Αργός θάνατος

Αυτός είναι ο τίτλος έκθεσης που καταγράφει την εφιαλτική πραγματικότητα των Σύρων.
΄Ισως κάπου ανάμεσα στις γραμμές, κρύβεται, το γιατί παίζουν τη ζωή των παιδιών τους και την δική τους κορώνα γράμματα στο Αιγαίο… Ότι το ένστικτο επιβίωσης, είναι πιο ισχυρό από τα κύματα και τα παγωμένα νερά.
Στη φωτογραφία, ένα παιδί που πάσχει από τυμπανισμό λόγω πείνας στη Συρία του 2015.
Εικόνες που η ανθρωπότητα νόμιζε ότι είχε αφήσει πίσω της, στην Αφρική της δεκαετίας του ’90. Παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία από την πείνα. Ειδοποιούν τους γονείς όταν τα παιδιά τους μεταφέρονται στο νοσοκομείο, κάτι σύνηθες καθώς κάθε βδομάδα υπάρχουν δεκάδες ανάλογα περιστατικά. Μια μητέρα όταν οι γιατροί είπαν στην μητέρα μιας 10χρονης μικρής που λυποθύμησε, πως πρέπει κάθε πρωί να τρώει, εκείνη απάντησε «έχω τρεις κόρες. Τρώει κάθε ημέρα μία. Σήμερα δεν ήταν η σειρά της να φάει…»
Αυτή είναι η πραγματικότητα των Σύρων που ζουν υπό πολιορκία σε εκτενείς περιοχές της χώρας και καθημερινά υποχρεώνονται να κάνουν αδιανόητες επιλογές επιβίωσης. «Αργός Θάνατος» είναι η συνθήκη τους και μαζί ο τίτλος έκθεσης της SMAS, συρο-αμερικανικής ιατρικής οργάνωσης εθελοντών. Σε αυτήν καταγράφονται συγκλονιστικές μαρτυρίες, σαν την προηγούμενη από την Ανατολική Γκούτα, για τη σκόπιμη στέρηση ιατρικής περίθαλψης, φαγητού, ακόμη και νερού που υφίστανται οι πολίτες από την μακροχρόνια πολιορκία των οικισμών τους. Μια «κτηνώδης τακτική πολέμου» που χρησιμοποιείται κυρίως, γράφει η έκθεση, από κυβερνητικές στρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες περιστοιχίζουν κατοικημένες περιοχές, για να εκδιώξουν αντάρτες και εξτρεμιστές, ελέγχοντας κάθε πρόσβαση και περιορίζοντας τις κινήσεις των κατοίκων αλλά συχνά και την άφιξη προμηθειών και ανθρωπιστικής βοήθειας.
Στη βάση έρευνας των επί τόπου δικτύων εθελοντών της οργάνωσης, η έκθεση «Αργός Θάνατος» καταγράφει τις απονενοημένες στρατηγικές που χρησιμοποιούν οι πολιορκημένοι για να επιβιώσουν, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους πεθαίνουν.
Εκατοντάδες χάνουν τη ζωή τους λόγω υποσιτισμού, αφυδάτωσης και έλλειψης στοιχειώδους ιατρικής φροντίδας, όπως καταδεικνύει η παράθεση λίστας 560 θανάτων, κυρίως στη Δαμασκό και τη Χομς. Η λίστα, στην οποία σχεδόν ένας στους δύο νεκρούς είναι βρέφη και παιδιά κάτω των 14 ετών, δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση πλήρη καταγραφή αλλά ενδεικτική παράθεση. Η πλήρης κατάρρευση των τοπικών συστημάτων περίθαλψης υποχρεώνουν όσους γιατρούς παραμένουν σε αυτές τις περιοχές να παρέχουν τις υπηρεσίες τους με πρωτόγονες μεθόδους. Με τα καύσιμα σε έλλειψη αρκετοί είναι οι θάνατοι που οφείλονται στο κρύο. Σε πολλές από τις πολιορκημένες περιοχές οι κάτοικοι αντλούν νερό από πηγάδια μολυσμένα με λύματα. Πολλοί αναγκάζονται να καταλαγιάζουν την πείνα τους τρώγοντας φύλλα δέντρων και άγρια φυτά που συχνά είναι τοξικά και έχουν οδηγήσει σε θανάτους από δηλητηρίαση, ενώ οι πιο «τυχεροί» καταφεύγουν στις λίγες ζωοτροφές που έχουν απομείνει.