Κύριοι,
Με μεγάλη έκπληξη και λύπη μου διαβάζω σήμερα στον τύπο την απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινή δήλωση φορέων και οφείλω να δώσω μια εξήγηση στους εν λόγω κυρίους τόσο ως πολίτης, όσο και μέσα από την ιδιότητα του εκπροσώπου ενός φορέα.
Αγαπητοί κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, η επιστολή σας ξεκινάει ως εξής.
«Τα ονόματα που υπογράφουν το κείμενο υπεράσπισης του «ναι» είναι τα ονόματα του κατεστημένου που τόσα χρόνια όριζε τις τύχες του τόπου».
Προσωπικά με κατηγορείτε ως έναν από τους φορείς του κατεστημένου που μάς οδήγησαν στην ανέχεια και τα μνημόνια, και ως ένα από τα πρόσωπα, τα οποία ενώ έβλεπαν την οικονομική ελίτ να πλουτίζει, μάς έλεγαν ότι όλοι μαζί τα φάγαμε.
Θέλω να σάς κάνω γνωστό πως σε ό, τι αφορά εμένα προσωπικά δεν θεωρώ τον εαυτό μου ως το κατεστημένο που όριζε τις τύχες του τόπου, αλλά ούτε και ανέχτηκα μνημόνια ενώ, όπως λέτε, έβλεπα την οικονομική ελίτ να πλουτίζει. Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς που στήριξε μαζί με τόσους άλλους επιχειρηματίες του τόπου την παράταξή σας να μάς κυβερνήσει και δυστυχώς με απογοητεύσατε.
Κανείς δεν επικρότησε το καθεστώς των μνημονίων, των συσσιτίων, των απολυμένων και της μετανάστευσης των νέων για δουλειά.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ελληνικός λαός στήριξε το κόμμα σας.
Εκτός κι αν έχετε την ψευδαίσθηση ότι ενστερνίστηκε την ιδεολογία σας.
Οφείλετε, όμως, να αναλογιστείτε ότι η μερίδα αυτή των συμπολιτών μας που επικαλείσθε, αντιστοιχεί μετά βίας στο 10% του ελληνικού λαού.
Μπορείτε συνεπώς να μάς διαβεβαιώσετε ότι μετά την επικράτηση του «όχι» δεν θα φτάσει και το υπόλοιπο 90% του λαού στην ίδια μοίρα με όλους αυτούς;
Αποτελεί και δικό μου δημοκρατικό δικαίωμα να αποφασίσω για την τύχη των παιδιών μου και του τόπου μου. Λυπάμαι πολύ που εμείς οι απλοί επιχειρηματίες στηρίξαμε το κόμμα σας για να μάς διοικήσει. Δεν σάς τιμά ως κόμμα και ως κυβέρνηση να βγαίνετε και να μάς κατηγορείτε δημόσια και ταυτόχρονα να μάς στοχοποιείτε στον δωδεκανησιακό λαό.
Στην μακρόχρονη πορεία που ασχολούμαι με τα κοινά και από όσες «καρέκλες» κι αν πέρασα, ποτέ δεν υπήρξα έμμισθος.
Η αγάπη για τον τόπο μου είναι αυτό που με έκανε να ασχοληθώ με τα κοινά.
Σάς ζητώ, έστω και την τελευταία στιγμή, αν σάς έχει μείνει ίχνος σεβασμού και σοβαρότητας, να βγείτε δημόσια και να ζητήσετε συγνώμη, όχι μόνο από εμένα, αλλά και από τους υπόλοιπους συνδικαλιστές άμισθους επιχειρηματίες, που ούτε το κατεστημένο υπηρέτησαν, ούτε πλούτισαν σε βάρος της χώρας μας και, κυρίως, ήταν αυτοί που σάς έδωσαν την ψήφο τους για να διοικήσετε.
Τοκούζης Παναγιώτης
