Eνώπιον του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου προσέφυγε ένας κάτοικος της Ρόδου κατά του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου διεκδικώντας αποζημίωση ύψους 104.142,16 ευρώ για βλάβες, που όπως υποστηρίζει, υπέστη μετά από εγχείρηση καταρράκτη.
Ο ενάγων είναι ηλικίας 82 ετών και στις 26 Μαΐου 2014 υποβλήθηκε σε εγχείρηση καταρράκτη του αριστερού του οφθαλμού στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου.
Η εγχείρηση, όπως ισχυρίζεται, δεν ολοκληρώθηκε με επιτυχία και αισθανόταν έντονους πόνους στο αριστερό του μάτι, το οποίο ήταν θαμπό και επιπροσθέτως δεν μπορούσε να δει καθόλου από αυτό, ενώ πριν από την εγχείρηση είχε ικανότητα όρασης κυμαινόμενη περίπου στο 80%.
Διατείνεται ότι η ιατρός που πραγματοποίησε την εγχείρηση δεν τον ενημέρωσε ποτέ για την αποτυχία της εγχείρησης και αντιθέτως τον καθησύχαζε ότι όλα είχαν εξελιχθεί ομαλά και ότι ο πόνος δεν ήταν κάτι το ασυνήθιστο και που θα έπρεπε να τον προβληματίζει, ενώ η όρασή του θα αποκαθίστατο σε άμεσο χρονικό διάστημα.
Όπως ισχυρίζεται, επειδή ανησυχούσε για την κατάσταση του ματιού του και εξαιτίας των ισχυρών πόνων που αντιμετώπιζε, κατά το διάστημα αμέσως μετά την εγχείρησή του, πήγαινε συνέχεια στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου προκειμένου να τον εξετάσει η ιατρός που τον εγχείρησε. Θεωρούσε συγκεκριμένα, όπως αναφέρει στην αγωγή του, ότι είχε κάποιο πρόβλημα το οποίο δεν μπορούσε να διαγνωστεί από την πρώτη στιγμή. Η ανησυχία του αυτή επιτασσόταν και από το γεγονός ότι είχε κατά το παρελθόν προβεί στην ίδια εγχείρηση στο δεξί του μάτι και τότε ανάρρωσε σε διάστημα δύο εβδομάδων.
Ισχυρίζεται παραπέρα ότι την τελευταία φορά που επισκέφθηκε την ιατρό περί τα μέσα Ιουνίου 2014, με κάποια ειδική μέθοδο με λέιζερ «έκαψε» το μάτι του, ενέργεια με την οποία, όπως υποστηρίζει, θα επιταχυνόταν η αποκατάσταση της όρασής του και θα έφευγε ο πόνος.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο δε συνέβη ποτέ και έτσι αναγκάστηκε να καταφύγει σε ιδιωτική οφθαλμίατρο στις 17-6-2014, προκειμένου να έχει και μία δεύτερη γνώμη για το πόσο φυσιολογικά εξελισσόταν το μετεγχειρητικό στάδιο της επέμβασης καταρράκτη στο αριστερό του μάτι.
Η τελευταία, μετά την έκθεση του ιστορικού του και μετά από εξέταση μικρής διάρκειας διέγνωσε αμέσως το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπιζε.
Πιο συγκεκριμένα, τον ενημέρωσε για πρώτη φορά ότι η επέμβαση στο αριστερό του μάτι είχε αποτύχει και μάλιστα με σοβαρές επιπλοκές, διότι το οπίσθιο περιφάκιο στο εσωτερικό του ματιού του είχε υποστεί ρήξη και υπήρξε πτώση φακαίων μαζών στην υαλοειδή κοιλότητα. Με πιο απλά λόγια, ένας φακός στο εσωτερικό του ματιού του είχε «σπάσει» και τα θραύσματα είχαν μείνει μέσα στο μάτι του.
Η παραπάνω επιπλοκή, περαιτέρω, έχρηζε άμεσης αποκατάστασης, η οποία θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με εξειδικευμένη χειρουργική επέμβαση που δε θα μπορούσε να πραγματοποιήσει στη Ρόδο, καθόσον δεν υπήρχε ούτε εξειδικευμένος ιατρός, ούτε τα απαραίτητα ιατρικά μηχανήματα.
Όπως χαρακτηριστικά του ανέφερε η οφθαλμίατρος, εάν είχε πραγματοποιήσει την επέμβαση αυτή μέχρι 2-3 ημέρες μετά την αποτυχημένη εγχείρησή του, τότε η αποτυχημένη εγχείρησή του δεν είχε καμία επίπτωση στην όρασή του. Επίσης, του ανέφερε ότι εάν δε προέβαινε σε καμία ενέργεια για την αποκατάσταση της επιπλοκής που προέκυψε κατά την εγχείρησή του, μετά την πάροδο τριών μηνών θα είχε υποστεί ολοκληρωτική τύφλωση στο αριστερό του μάτι.
Για επιβεβαίωση των παραπάνω, επισκέφθηκε την αμέσως επόμενη ημέρα και τρίτο οφθαλμίατρο, ο οποίος διέγνωσε ακριβώς ό,τι και η δεύτερη και του συνέστησε κι αυτός να υποβληθεί άμεσα σε νέα εγχείρηση αποκατάστασης των επιπλοκών του αριστερού του οφθαλμού σε ειδικό χειρούργο στην Αθήνα.
Για τους παραπάνω λόγους, με το δεδομένο ότι είχαν παρέλθει ήδη 25 ημέρες περίπου από την ημερομηνία της εγχείρησής του και ανησυχώντας να μην απωλέσει εντελώς την όραση στο αριστερό του μάτι, μετέβην άμεσα σε ειδικό κέντρο των Αθηνών, για να πραγματοποιήσει τη χειρουργική επέμβαση που του σύστησε η δεύτερη οφθαλμίατρος.
Στις 25-6-2014 μετέβη σε εξειδικευμένο χειρούργο οφθαλμίατρο στην Αθήνα, ο οποίος επιβεβαίωσε εκ νέου τη διάγνωση της δεύτερης οφθαλμιάτρου και τον εγχείρησε αμέσως για υαλοειδεκτομή, αφαίρεση φακαίων μαζών, επικέντρωση του ενδοφακού και κορεοπλαστική.
Η μετεγχειρητική πορεία του υπήρξε ομαλή, ακολουθεί δε φαρμακευτική αγωγή μέχρι και σήμερα και έγινε αφαίρεση των ραμμάτων στους τρεις μήνες από την τελευταία επέμβασή του.
Εξαιτίας, όμως, της αποτυχημένης εγχείρησης που έγινε και της μη άμεσης ενημέρωσής του για την αντιμετώπιση των συνεπειών αυτής, η όραση του αριστερού του οφθαλμού έχει μειωθεί σε χαμηλότατα επίπεδα και κυμαίνεται από 2-4/10cc, δηλαδή σε ποσοστό περίπου 20 έως 40%, χωρίς να έχει σταθεροποιηθεί μέχρι και σήμερα.
Είναι όμως βέβαιο, όπως του έχουν καταστήσει ξεκάθαρο οι γιατροί του, ότι στο μέλλον η όρασή του είναι αδύνατο να επανέλθει σε ποσοστό άνω του 40% κατά μέγιστο υπολογισμό.
Παράλληλα, τα έξοδα για τη νέα εγχείρηση που πραγματοποίησε στην Αθήνα τον εξαθλίωσαν οικονομικά, καθόσον δεν έχει σύνταξη, είναι ανασφάλιστος και ζει αποκλειστικά από τη σύνταξη της συζύγου του, η οποία είναι αγροτική και ανέρχεται στο ποσό των 345,60 €, με το οποίο ποσό πρέπει να περάσουν το μήνα και να αγοράζουν και τα φάρμακα για τη θεραπεία του ματιού του. Όλα τα παραπάνω τον ανάγκασαν, όπως περιγράφει να δανειστεί χρήματα από το σύζυγο της θυγατέρας του, ο οποίος είναι επίσης άνεργος.
Την υπόθεση χειρίζεται το δικηγορικό γραφείο Ρωμαίου.
