Σχεδόν 170 εκατ. παιδιά βρίσκονται εγκλωβισμένα σε σύγχρονα εργασιακά κάτεργα, αντιμετωπίζοντας μια ζωή χωρίς ελπίδα αξιοπρεπούς απασχόλησης, σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO).
Από τα καμίνια της Ινδίας, στις βαμβακοκαλλιέργειες του Ουζμπεκιστάν και τις φυτείες ζαχαροκάλαμου της Βολιβίας, παιδιά αναγκάζονται να εργάζονται για ελάχιστη αμοιβή ή ακόμη και δωρεάν για να βοηθήσουν τους αγρότες γονείς τους, όπως αναφέρει η ILO στην ετήσια έκθεση για την παιδική εργασία.
«Τα παιδιά, τα οποία εγκαταλείπουν το σχολείο και εντάσσονται στην αγορά εργασίας, αντιμετωπίζουν μειονεκτήματα στην υπόλοιπη ζωή τους, εξαιτίας της έλλειψης παιδείας και βασικών δεξιοτήτων», λέει ο σύμβουλος της ILO Πάτρικ Κουίν.
Παρά τη συρρίκνωση του αριθμού παιδιών-εργατών κατά 33% από το 2000 έως σήμερα, περίπου 5 εκατ. παιδιά συνεχίζουν να εργάζονται σε καθεστώς πραγματικής δουλείας. Η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό παιδιών σε χώρους εργασίας, με περίπου 78 εκατ., ποσοστό 9,3% του συνολικού εργατικού δυναμικού, ενώ η Αφρική, νότια της Σαχάρας, έχει το μεγαλύτερο ποσοστό, με 59 εκατ. εργαζόμενα παιδιά να αποτελούν το 21% του εργατικού δυναμικού της γεωγραφικής αυτής ζώνης.
Σχεδόν το ήμισυ των παιδιών-εργατών, 85 εκατ., διακινδυνεύουν καθημερινά την υγεία τους σε επικίνδυνες δραστηριότητες, όπως σε ορυχεία και οικοδομές. Την ίδια στιγμή, η αυξανόμενη ανεργία των νέων ωθεί πολλούς γονείς στον αναπτυσσόμενο κόσμο να μην επιδιώκουν τη συνέχιση των σπουδών των παιδιών τους, καθώς οι ελπίδες απασχόλησης γι’ αυτά θα είναι μικρές στο μέλλον.
Η συρρίκνωση του φαινομένου της παιδικής εργασίας, η οποία παρατηρήθηκε τα τελευταία 15 χρόνια, οφείλεται στις συντονισμένες προσπάθειες των αρμόδιων υπηρεσιών του ΟΗΕ και στους στόχους τους οποίους είχε θέσει το πρόγραμμα «Ανάπτυξης της Χιλιετίας» το 2000.
Η απάντηση στο φαινόμενο αυτό βρίσκεται στη βελτίωση των εκπαιδευτικών υποδομών στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου και στην προσφορά κινήτρων στις οικογένειες, προκειμένου αυτές να κρατούν τα παιδιά στο σχολείο. Η κακή ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος, εκτιμά η ILO, είναι ένας από τους κύριους λόγους εγκατάλειψης των σπουδών.
