Λίστα με 12 μέτρα καλείται να ψηφίσει η Ελλάδα ως την Τετάρτη. Περιττό να πούμε πως δεν υπάρχει τίποτε από όσα για πέντε χρόνια ζητούν. Δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο που να μην έχει χιλιοειπωθεί. Μη μου πείτε πως δεν έχετε ξανακούσει για «διεύρυνση φορολογικής βάσης ή διαδικασία ιδιωτικοποίησης του δικτύου διανομής ηλεκτρικής ενέργειας για παράδειγμα. Υπάρχει όμως και κάτι στο Νο11 που νομίζω δεν το έχουμε ξανακούσει. Συγκεκριμένα : 11. Απο-πολιτικοποίηση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Εχω την αίσθηση, πως θα έπρεπε να είναι το μοναδικό το οποίο θα πρέπει να ψηφισθεί σε ειδική συνεδρίαση της ολομέλειας –και λυπάμαι που το λέω- αλλά με όρους τους οποίους θα θέσουν οι δανειστές. Διαφορετικά, δεν υπάρχει σωτηρία. Το έχουμε πει και δεν θα κουραστούμε να το λέμε. Το απέραντο κόμμα-κράτος που δημιούργησαν τα κόμματα της μεταπολίτευσης είναι η πρώτη και κυριότερη αιτία της δυστυχίας μας. Ανθρωποι από το πουθενά, βρέθηκαν να διοικούν Οργανισμούς, Δήμους, Περιφέρειες ( ξέρουμε δα πως επιβάλλονταν κομματικά οι αιρετοί) ακόμη και Διευθύνσεις, να διαχειρίζονται πακτωλούς χρημάτων , με μοναδικούς τίτλους την σταδιοδρομία τους στο κόμμα. Εδώ ταιριάζει το γνωστό, «κάθε ένας στο είδος του, κι ο Λουμίδης στους καφέδες του.» Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, ακόμη και σε υπουργεία υπήρχαν άνθρωποι άσχετοι με το αντικείμενο. Πάρτε για παράδειγμα το πολύπαθο υπουργείο Πολιτισμού. Θα πείτε οι υπουργοί είναι για πολιτικές αποφάσεις και χειρισμούς. Ας το δεχθώ, εάν και έχω σοβαρές ενστάσεις. Αλλά είναι εντελώς απαράδεκτο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα να τον διοικούν άνθρωποι άσχετοι. Προσωπικά δηλώνω φαν της ενδεκάτης εντολής και είμαι περίεργη να δω πως θα την εφαρμόσουν. Καλά…εντάξει λέμε και κανένα αστείο για να γελάμε…
Η ενδεκάτη εντολή
