Τα όμορφα χωριά, όμορφα πωλούνται…
Aυτό μου έρχεται στο μυαλό σαν τίτλος, διαβάζοντας σε κατά καιρούς ρεπορτάζ, αλλά και ακούγοντας συζητήσεις για την εξόρμηση Ελλήνων και ξένων και στα χωριά της Ρόδου, οι οποίοι αγοράζουν παλιά σπίτια, ακόμη και χαλατά, αντί πινακίου φακής, από ανθρώπους αγρότες με πενιχρό εισόδημα. Και για να φτάσει ο άλλος να πουλά το σπίτι του 5.000 ευρώ, το πουλά, για να στηρίξει πιθανόν άνεργα παιδιά, να πληρώσει το ενοίκιο τους γιατί σπουδάζουν σε άλλη πόλη, να βοηθήσει όσο μπορεί και με όσο φτάσουν αυτά τα χρήματα την οικογένειά του. ‘ Ισως να τα πουλούν και νεαροί κληρονόμοι που σε πείσμα της ανεργίας που καλπάζει προτιμούν ένα εισιτήριο μετανάστευσης ή ελπίδες δουλειάς στην πόλη . Ποια αγροτική πολιτική θα μπορέσει να κρατήσει νέους ανθρώπους στον τόπο τους; Ποιο νέο ζευγάρι θα συνεχίσει να ζει στα χωριά χωρίς σχολείο, χωρίς γιατρούς, χωρίς ζωή; Στα χνάρια της Ισπανίας κι εμείς που όχι μόνον σπίτια, αλλά χωριά ολόκληρα πουλιούνται. Χωριά που ξέμειναν από κατοίκους στην εγκαταλελειμμένη ύπαιθρο. Εγκαταλελειμμένα από τους κατοίκους τους εδώ και δεκαετίες -μετά την έντονη αστικοποίηση της δεκαετίας του 50- περίπου 3.000 χωριά και χωριουδάκια έχουν βγει στο σφυρί, σε εξευτελιστικές τιμές, που σε ορισμένες περιπτώσεις αρχίζουν από τα 200.000 ευρώ. Οι αγοραστές είναι εδώ και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή στις χώρες του Νότου με τον ζηλευτό ήλιο.
Τα όμορφα χωριά
