Σε δίκη ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ρόδου κατηγορούμενος για συκοφαντική δυσφήμιση, ψευδορκία μάρτυρα και ψευδή καταμήνυση παραπέμφθηκε με απευθείας κλήση της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Ρόδου ο καταζητούμενος πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Aιολικού Πάρκου Pόδου κ. M. Xατζησάββας μετά από μήνυση συνταξιούχου δημοσίου λειτουργού, που προϊστατο υπηρεσίας της Nομαρχιακής Aυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου.
Ο δημόσιος λειτουργός περιλαμβάνεται μεταξύ των καταγγελλομένων από τον κ. Χατζησάββα για δωροληψία για τη διευθέτηση θεμάτων σχετικών με την κατασκευή, αδειοδότηση και λειτουργία του αιολικού πάρκου στη θέση Πιθανίτης του Δήμου Aταβύρου και έχει απαλλαγεί από τα όσα του καταλογίστηκαν.
Στην μήνυση που υπέβαλε ο πληρεξούσιος δικηγόρος του καταγγελλόμενου δημοσίου λειτουργού κ. M. Kουτσούκος, αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Στις 24/3/2008 έλαβα γνώση των ψευδών καταγγελιών που διατύπωσε σε βάρος μου ο εγκαλούμενος και υπόδικος για κακούργημα Εμμανουήλ Χατζησάββας ο οποίος στην προσπάθειά του να δημιουργήσει ‘’εντυπώσεις’’ και κυρίως ‘’αντιπερισπασμό’’ στο κακούργημα για το οποίο είχε διωχθεί και με προφανή στόχο να μην προφυλακισθεί (στόχο τον οποίο όπως πληροφορήθηκα πέτυχε) αφού κατόρθωσε να σπιλώσει υπολήψεις έντιμων δημοσίων λειτουργών ανάμεσα στους οποίους συμπεριέλαβε και το πρόσωπό μου. Η ψευδολογία του εγκαλουμένου άρχισε στις 8/2/08 και συνεχίσθηκε με την ένορκη μαρτυρική κατάθεση του στις 12 και 13/2/2008.
Ειδικότερα στις 8/2/2008 και κατά την διάρκεια προκαταρκτικής εξέτασης που διενεργούσε ο κ. Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ρόδου ο εγκαλούμενος εν γνώσει της αναληθείας κατέθεσε ενόρκως ως μάρτυρας σε βάρος μου κατά λέξη τα εξής ψευδή γεγονότα:
«Θέλω να αναφέρω για τον (…) ο οποίος από προηγούμενη συνάντηση με τον περιφερειάρχη (…) ύστερα από απαίτηση των ανθρώπων της ΑΒΒ ότι δηλ. κατά την διάρκεια υπογραφής σύμβασης κατασκευής έργου το γνωστό Ε.P.C. με ημερομηνία Δεκέμβριο 2000 έπρεπε να υπάρχει σε ισχύ άδεια εγκατάστασης προκειμένου να μην είναι εκτεθειμένοι με την υπογραφή τους σε έργο που δεν είχε άδεια εγκατάστασης.
Κάναμε συνάντηση παρουσία των (…),(…) (αντίκλητος σύμβουλος περιφερειάρχη) (…), των Γερμανών αξιωματούχων, επικεφαλής νομικού τμήματος της ΑΒΒ Γερμανίας, δόκτωρα Νομικής (…) και (…)επικεφαλής του ηλεκτρομηχανολογικού τμήματος της ΑΒΒ Γερμανίας όπου ζήτησαν την προφορική διαβεβαίωση του (…) (Οκτώβριος 2000) ότι θα μεριμνούσε για την τροποποίηση άδειας εγκατάστασης του έργου. Η άδεια είχε λήξει τον 9/00, πράγμα το οποίο ο (…) το αποδέχτηκε, γνωρίζοντας ότι ήταν παράνομο διαβεβαίωσε δε τους Γερμανούς ότι δε θα έπρεπε να ανησυχούν και μας παρέπεμψε στον (…)για τις λεπτομέρειες οι οποίες και ήταν: Να συμφωνήσουν για την καταβολή των 150.000.000 δρχ. τμηματικά έναντι των παραστατικών που είχαν αναλάβει υποχρέωση να φτιάξουν’’.
Ο (…) προκειμένου να εκδώσει τις αυτοψίες ζήτησε 25.000.000 δρχ. όπου όμως στην συνέχεια βλέποντας την δυσκολία των δειγμάτων που του δόθηκαν ζήτησε να είναι καλυμμένος από τον Προϊστάμενο του, αλλάζοντας το τίμημα από 25.000.000 δρχ. σε 50.000.000 δρχ..
Η καταβολή έγινε στο γραφείο μου (…) στον ίδιο σε 2 δόσεις ή 2η δόση δε συμπεριελάμβανε και επιταγή 5.000.000 δρχ. της εταιρείας Αιολικό Πάρκο Ρόδου ΑΕ εκδόθηκε εμού του ιδίου, η οποία παρουσιάστηκε την επομένη στην Τράπεζα από γνωστό άτομο της Ρόδου (…) τηλεφωνικώς με ενημέρωσε ο (…) ο οποίος και απόρησε τι σχέση είχε η επιταγή της εταιρείας στα χέρια αυτού του ατόμου. Ενώ εγώ του είπα πως επρόκειτο για ειδική πληρωμή και να προβεί στην πληρωμή της. Επισημείωσα στον (…) ότι δεν έπρεπε να δώσει την επιταγή της εταιρείας μας στον (…) ο οποίος δεν έχει καλή φήμη για τις συναλλαγές του με επιταγές.
Ο (…) αφού ικανοποιήθηκε, κατασκεύασε αυτοψία κάνοντας και 3ο έγγραφο – δείγμα όπου όλα είχαν τον ίδιο αριθμό πρωτοκόλλου, με διαφορετική ημερομηνία και διαφορετικό περιεχόμενο προκειμένου να επιλέξει μια από αυτές ο συνεργάτης (…), (…). Αποτέλεσμα είχε να εκδώσει τροποποιημένη άδεια εγκατάστασης στις 28/11/2000 παρατείνοντας την κατά 6 μήνες 9/3/2001. Ο (…) είχε ικανοποιηθεί καταβάλλοντάς του αιτήματα όπως αναλυτικά θ’ αναφερθώ σ’ αυτό».
Ο δημόσιος λειτουργός τονίζει ότι ουδέποτε έλαβε ή διανοήθηκε να λάβει από οποιονδήποτε και ειδικότερα από τον εγκαλούμενο οποιοδήποτε ‘’αντάλλαγμα’’ για να εκτελέσει το υπηρεσιακό του καθήκον.
Η όλη ανάμειξή του στην υπόθεση αυτή υπήρξε σύννομη και είχε την έγκριση των προϊσταμένων του.
