- Το Εφετείο απέρριψε την αγωγή της ως νομικά αβάσιμη
- Σύμφωνα με ισχυρισμούς κόρης δικηγόρου
Με απόφαση που εξέδωσε χθες το Εφετείο Δωδεκανήσου απορρίφθηκε η αγωγή που άσκησε σε βάρος τράπεζας του νησιού, η κόρη εκλιπόντος δικηγόρου, που διατείνεται ότι εξαφανίστηκαν από θυρίδα θησαυροφυλακίου κοσμήματα της οικογένειας της, ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας.
Με την αγωγή διεκδικούσε χρηματική αποζημίωση συνολικού ύψους 225.000 ευρώ και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο της είχε επιδικάσει αποζημίωση ύψους 29.000 ευρώ.
Ο εκλιπών δικηγόρος φέρεται να είχε εμπλακεί στην πολύκροτη υπόθεση της υφαρπαγής δημοσίων κτημάτων με τη χρήση ανυπόστατων αποφάσεων εκποίησης, που φέρουν τις υπογραφές Νομαρχών, που υπηρέτησαν στα Δωδεκάνησα και η συγκεκριμένη ένδικη διαφορά είχε προκαλέσει θόρυβο στους κόλπους των δικηγόρων.
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει, ο δικηγόρος πατέρας της είχε υπογράψει συμβόλαιο μίσθωσης θυρίδας στο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας, την 13η Οκτωβρίου 1988, έναντι 3.000 δρχ το έτος.
Η μίσθωση της συγκεκριμένης θυρίδας διατηρήθηκε ως και τον θάνατό του, την 1η Οκτωβρίου 2002, ενώ με το κληρονομητήριο που εκδόθηκε η ίδια κατέστη δικαιούχος των 3/16 ποσοστών εξ αδιαιρέτου της περιουσίας του. Στη συγκεκριμένη θυρίδα, όπως αναφέρει στην αγωγή της, ο πατέρας της φύλασσε κοσμήματα της οικογένειας ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας, τα οποία και απαρριθμεί ένα προς ένα.
Την 17η Ιανουαρίου 2005 η ίδια και άλλοι συγγενείς της, άνοιξαν την θυρίδα αυτή αλλά διαπίστωσαν ότι ήταν κενή!
Μετά από έρευνα που διενήργησε διαπίστωσε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, ότι η συγκεκριμένη θυρίδα που είχε μισθώσει εν ζωή ο πατέρας της ανοίχτηκε για τελευταία φορά την 8η Οκτωβρίου 2002, 7 ημέρες δηλαδή μετά τον θάνατό του, ενώ στην κατάσταση που τηρείται, η θυρίδα αυτή φέρεται να είχε ανοιχτεί από τον ήδη νεκρό πατέρα της!!!
Αγνωστος δράστης, όπως επεσήμανε, πλαστογράφησε στη συγκεκριμένη κατάσταση των ατόμων που είχαν πρόσβαση στην θυρίδα την υπογραφή του πατέρα της και υποδυόμενος αυτόν μπόρεσε να αφαιρέσει όλο της το περιεχόμενο.
Πρόσθεσε μάλιστα ότι ο πατέρας της δεν είχε χορηγήσει πληρεξούσιο σε κάποιον τρίτο για να κάνει χρήση του κλειδιού της θυρίδας του ή για να έχει πρόσβαση σ’ αυτήν.
Για την αδικοπρακτική αυτή συμπεριφορά του άγνωστου δράστη κατήγγειλε ότι βαρύτατη ευθύνη φέρει η ίδια η τράπεζα αφού οφείλει να ελέγχει την ταυτότητα των ατόμων που κάνουν χρήση των θυρίδων επισημαίνοντας ότι υπάλληλος της τράπεζας έδωσε την δυνατότητα αυτή στον δράστη, ανοίγοντάς του την θυρίδα με το δεύτερο κλειδί της τράπεζας.
Ο ίδιος υπάλληλος ταυτοποίησε ψευδώς ότι εκείνος που άνοιξε την θυρίδα ήταν ο προ 7ημέρου νεκρός πατέρας της.
Το Εφετείο Δωδεκανήσου έκρινε ότι δεν θεμελιώνεται ευθύνη από αδικοπραξία και απέρριψε την αγωγή ως νομικά αβάσιμη.
Την υπόθεση χειρίστηκε για λογαριασμό της τράπεζας ο δικηγόρος κ. Γ. Μαυρομάτης.
