Όταν ένα μικρό ακριτικό νησάκι στην άκρη του χάρτη της Ελλάδας, τολμάει (!) και από τον αφανισμό και την με μαθηματική ακρίβεια κατάληξή του στην ερημοποίηση, παίρνει αποφάσεις και λαμβάνει μέτρα για την αποφυγή αυτής της κατάστασης…
Όταν μια χούφτα άνθρωποι, ρισκάρουν και παίρνουν την τύχη του τόπου τους στα χέρια τους αφού επί σειρά ετών η πολιτεία κωφεύει στις κραυγές αγωνίας τους για βοήθεια…
Όταν η δημοτική αρχή με τον Τάσο στο τιμόνι δίνει αγώνες, δίνει μάχες για τα αυτονόητα …
Όταν πετυχαίνουν το στόχο τους ακούγονται πολλά μπράβο(;) και το επίτευγμά τους χαρακτηρίζεται ως «Το θαύμα της Τήλου» από τον Γιώργο Παπανδρέου ή «Στην Τήλο γίνεται μια αξιοθαύμαστη προσπάθεια προόδου με πρωτοβουλία της τοπικής αυτοδιοίκησης και των κατοίκων της» από το σημερινό πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ή «Η Τήλος είναι αυτοδιοικητικά ένα υπόδειγμα πρωτοβουλιών αναβάθμισης του νησιού και της ευρύτερης περιοχής» από τον Υπουργό Θοδωρή Δρίτσα…
Και μετά τι; Νομίζετε ότι η ιστορία μας έχει ευτυχισμένο τέλος όπως στα παραμύθια;
Όχι βέβαια! Εδώ είναι η αληθινή, σκληρή και ηλίθια πραγματικότητα στην οποία όχι μόνο τιμωρήθηκαν αυτοί που τόλμησαν και μέχρι πρότινος έπαιρναν επαίνους, αλλά πλήρωσαν –καταλογισμούς…-, σύρθηκαν και σέρνονται στα δικαστήρια -ακόμη και πεθαμένοι βρίσκονται στα πινάκια των δικαστηρίων…-, αλλά και τώρα, αυτή τι στιγμή, αγωνίζονται να κρατήσουν όρθιο και ζωντανό το νησί τους, παλεύοντας με μάγισσες και φαντάσματα –αφού τα ονόματά τους δεν φαίνονται όμως τις τρικλοποδιές τους μια χαρά της βάζουνε…
Και διερωτόμαστε, τι έγκλημα έχουμε κάνει? Σε ποιο σημείο σταμάτησαν τα μπράβο και άρχισαν τα πετροβολήματα? Υπάρχει τελικά δικαίωση για αυτούς που αγωνίζονται για τη ζωή τους? Υπάρχει Ελπίδα?
Μην κουράζεστε δεν μπορεί κανείς να μας δώσει ουσιαστική απάντηση.
Δυστυχώς κρύβονται ο ένας πίσω από τον άλλο και όταν φτάσεις στον τελευταίο, αυτός πίσω από το δάκτυλό του…
Δυστυχώς η γραφειοκρατία, η τυπολατρία και τα συμφέροντα είναι πρώτα και πάνω από τον ΑΝΘΡΩΠΟ και τη ΖΩΗ!
Δυστυχώς η έννοια της Νησιωτικότητας είναι μια ευήκοη εμφατική λέξη όχι όμως κάτι ουσιαστικό…
Δυστυχώς η πυροσβεστική θα έρθει όταν το δάσος έχει καεί και ο γιατρός όταν πεθάνει ο ασθενής…
Ελλάς το μεγαλείο σου, πατρίδα μας αγαπημένη… Θρηνώ και οδύρομαι όταν εννοήσω το Θάνατο…
Μαρία…
