Η Ελένη Ντινώρη από την Κω, φοιτήτρια του Τμήματος Εμπορίας και Διαφήμισης μας κοινοποίησε την επιστολή που έστειλε στον υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Αριστείδη Μπαλτά με τίτλο «Τα αγράμματα παιδιά του Αιγαίου»:
“Αντιμετωπίσαμε πρόσφατα το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας με μια τραγική κατάληξη. Δεν κατανοώ τον λόγο που το εκπαιδευτικό σύστημα δεν είχε προνοήσει, δεν είχε πληροφορηθεί για το φαινόμενο αυτό και δεν είχε λάβει τα μέτρα του. Εγώ δε θα εκθέσω αυτό το θέμα νομίζω έχει πάρει το δρόμο του. Εγώ θα σταθώ ένα βήμα πριν με τα ακόλουθα ερωτήματα.
Ποια παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση;
Επιλέγονται με κάποια κριτήρια;
Ποια παιδιά έχουν δικαίωμα κοινωνικοποίησης;
Γιατί σε κάποια παιδιά απαγορεύουν το δικαίωμα στην εκπαίδευση;
Θα σας παρουσιάσω ένα νησί της Ελλάδας που ίσως δε γνωρίζετε γιατί αν γνωρίζατε η Μαρία τώρα θα ήταν στη Δευτέρα τάξη του Λυκείου. Θα καταλάβετε παρακάτω…
Οι Αρκοί είναι ένα νησί του Αιγαίου με 44 κατοίκους (απογραφή 2011). Η επιφάνεια του νησιού είναι 6,7 τετραγωνικά χιλιόμετρα και έχει μήκος ακτών 25 χιλιόμετρα. Διοικητικά ανήκει στον δήμο Πάτμου.
Οι Αρκοί ίσως είναι από τα λιγότερα διαφημισμένα νησιά της Ελλάδας. Πρόκειται για το μεγαλύτερο νησί από μία συστάδα μικρών νησιών στα βόρεια των Λειψών. Οι Αρκοί είναι ένα νησί αρκετά απομονωμένο με τους ελάχιστους κατοίκους του να ζουν στους δύο οικισμούς του νησιού – το λιμάνι και το Πάνω Χωριό. Το λιμανάκι βρίσκεται στο βάθος ενός ασφαλούς όρμου, στην είσοδο του οποίου υπάρχουν πολλές μικρές βραχονησίδες.
Σ’ αυτό το νησάκι πάνω λοιπόν αυτή τη στιγμή μεγαλώνουν 4 παιδιά, το ένα βρίσκεται στην ΣΤ’ Δημοτικού ενώ τα άλλα 3 θα έπρεπε να βρίσκονται στις τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου. Με μια αφορμή που μου δόθηκε συνάντησα τα Χριστούγεννα αυτά τα παιδιά και κουβέντιασα για λίγο μαζί τους.
Η Μαρία ήταν 16 χρονών είχε αναλάβει την διαπαιδαγώγηση των μικρότερων αν και η ίδια πήγε μόνο μέχρι το Δημοτικό καθώς δεν υπήρχαν μεγαλύτερα τμήματα στο νησί.
-Μαρία, δε σκέφτηκες να φύγεις από εδώ;
-Δεν μπορούσαν οι γονείς μου
-Και τι όνειρα έχεις; Τι θες να κάνεις όταν μεγαλώσεις;
-…….εεε εδώ
-Δε σκέφτεσαι κάπως τον εαυτό σου; Δε σκέφτεσαι να φύγεις από εδώ;
-…….εεε
-Με τα μαθήματα; Γιατί δεν προσπάθησες κάτι παραπάνω; Μέσω ιντερνέτ;
-Μ’ αρέσουν τα γράμματα, θα ήθελα να μάθω κάτι παραπάνω. Δεν ξέρω όμως τι πρέπει να κάνω. Έκανα αίτηση στο Υπουργείο αλλά δεν τη δέχτηκαν.
Αυτή ήταν η συζήτησή μου με τη Μαρία. Νευρίασα, θύμωσα, στεναχωρήθηκα, ένοιωσα ενοχές. Εγώ γεννήθηκα και ήξερα σχεδόν από την κούνια μου ότι θα πάω και Δημοτικό και Γυμνάσιο και Λύκειο και θα σπουδάσω, όπως και γίνεται. Εκείνη γιατί δεν μπορεί; Γιατί δεν την αφήνουν; Ποιος εμποδίζει ένα παιδί να ονειρευτεί; Να κάνει όνειρα για το μέλλον του; Η Μαρία δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει στη ζωή της. Λογικό! Θα έβοσκε κατσίκες όπως και οι γονείς της και θα έμενε στο νησί γιατί αυτά τα ερεθίσματα δέχθηκε.
Γιατί κάποιος να είναι καταδικασμένος επειδή είχε την τύχη να γεννηθεί σε ένα άγραφο νησί του Αιγαίου;
Ξέρω σας θέτω πολλά ερωτήματα. Μπορείτε να τα καλύψετε όμως με μια κίνηση. Μπορείτε να δώσετε μια λύση. Υπάρχει και το διαδίκτυο, τα διαδικτυακά μαθήματα αλλά και κοντινά νησιά που μπορούν με τις κατάλληλες προϋποθέσεις τα παιδιά να ακολουθούν τα μαθήματα εκεί.
Είμαι η Ελένη Ντινώρη κατάγομαι από την Κω και είμαι διατεθειμένη να φέρω τη Μαρία στο σπίτι μου, να τη φιλοξενήσω προκειμένου να αποκτήσει αντίστοιχες γνώσεις με τις δικές μου. Γιατί εγώ στο σχολείο μου έμαθα ότι όλα τα παιδιά, όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα. Το σπίτι μου όμως δε χωράει και τα υπόλοιπα παιδιά γι’ αυτό και ζητάω την συμβολή σας. Παρόλο που δε θα έπρεπε να το ζητάω καν αλλά να είχατε προνοήσει και «επενδύσει» στην παιδεία.
Η μόρφωση, όπως ακριβώς μια εύφορη γη, φέρνει όλα τα καλά. Σωκράτης 469-399 π.Χ.».
Υ.Γ. Αυτή είναι μια απόφαση που πήρα μετά από λιγοστή σκέψη. Σ’ αυτά τα πράγματα θέλει να σκέφτεσαι λίγο και να πράττεις αρκετά. Ελπίζω ο υπουργός να λάβει σοβαρά υπ όψιν του το θέμα και να προβεί άμεσα στη λύση του. Θέλω όταν ξανασυναντήσω τη Μαρία να μπορεί να μου μιλήσει για όνειρα.”
