Υπήρξε γραμματέας και δεξί χέρι του πρώτου Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου το 1974.
Δεκαέξι χρόνια αργότερα ανέλαβε νομικός σύμβουλος στο πλάι του τότε Προέδρου, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Σε λίγες μέρες ορκίζεται ο ίδιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι ο αρχαιότερος καθηγητής του τομέα Δημοσίου Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι εκείνος που γεμίζει ασφυκτικά τα αμφιθέατρα όταν παραδίδει, τόσο που τον αποκαλούν ως «τον καθηγητή που έχει μονίμως όρθιους στο μάθημά του». Ξεκίνησε από την Πελεκανάδα της Μεσσηνίας κι έφτασε με πολύ κόπο στην επαγγελματική καταξίωση, στην πολιτική καριέρα και από εκεί στην Ηρώδου Αττικού. Αυτό λένε οι πιστοί και «από καρδιάς» φίλοι του, που τον ακολουθούν και τους ακολουθεί από παιδί.
Ηταν Σεπτέμβρης του 1968. Ο 18χρονος Προκόπης Παυλόπουλος έρχεται από την Καλαμάτα στην Αθήνα για να σπουδάσει. Νοικιάζει ένα μικρό διαμέρισμα στην οδό Χρυσολωρά και Κομνηνών και μένει μαζί με έναν μεγαλύτερο εξάδελφό του. Την πρώτη μέρα στο αμφιθέατρο, κάθεται δίπλα σε έναν φοιτητή από τη Λευκάδα. Λίγα λεπτά αργότερα μια μεγάλη φιλία είχε αρχίσει. Η τύχη βοήθησε περισσότερο, αφού ακόμη και οι φοιτητικές τους γκαρσονιέρες ήταν σε διπλανούς δρόμους. Χρυσολωρά και Βατάτζη έμενε ο Σπύρος Φλογαΐτης, περί ου ο λόγος.
Προκόπης, Σπύρος και μια ομάδα διαπρεπών σήμερα νομικών, ανώτατων δικαστών και πρέσβεων ήταν η παρέα των αριστούχων φοιτητών, με πυρήνα όμως τους δύο πρώτους. Μαζί τους και η Σίσσυ Πελτσεμή, φίλη από το φροντιστήριο του Σπύρου Φλογαΐτη και μετέπειτα σύντροφος του Προκόπη Παυλόπουλου.
«Διασταυρώθηκα σε ανύποπτα χρόνια με ανθρώπους που έκαναν μεγάλη περπατησιά. Ενας από αυτούς είναι ο Προκόπης Παυλόπουλος. Μέναμε δίπλα δίπλα, κι ανεβοκατεβαίναμε πρωί κι απόγευμα τη Μαυρομιχάλη, για να πάμε στη σχολή. Δεν χάναμε ποτέ παράδοση. Κι ήταν η εποχή που τα αμφιθέατρα γέμιζαν. Κάναμε αγώνα για το ποιος θα καθίσει στα πρώτα θρανία. Οταν του τηλεφώνησα προ ημερών να του ευχηθώ για την εκλογή του, θυμηθήκαμε από πού ξεκινήσαμε, συγκινηθήκαμε κι ο Πρόεδρος μου είπε: ?Σπύρο, θυμάσαι τη Χρυσολωρά; Εκεί που μεγαλώσαμε;?», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο καθηγητής Διοικητικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Σπύρος Φλογαΐτης.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε δύο εξαίρετους γονείς, όπως θυμούνται παλαιοί Καλαματιανοί. Ο πατέρας του Βασίλης ήταν γυμνασιάρχης στο Γυμνάσιο Παραλίας στην Καλαμάτα. Ενας πολύ μορφωμένος άνθρωπος με πίστη στον Θεό και στη γνώση. Παλαιών αρχών και αυστηρός. Ηθελε κι ο γιος του ο Προκόπης να γίνει άνθρωπος της γνώσης και γι’ αυτό τον πίεζε. Η μητέρα του Μαρία, αντιθέτως, ήταν μια πολύ γλυκιά και ήρεμη γυναίκα. Αδελφός της ήταν ο αρχιεπίσκοπος Γαλλίας Μελέτιος, μια μεγάλη προσωπικότητα στο Παρίσι. Η Μαρία προερχόταν από πολυμελή οικογένεια. Οι γονείς του Προέδρου, Βασίλης και Μαρία, πριν αποκτήσουν τον Προκόπη είχαν φέρει στον κόσμο την αδελφή του, τη Χρυσούλα Παυλοπούλου που δούλεψε ως υπάλληλος Τραπέζης και επειδή δεν έχει δικά της παιδιά, θέλησε να γίνει η νονά του πρώτου παιδιού του αδελφού της.
Οι μεταπτυχιακές σπουδές
Οταν ο Προκόπης πήρε το πτυχίο του με βαθμό άριστα 9,1 από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, αποφάσισε να φύγει με τη Σίσσυ, με την οποία ήταν αχώριστοι από την ώρα που τους σύστησε ο καθηγητής Φλογαΐτης, για το Παρίσι. Η Γαλλία, εξαιτίας του θείου, ήταν κομμάτι της οικογένειας Παυλόπουλου. Επιπλέον ήταν και είναι πατρίδα του Διοικητικού Δικαίου που ήθελε να σπουδάσει ο Πρόεδρος. Τον Μάρτιο του 1973 εγκαθίστανται σε διαμέρισμα κοντά στην όπερα του Παρισιού. Τον Ιούνιο φθάνει για τον ίδιο λόγο στο Παρίσι και ο κολλητός του Σπύρος. Ο Προκόπης Παυλόπουλος τον υποδέχεται στο αεροδρόμιο του Ορλί.
«Σπουδάζαμε με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Εκείνος πήρε το διδακτορικό του το 1977 κι εγώ έναν χρόνο αργότερα. Ενα από τα μυστήρια της ζωής είναι ότι ενώ εγώ κι ο Προκόπης κάνουμε τα ίδια πράγματα, ποτέ δεν μαλώσαμε. Εχουμε σε πολλά θέματα διαφορετικές απόψεις, αλλά ποτέ δεν διαρρηγνύεις για αυτές μια φιλία». Οι τρεις τους, Σίσσυ, Προκόπης, Σπύρος περνούν έναν χρόνο στο Παρίσι.
Το καλοκαίρι του 1974, πέφτει η δικτατορία στην Ελλάδα, κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, νεοπαγής θεσμός τότε, ζητάει δίπλα του τον νεαρό Προκόπη που τον γνώριζε από φοιτητή. Ο Προκόπης Παυλόπουλος διακόπτει τις σπουδές του για ένα εξάμηνο, όσο κράτησε η θητεία Μιχαήλ Στασινόπουλου και γίνεται το «δεξί του χέρι». Αυτή είναι και η πρώτη έκθεσή του, στην υψηλή πολιτική. Επιστρέφει στο Παρίσι και λίγο αργότερα παντρεύεται τη Σίσσυ με κουμπάρο τον καθηγητή Φλογαΐτη. «Θέλουμε να μας παντρέψεις γιατί εσύ μας γνώρισες, μου είπε ο Προκόπης και εγώ πάγωσα, γιατί είχα τότε μακριά γενειάδα και μακριά μαλλιά, και πώς θα γινόμουν έτσι κουμπάρος… Πήγα λοιπόν σε ένα καθωσπρέπει περιβάλλον, σαν φρικιό. Ομως ήμουν ένα συντηρητικό φρικιό…», λέει χαριτολογώντας ο κουμπάρος τους.
Το 1977 το ζευγάρι γυρίζει οριστικά στην Ελλάδα. Ο Πρόεδρος, βρίσκει την πρώτη του δουλειά στο υπουργείο Συντονισμού, δίπλα στον Μαρίνο Γερουλάνο, πατέρα του Παύλου, που ήταν γενικός γραμματέας για το περιβάλλον. Το 1980 ξεκινά την ακαδημαϊκή του καριέρα ως επιμελητής. Σύντομα γίνεται υφηγητής, το 1983 επίκουρος καθηγητής και έξι χρόνια μετά τακτικός καθηγητής σε ηλικία μόλις 39 ετών.
«Οποιος σπουδάζει δημόσιο δίκαιο, δεν μπορεί παρά να διασταυρωθεί με το κράτος», ισχυρίζονται οι νομικοί και αυτό συνέβη και στην περίπτωση Παυλόπουλου. Την περίοδο 1989-1990 διετέλεσε Κυβερνητικός Εκπρόσωπος της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ζολώτα. Αμέσως μετά, κάνει πραγματικότητα ένα από τα όνειρά του, ήταν βαθύς θαυμαστής του Κωνσταντίνου Καραμανλή, και βρίσκεται κοντά του όταν εκείνος ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Γίνεται έμπιστός του και δένονται με φιλία.
Το 1996 εκλέγεται βουλευτής Επικρατείας κι αρχίζει την πολιτική του διαδρομή σε πολλά υπουργεία (Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης), αφήνοντας ίχνη συμπάθειας αλλά και αντιπάθειας. Ως βασικό στέλεχος των κυβερνήσεων Καραμανλή 2004 – 2009, ο Προκόπης Παυλόπουλος έχει δεχθεί έντονη κριτική τόσο από την κεντροαριστερά και την αριστερά, όσο και από το εσωτερικό της κεντροδεξιάς.
Οποια κι αν ήταν η πολιτική του πορεία κι όπως κι αν κρίθηκε αυτή, οι άνθρωποί του ένα λένε για εκείνον: ότι ποτέ δεν έπαψε να είναι καθηγητής. Παρέμεινε στην επιστημονική κοινότητα και μετά το 1996, δεν απεκόπη ποτέ από τον τομέα Δημοσίου Δικαίου και συνέχιζε να είναι επιστημονικά δραστήριος. Μέχρι και μια μέρα πριν εκλεγεί στο ανώτατο αξίωμα, δίδασκε στο μεταπτυχιακό. Δεκαέξι ολόκληρα χρόνια μέσα στις αίθουσες. Το βιβλίο Διοικητικού Δικαίου που διδάσκονται οι φοιτητές της Νομικής είναι γραμμένο από τον ίδιο και τέσσερις ακόμη διαπρεπείς νομικούς.«Είναι ο καλύτερος δάσκαλος που είχαμε», λένε με ένα στόμα οι φοιτητές του.
Ως άνθρωπος περιγράφεται να έχει μια ευαίσθητη, πολυεπίπεδη προσωπικότητα, είναι εργατικός και φιλομαθής. Διαθέτει μεγάλη φιλολογική παιδεία και στις κοινωνικές του συναναστροφές έχει στενή σχέση με τον κόσμο των γραμμάτων και της λογοτεχνίας. Κάτι που δεν γνωρίζει ο κόσμος, είναι ότι ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι και ποιητής. Γράφει ποίηση από τα νεανικά του χρόνια…
ΒΙΒΙΑΝ ΜΠΕΝΕΚΟΥ ‘ Εθνος
