ άλλων την εφαρμογή του Νόμου 4223/2013, με τίτλο «ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΟΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ». Με μία πρώτη προσέγγιση αναφέρω συνοπτικά τις βασικές ρυθμίσεις του νόμου, ο οποίος αποτελείται από (59) άρθρα με πολλαπλά εδάφια και εξαιρέσεις, αντικαταστάσεις μεμονωμένων λέξεων ή προτάσεων προγενέστερων νόμων, χωρίς να ενσωματώνουν σε ενιαίο κείμενο το εν τέλει διαμορφωμένο ισχύον περιεχόμενο κάθε άρθρου, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση και να απαιτείται η επίπονη αναζήτηση των προγενέστερων νόμων για να καταλήξουμε στο εν τέλει ισχύον.
Από ουσιαστικής τώρα άποψης, που είναι και το σημαντικότερο ο νόμος αυτός εξαρχής είναι ένας ακόμη επαχθής νόμος, ο οποίος επιτείνει την αύξηση της φορολογίας του ΄Ελληνα φορολογούμενου, δημιουργεί εμπόδια στις επενδύσεις και μειώνει αντί να αυξάνει το ενδιαφέρον των όποιων επενδυτών για την απόκτηση περιουσιακών στοιχείων στην Ελληνική Επικράτεια. Είναι βέβαιο ότι καταβάλλεται από τον Ελληνα φορολογούμενο περισσότερο από το 70% των εισοδημάτων του ετησίως σε άμεσους και έμμεσους φόρους, οι οποίοι είναι γνωστοί σε όλους μας και αφορούν τον φόρο εισοδήματος, τον Φ.Α.Π. των τριών τελευταίων ετών, το ΕΕΤΗΔΕ (χαράτσι), τα τέλη κυκλοφορίας, τον Φ.Π.Α., τους φόρους μεταβίβασης, κληρονομιών, δωρεών, γονικών παροχών, τέλη, εισφορές και βεβαίως χρηματικές κυρώσεις και πρόστιμα και όλα αυτά προκειμένου να ενισχυθούν τα δημόσια έσοδα του Κράτους.
Με τον ανωτέρω λοιπόν νόμο καθιερώνεται ένας επιπλέον φόρος, ο ενιαίος φόρος ιδιοκτησίας ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.), ο οποίος αποτελείται από τον ΚΥΡΙΟ ΦΟΡΟ, που επιβάλλεται σε όλα τα ακίνητα και σε όλα τα εμπράγματα δικαιώματα (ψιλή κυριότητα, επικαρπία, οίκηση, δουλείες κ.λ.π.) καθώς επίσης και στα ενοχικά δικαιώματα της αποκλειστικής χρήσης θέσης στάθμευσης, βοηθητικού χώρου, κολυμβητικής δεξαμενής και στο δικαίωμα νομής ή οιονεί νομής και κατοχής κ.λ.π. και επιβάλλεται από το έτος 2014 και για κάθε επόμενο έτος.
Με τον ίδιο νόμο ορίζεται ότι είναι απαράδεκτη η συζήτηση εμπράγματης αγωγής (π.χ.χρησικτησίας) ή οποιαδήποτε άλλη ενέργεια ενώπιον δικαστηρίου ή δημόσιας αρχής αν δεν προσκομισθεί από τον υπόχρεο στον ΕΝ.Φ.Ι.Α. το σχετικό πιστοποιητικό μέχρι τη συζήτηση της καθώς επίσης και για την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης ή υποθήκης επί ακινήτου, για την μεταγραφή της πράξης αποδοχής κληρονομιάς ή κληρονομητηρίου κ.λ.π.. με συνέπεια ο πολίτης να στερείται του δικαιώματος της έννομης προστασίας αν δεν έχει την οικονομική ευχέρεια να καταβάλει τον νέο αυτό φόρο.
Βεβαίως θα μπορούσε να θεωρηθεί ευνοϊκή η ρύθμιση του νόμου (άρθρο 11), η οποία αφορά τη μείωση του φόρου μεταβίβασης ακινήτων (αγορά) από τον αγοραστή σε ποσοστό 3% επί της φορολογητέας αξίας του ακινήτου, ωστόσο στο άρθρο 24 του ίδιου νόμου προστίθεται στο άρθρο 62 του Ν.4172/2013 νέα παράγραφος 4, η οποία επιβάλλει την καταβολή φόρου υπεραξίας σε κάθε φυσικό πρόσωπο, που αποκτά υπεραξία από τη μεταβίβαση ακίνητης περιουσίας (δηλαδή ο πωλητής), το οποίο ανέρχεται σε ποσοστό 15% επί της υπεραξίας, η οποία νοείται η διαφορά μεταξύ της τιμής κτήσης, που κατέβαλε ο φορολογούμενος και της τιμής πώλησης , που καταβάλλεται σ’ αυτόν. Στο άρθρο 41 του ίδιου νόμου θεσπίζεται επίσης, ότι κάθε εισόδημα, που προκύπτει από υπεραξία μεταβίβασης με επαχθή αιτία (πώληση) ακίνητης περιουσίας υπόκειται σε φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων.
Πάντως η ψήφιση των αλλεπάλληλων νόμων (Ν.4110/2013, 4172/2013, 4174/2013 και 4223/2013 καθώς και της Πολ. 1279/30-12-2013) έχει δημιουργήσει ακατανόητες αντιφάσεις με τις δαιδαλώδεις παραπομπές από τον ένα νόμο στον άλλο χωρίς ο φορολογικός νομοθέτης να καθορίζει ευκρινώς τις ρυθμίσεις, που ισχύουν.
Από στατιστικά στοιχεία είναι δεδομένο, ότι το 2013 οι συμβάσεις αγοραπωλησιών ακινήτων δεν ξεπέρασαν σε όλη την Ελληνική Επικράτεια τις 20.000, παρά την πτώση στις τιμές των ακινήτων, η οποία ήταν της τάξεως του 40% κατά μέσο όρο από την αρχή της κρίσης μέχρι το 2013 και η μείωση της τιμής τις περισσότερες φορές είναι κάτω της αντικειμενικής αξίας.
Συμπερασματικά η επιβολή νέων επιπλέον φόρων, δηλαδή του ΕΝ.Φ.Ι.Α. (κύριου και συμπληρωματικού) και του φόρου υπεραξίας από την μεταβίβαση ακινήτων πολύ δύσκολα θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, ώστε να υπάρχουν επαρκείς λόγοι στην αγορά για την ανακοπή της πτωτικής πορείας της οικονομίας στον τομέα των ακινήτων. Προϋπόθεση για την πληρωμή των φόρων είναι να υπάρχουν πλέον φορολογούμενοι, οι οποίοι να είναι σε θέση να τους πληρώνουν. Ο συνδυασμός υπέρμετρης αύξησης της φορολογίας και μείωσης των εισοδημάτων του Ελληνα πολίτη είναι καταστροφικός για την ανάκαμψη της οικονομίας εν γένει. Επιπλέον το θεσμικό πλαίσιο επιβάλλει στον Ελληνα φορολογούμενο ένα πλέγμα κυρώσεων, προστίμων και ποινών για φορολογικές παραβάσεις και χρέη στο Δημόσιο, όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα, τα οποία είναι ιδιαίτερα επαχθή και οδηγούν στην αφαίμαξη των περιουσιακών του στοιχείων από το ίδιο το κράτος.
Φ. Χατζηδιάκος: Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας επαχθής νόμος
