Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου

Ακατανόητη αυτή η απόφαση που ανακοίνωσε ο Αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Τάσος Κουράκης για αντικατάσταση μίας ώρας Νεοελληνικής Λογοτεχνίας με μία ώρα Ιστορία Κοινωνικών Επιστημών. Από την ώρα Λογοτεχνίας βρήκε να κόψει την ώρα ο υπουργός; Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική. τὸ σπίτι φτωχικὸ στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου…Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου… έλεγε ο Ελύτης . Και δεν έχει άδικο η Εταιρεία Συγγραφέων που δηλώνει αντίθετη με αυτή την απόφαση : «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα, έλεγε ο Διονύσιος Σολωμός. Επειδή όχι μόνο χωρίς ελευθερία κινδυνεύει η γλώσσα, αλλά επειδή και χωρίς γλώσσα κινδυνεύει η ελευθερία, η Εταιρεία Συγγραφέων δεν μπορεί παρά να είναι αντίθετη στη συρρίκνωση των ωρών διδασκαλίας λογοτεχνίας στην εκπαίδευση».
Στο μεταξύ το πρόγραμμα των παιδιών έχει πήξει στα εφτάωρα παπαγαλίας – τα οποία συμπληρώνει ένας σεβαστός αριθμός ωρών στα φροντιστήρια και οι ώρες της «κατ’ οίκον μελέτης», όσες αντέχει ο παραζαλισμένος μαθητής. Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι παιδί ή έφηβος και αντί να ζει και να μεγαλώνει φυσιολογικά ντεσάρεται αλύπητα, σαν τα άλογα του ιπποδρόμου, για να «αποδώσει». Και μετά απορούμε γιατί οι μικροί μας Έλληνες ακούνε «σχολείο» και θέλουν να τρέξουν μακριά κι αλάργα…