Mε την υπ’ αρίθμ. 2167/2014 απόφαση του Α3 ακυρωτικού τμήματος του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς απορρίφθηκε η προσφυγή της πρώην δημοτικής συμβούλου και υπαλλήλου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου κ. Ρένας Μαντικού για την ακύρωση της από 22 Νοεμβρίου 2012 διαπιστωτικής πράξης της Γενικής Γραμματέως της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, με την οποία είχε τεθεί σε αυτοδίκαιη αργία από την υπηρεσία της.
Η κ. Μαντικού είχε τεθεί σε αυτοδίκαιη αργία διότι καταγγέλθηκε πως δεν επέδειξε διάθεση συμμόρφωσης σε εντολή του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, με την οποία κλήθηκε να παραδώσει στην Προϊσταμένη του Τμήματος Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Ν.Π. Ν. Δωδεκανήσου της Α.Δ. Αιγαίου, Μαρία Φλίντρη, τυχόν εναπομείναν σε αυτή αρχείο του τέως Τμήματος Τοπικής Αυτοδιοίκησης της τέως Δ/νσης Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Διοίκησης Ν. Δωδεκανήσου και ότι προέβη στην επιδεικτική καταστροφή του εγγράφου (σκίσιμο) και σε επιθετική και ανάρμοστη συμπεριφορά προς την ανωτέρω (πετώντας επάνω της το σκισμένο έγγραφο).
Κατόπιν αυτών, με το Α.Π. ΕΜΠ 198/10-7-2012 έγγραφο του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου παραπέμφθηκε στο οικείο Υπηρεσιακό-Πειθαρχικό Συμβούλιο για τα πειθαρχικά παραπτώματα της παράβασης υπαλληλικού καθήκοντος, της σοβαρής απείθειας και της ανάρμοστης συμπεριφοράς εντός της υπηρεσίας.
Ακολούθως, με την 53361/6715/22.11.2012 διαπιστωτική πράξη της Γενικής Γραμματέως της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου τέθηκε σε αυτοδίκαιη αργία.
Η κ. Μαντικού προέβαλε ότι η πράξη είναι ακυρωτέα, διότι είχε εκδοθεί με βάση διατάξεις που προβλέπουν αναδρομική εφαρμογή των διατάξεων περί αυτοδίκαιης αργίας των δημοσίων υπαλλήλων σε περίπτωση παραπομπής τους για πειθαρχικά αδικήματα για τα οποία δεν προεβλέπετο η αργία κατά το χρόνο της φερόμενης τέλεσής τους, κατά παράβαση του άρθρου 7 παρ. 1 του Συντάγματος και του άρθρου 7 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ή πάντως κατά παράβαση των αρχών της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της χρηστής διοίκησης.
Υποστήριξε ότι η πράξη εκδόθηκε μετά την πάροδο του χρόνου εντός του οποίου έπρεπε να έχει εκδοθεί απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου, άλλως μετά την πάροδο ευλόγου χρόνου από την παραπομπή της και βάσει διατάξεων που έχουν θεσπιστεί κατά παράβαση της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας.
Ισχυρίστηκε ακόμη ότι υπήρξε εσφαλμένος νομικός χαρακτηρισμός των εκ των αποδιδόμενων σ’ αυτήν πειθαρχικών παραπτωμάτων ως «σοβαρής απείθειας» ενώ πρόκειται μόνον για «παράβαση υπαλληλικού καθήκοντος», για το οποίο δεν επιτρέπεται η θέση αυτής σε καθεστώς αυτοδίκαιης αργίας.
Το διοικητικό δικαστήριο έκρινε μεταξύ άλλων ότι το μέτρο της αργίας που εφαρμόστηκε δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί μέτρο καταφανώς απρόσφορο ή ότι υπερβαίνει προδήλως το αναγκαίο για την επίτευξη του ανωτέρω δημοσίου συμφέροντος σκοπού.
Αλλωστε, κατά τη διάρκεια της αυτοδίκαιης αργίας ο υπάλληλος εξακολουθεί να λαμβάνει υψηλό ποσοστό των αποδοχών του (75%), ενώ και η αρξαμένη κατ’ αυτού πειθαρχική διαδικασία επιβάλλεται, κατά τις ισχύουσες σχετικές διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα, να ολοκληρώνεται εντός ιδιαιτέρως σύντομης προθεσμίας από την παραπομπή του, με την έκδοση απόφασης του πειθαρχικού συμβουλίου εντός δύο μηνών ή στην περίπτωση διενέργειας ανάκρισης εντός τεσσάρων μηνών.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες η απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου δεν έχει ακόμη καθαρογραφεί!
Απερρίφθη η προσφυγή της κ. Ρένας Μαντικού
