Κουκίδες

Οι Ελληνες πολίτες του Αρχιπελάγους, των Δωδεκανήσων, των ακριτικών νησιών νιώθουν, και είναι, πολίτες δευτέρας κατηγορίας. Οταν σβήσει το φως του τουρισμού, όταν καταμετρηθεί το συνάλλαγμα της τουριστικής βιομηχανίας, τα νησιά ξεχνιούνται, οι νησιώτες μένουν μόνοι με τους βοριάδες και τα προβλήματά τους. Καμία τηλεόραση δεν σπαταλά πολύτιμο χρόνο, αφού δεν υπάρχουν εικόνες εξαγριωμένων… πελατών. Τον χειμώνα δεν υπάρχουν τουρίστες, δεν υπάρχουν παραθεριστές, δεν υπάρχουν πελάτες, η χώρα δεν διακινδυνεύει την τουριστική της φήμη. Κανείς δεν νοιάζεται. Τον χειμώνα, η Τήλος πέφτει πολύ μακριά, είναι χωρίς φώτα, άρα αδιάφορη, το Αγαθονήσι δεν υπάρχει, την Κάσο κανείς δεν την ξέρει. Τα νησιά είναι κουκίδες στον χάρτη. Κουκίδες που δεν αξίζουν ούτε ένα γιατρό, ούτε ένα έκτακτο δρομολόγιο, ένα ασθενοφόρο, ένα πλοίο ανάγκης. Ποιος νοιάζεται για τους νησιώτες;