Τα ήθη , τα έθιμα, οι παραδόσεις του τόπου μας, η πολιτιστική δημιουργία που βαθαίνει και οξύνει την ευαισθησία μας, ώστε ο κάθε άνθρωπος να αποκτήσει αισθητικό κριτήριο που να του επιτρέπει να αναγνωρίζει την ασκήμια σε οποιαδήποτε μορφή της – κοινωνική, ηθική, ψυχική, πνευματική κ.λπ. – αλλά και από την άλλη να μην αντέχει να υποκύπτει μπροστά της σε όλες τις συνθήκες, ακόμη και στις δυσκολότερες, δεν πιστεύουμε ότι προωθούνται από τα δουλεμπορικά προγράμματα, όποιος κι αν είναι ο φορέας που τα υλοποιεί ή τα προωθεί.
Είναι αδιανόητο οι πολιτιστικοί φορείς του τόπου μας να εμπλέκονται σε ύπουλες εφαρμογές της ΕΕ για την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, την αποδοχή από τους εργαζόμενους στην δια βίου περιπλάνηση μεταξύ ανεργίας-εργασίας-κατάρτισης, ως φυσικό φαινόμενο. Στις χωματερές των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων θέλουν να στείλουν και τα ήθη ,τα έθιμα και τον πολιτισμό μας. Αυτός είναι ο στόχος τους και η πολιτιστική δημιουργία να γίνει θυσία για το ξελάσπωμα του καπιταλισμού από την κρίση του.
Για τον κόσμο του κόπου και του μόχθου, οι θυσίες αυτές για μια αβέβαιη και στις περισσότερες περιπτώσεις αξιοθρήνητη θέση εργασίας, δεν του αξίζει. Οπως δεν του αξίζει να στριμώχνει τα όνειρα και τις ανάγκες του σε όσα μηδαμινά επιτρέπει ως εφικτά και ρεαλιστικά η απάνθρωπη εκμεταλλευτική κοινωνία. «Ο άνθρωπος είναι πιο τρανός απ” την καθημερινή την έγνοια του», όπως έγραφε ο Ρίτσος. Και το αληθινό μπόι του ανθρώπου μπορεί να το νιώσει μόνο όποιος τεντώνεται για να το φτάσει, όποιος αγωνίζεται για την ανάκτηση όχι μόνο των πρόσφατων απωλειών της κρίσης, αλλά όλων των απωλειών μας ως ανθρώπων του 21ου αιώνα που – παρά τα λαμπρά επιστημονικά επιτεύγματα και τον αμύθητο συσσωρευμένο πλούτο του – φτάσαμε να ζούμε χειρότερα από τους παππούδες μας.
Μέσα από το τραγούδι, τη μουσική, το θέατρο, το χορό, τον κινηματογράφο, τη ζωγραφική, τη χαρακτική, την ποίηση, τη λογοτεχνία, έχει τη δύναμη ο άνθρωπος να ομορφύνει τη ζωή του, να απαλύνει τις πληγές του, να εμπνευστεί έναν κόσμο ελεύθερο χωρίς τη δυστυχία της εκμετάλλευσης, να εμπνευστεί για την κατάκτησή του.
