Με επιφυλάξεις και δυσφορία στρέφει ο ευρωπαϊκός Τύπος το βλέμμα του στο ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στη ρωσική πρωτεύουσα, προτάσσοντας την ενόχληση με την οποία παρακολουθούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις την κίνηση στη δύσκολη συγκυρία των διαπραγματεύσεων για το ελληνικό ζήτημα. Το ερώτημα του πιθανού «αντιτίμου» σε ενδεχόμενες ρωσικές κινήσεις καλής θέλησης -δηλαδή, βέτο στις κυρώσεις- εγείρεται από παντού.
Την ίδια ώρα, ψηλά στα πρωτοσέλιδα βρίσκονται οι φωτιές γύρω από το Πολυτεχνείο, που εντείνουν την αίσθηση «εκτάκτου ανάγκης» στην Αθήνα. Φωτογραφίες από τις φλόγες στα Εξάρχεια βρίσκονται το πρωί της Τετάρτης στις περισσότερες ιστοσελίδες των ευρωπαϊκών ΜΜΕ.
Η επίσκεψη Τσίπρα ακολουθεί τις επισκέψεις ελλήνων υπουργών στην Μόσχα και το μήνυμα που είχε δώσει η Αθήνα ήδη από το τέλος Ιανουαρίου με το κείμενο των «28» περί κυρώσεων: Τύπος και ευρωπαίοι αξιωματούχοι προσεγγίζουν την στάση της Αθήνας απέναντι στη Ρωσία στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για το ελληνικό πρόγραμμα, ερμηνεύοντάς την ως άσκηση πίεσης. Στο ίδιο κάδρο μπαίνει η επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στη Μόσχα.
Ο βρετανικός Guardian γράφει πως καθώς η Αθήνα «υποφέρει από την ισχυρότερη οικονομική ασφυξία των τελευταίων δεκαετιών, το ταξίδι γίνεται Μόσχα μεταξύ εικασιών πως ο Πούτιν μπορεί να κάνει στον έλληνα πρωθυπουργό μία προσφορά για οικονομική βοήθεια που θα έβρισκε δύσκολο να αρνηθεί».
Ως τέτοια αναφέρεται ενδεχόμενο επενδυτικό ενδιαφέρον για το ελληνικό δίκτυο μεταφορών και τα λιμάνια ή την εξαίρεση από το εμπάργκο εισαγωγών αγροτικών προϊόντων, αλλά «οι δυτικοί διπλωμάτες ανησυχούν πως ο Πούτιν θέλει να εκμεταλλευτεί την Αθήνα για να προχωρήσει τη ρωσική φιλοδοξία ακρωτηριασμού της Ευρώπης». Η αμφιλεγόμενη, όπως την χαρακτηρίζει επίσκεψη, «πρόκειται να βαθύνει την αποξένωση» μεταξύ Αθήνας και πιστωτών, γράφει.
H κάλυψη της ισπανικής El Pais, στο πρώτο της θέμα στην ιστοσελίδα της το πρωί της Τετάρτης, συνοψίζει πώς βλέπει ο ευρωπαϊκός Τύπος την επίσκεψη: «Η Ευρώπη κοιτάζει με καχυποψία τα σχέδια του Τσίπρα», λέγοντας πως η προσέγγιση Αθήνας και Μόσχας «προξενεί ανησυχία», και μάλιστα σε μία συγκυρία «υψηλότατης έντασης».
«Οι δύο συγκρούσεις που απασχολούν περισσότερο τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, η κατάσταση στην Ουκρανία και η κρίση του ελληνικού χρέους, συγκλίνουν αυτές τις δύο ημέρες στη Μόσχα» με την επίσκεψη Τσίπρα, γράφει χαρακτηριστικά. Δεκάδες ευρωπαίοι αξιωματούχοι εκφράζουν την ανησυχία τους, εξαιτίας του ενδεχόμενου η Αθήνα να γίνει «όχημα» να υποσκαφτούν οι κυρώσεις, και οι πρόσφατες διενέξεις με το Βερολίνο προστίθενται στην ένταση.
Στις δε Βρυξέλλες, γράφει, όσο κι αν η συνάντηση μοιάζει καθαρά οικονομικού χαρακτήρα, «η επίσκεψη είναι αυστηρά πολιτική» κατά την Κομισιόν και θα έχει συνέπειες εάν σχηματιστεί ρήγμα στην κοινή στάση της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία.
Στο πρώτο της θέμα το πρωί της Τετάρτης, η ιστοσελίδα της Sueddeutsche Zeitung γράφει για το «επικίνδυνο φλερτ με τη Μόσχα»: Η κατάσταση της ρωσικής οικονομίας δεν επιτρέπει μεγάλες προσδοκίες για ένα ρωσικό δάνειο, και ως πιο ρεαλιστική θεωρείται ενδεχόμενη εξαίρεση των ελληνικών αγροτικών προϊόντων από το εμπάργκο -όμως, τονίζει, «στην ΕΕ ρωτούν ποιο θα ήταν το αντάλλαγμα».
Ως απάντηση δίνεται η άσκηση βέτο στην παράταση των κυρώσεων των «28» στη Ρωσία -με την εφημερίδα να επισημαίνει πως η Ελλάδα είναι, όπως και η Ουγγαρία και η Σλοβακία αλλά και σε μικρότερο βαθμό η Ιταλία, επικριτικές απέναντι στις κυρώσεις.
«Οι πολιτικοί της ΕΕ προειδοποιούν τον Τσίπρα για συνέπειες» γράφει το πρώτο θέμα στην ιστοσελίδα της γερμανικής FAZ το πρωί της Τετάρτης, λέγοντας πως «παρατηρητές εκτιμούν πως η Μόσχα μπορεί να προσπαθήσει να μαλακώσει την σκληρή στάση της ΕΕ μέσω καλών σχέσεων με την Ελλάδα».
Η εφημερίδα συγκεντρώνει αναφορές πολιτικών από τις Βρυξέλλες (κυρίως Γερμανών) πως η κοινή στάση της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία δεν πρέπει να υποσκαφθεί. Σε άλλο κείμενό της, η εφημερίδα αναφέρει πως «είναι αμφίβολο εάν ο Τσίπρας έχει ρεαλιστικές προσδοκίες από την επίσκεψη, τουλάχιστον όσον αφορά το αντάλλαγμα που περιμένει ο Πούτιν».
Ανάλογη είναι η προσέγγιση και σε άρθρο του Spiegel με τίτλο «Η διπλωματία δεν γίνεται έτσι». Η Ελλάδα, γράφει, κινείται στην εξωτερική της πολιτική με ένα «σπάνιο μείγμα» συμφερόντων και ιδανικών: «Από τη μία ζητά την αλληλεγγύη των εταίρων και επιχειρηματολογεί σε ηθική βάση όταν μιλά για κατοχικές αποζημιώσεις, και από την άλλη εκφράζει τακτικά απειλές που έχουν μικρό χρόνο ζωής, όπως η απειλή μη αποπληρωμής του ΔΝΤ που γρήγορα διαψεύστηκε για άλλη μία φορά».
Είναι θεμιτή η προσέγγιση της Ελλάδας, ως κυρίαρχου κράτους, με τη Ρωσία για μέτρα που θα ελαφρύνουν την πίεση -όπως για παράδειγμα η μείωση της τιμής στο φυσικό αέριο- αλλά «όχι να στήνει την επίσκεψη στη Μόσχα ως κίνηση απειλής απέναντι στους ευρωπαίους εταίρους». Δείχνοντας και στις πρόσφατες αναφορές του Πάνου Καμμένου «που είπε πως αν δεν υπάρξει συνεννόηση, θα κλείσει συμφωνία με όποιον μπορεί, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα ή την Ινδία», το περιοδικό υπογραμμίζει: «Δεν λειτουργεί έτσι η εξωτερική πολιτική στην Ευρώπη».
Το ΒΗΜΑ
