Αγαπητέ κύριε
πρωθυπουργέ…
Βρίσκεστε σήμερα στη Ρόδο, ένα νησί που στις τελευταίες εκλογές του Οκτωβρίου, σας εμπιστεύθηκε και σας έδωσε ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά σε όλη την Ελλάδα.
Αυτό το νησί κύριε πρωθυπουργέ , με πολλά προβλήματα πίσω από τη βιτρίνα του τουριστικού προορισμού, έχει την προσδοκία και την απαίτηση από σας, να δώσετε τις λύσεις που θα μας κάνουν να μην αισθανόμαστε και να μην είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας, σε βασικούς τομείς της ζωής μας.
Είμαι ένας από τους χιλιάδες ξενοδοχοϋπαλλήλους της Ρόδου, αυτού του νησιού που καθώς στηρίζει όλη του την οικονομική ανάπτυξη στον τουρισμό, είναι φανερό ότι πολύ εύκολα επηρεάζεται από την οικονομική κρίση. Όλοι εμείς οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, περάσαμε πέρυσι μια δύσκολη χρονιά και φέτος θα περάσουμε μια ακόμη δυσκολότερη. Ο τουρισμός βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία και μαζί του συμπαρασύρει και όλους εμάς, που με μεγάλη δυσκολία πια μπορούμε να αντεπεξέλθουμε ακόμη και στις βασικές μας ανάγκες.
Δεν είναι μόνο το πρόβλημα της ανεργίας που μας πλησιάζει απειλητικά. Δεν είναι μόνο η αγωνία μου αν αύριο θα έχω δουλειά για να ζήσω την οικογένεια μου. Είναι που δεν μπορώ ούτε τη ζωή μου να εξασφαλίσω, ούτε τα παιδιά μου να σπουδάσω.
Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιό λόγο δεν μπορώ εγώ και η οικογένειά μου να έχουμε τις ίδιες δυνατότητες που έχουν όλοι οι άλλοι Έλληνες, όταν πρέπει να αντιμετωπίσουν ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Αν αύριο αρρωστήσω από την καρδιά μου, αν πάθω ένα έμφραγμα, το Νοσοκομείο της Ρόδου- το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου «Ανδρέας Παπανδρέου» – δεν μπορεί να μου προσφέρει τίποτα. Θα είμαι τυχερός αν προλάβω να μεταφερθώ σε ένα μεγάλο Νοσοκομείο της Αθήνας ή της …Τουρκίας. Αν προλάβω…
Αν ο πατέρας μου αρρωστήσει από καρκίνο, δεν υπάρχει η δυνατότητα να αντιμετωπίσει την αρρώστια του στο Νοσοκομείο της Ρόδου. Θα πρέπει να πάει σε Νοσοκομείο της Αθήνας και μαζί του μέλη της οικογένειάς μου, για πολύ καιρό, χωρίς να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στο μεγάλο οικονομικό κόστος αυτής της διαμονής.
Δεν ξέρω τι να απαντήσω στα παιδιά μου όταν μου μιλούν για τα όνειρά τους, για το μέλλον τους, για τις σπουδές που θέλουν να κάνουν. Η οικονομική μου κατάσταση, η εποχική εργασία μου, η εργασιακή μου ανασφάλεια, δεν μου αφήνουν περιθώρια. Η Ρόδος, δυστυχώς δεν διαθέτει ούτε ένα ΤΕΙ, όπου θα μπορούσαν να φοιτήσουν τα παιδιά μου, όταν ΤΕΙ διαθέτουν όλες οι μεγάλες πόλεις της χώρας (ανώτατες παραγωγικές σχολές έχει μέχρι και το Καρλόβασι της Σάμου). Τα παιδιά μου θα πρέπει να σπουδάσουν σε άλλες πόλεις, με δυσβάστακτο οικονομικό κόστος.
Πρωθυπουργέ μου…
Αυτό που θέλω να σας πω, τώρα που βρίσκεστε στον τόπο μου, είναι να δώσετε σε μένα αλλά και σε χιλιάδες άλλους σαν εμένα, τη δυνατότητα να ζούμε όπως οι υπόλοιποι Έλληνες. Απαιτούμε και δικαιούμαστε να έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες. Οι κάτοικοι αυτού του νησιού δεν είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Σας ψηφίσαμε, σας εμπιστευθήκαμε, περιμένουμε από σας τα αυτονόητα. Δεν σας ζητώ να κάνετε διακρίσεις, να μας ευνοήσετε, να μας χαρίσετε. Σας ζητώ να μας αντιμετωπίσετε ισότιμα. Να δώσετε προτεραιότητα σε αυτά τα δύο βασικά ζητήματα που σας ανέφερα. Την Υγεία, την Παιδεία. Είναι υποχρέωσή σας.
Οι υποψήφιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στη προεκλογική περίοδο δεσμεύθηκαν για όλα αυτά που εγώ σήμερα σας αναφέρω. Και ο λαός έστειλε στη Βουλή τους τέσσερις ( ΠΑΣΟΚ) από τους πέντε βουλευτές του νομού με πολύ μεγάλη πλειοψηφία για να τα υλοποιήσουν . Για να τα υλοποιήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η δική σας κυβέρνηση. Σήμερα, μετά από έξι μήνες, περιμένουμε να δούμε να γίνονται επιτέλους πραγματικότητα, να δρομολογούνται. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο, η υπομονή έχει εξαντληθεί, χρόνια τώρα με εξαγγελίες και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.
Κάντε κάτι, δώστε μας την προτεραιότητα και την προσοχή που δικαιούμαστε.
Μετά τιμής…
Ένας ξενοδοχοϋπάλληλος
ψηφοφόρος σας
